به گزارش “دانشجو آزاد“؛ رهبرمان گفت به مذاکرات خوش بین نیستم، کاش ما نیز حرف ایشان را سرلوحه کار خود قرار می دادیم ،همه می دانیم مذاکره برد-برد با شیطان معنا ندارد پس دولتمردان نباید تمام هم و غم خود را این مذاکرات تمام ناشدنی قرار دهند! و بایستی به مدد توان و استعداد داخلی، “اقتصاد مقاومتی” را جامه عمل بپوشانند تا هم پیشرفت اقتصادی داشته باشیم و هم با تولید ملی و اقتصادی پویا به دنیا بگوییم تحریمهایتان دلخوشکنکی برای تسکین دردهای ناشی از غیظ و غضبتان است که چشم دیدن کشوری چنین مقتدر را در پناه اسلام ندارید، ایران اسلامی کشوری آزاد و مستقل و گوش به فرمان رهبری آگاه است که به فضل الهی همواره سربلند و مقتدر باقی خواهد ماند.

رئیس دستگاه دیپلماسی ما که نماینده قریب ۷۰ میلیون نفر در مذاکرات هسته ای است به خوبی با حقوق این ملت آشناست و خط قرمزهای نظام را می داند. قطعا دلیل به توافق نرسیدن مذاکرات اختلافات ریشه ای و بنیادی است و تحریمها و بهانه جویی های دشمن حتما اهرم فشاری است برای به عقب سوق دادن ملت از خواسته های مشروعش است، خواسته هایی که برای آنها انقلاب کرد و هرگز در دفاع از آنها در برابر زورگویان کوتاه نمی آید.

اینبار هم قابل اعتماد نبودن کدخدا مذاکرات را به نتیجه نرساند و مانند دورهای قبل تنها مسئله ای که ۵+۱ با ایران توافق می کند تاریخ دور بعدی مذاکرات است و همچنان مذاکرات یا بهتر است بگوییم تحریمها تمدید می شوند.

همه ما می دانیم که موضوع هسته ای تنها دلیل ظاهری مخالفت آمریکا با ایران و تنها بهانه ای برای اعمال فشار و تحریم بر علیه ما است و در واقع علت اصلی مخالفت آنها با ایران وجود کشوری قدرتمند و مستقل در منطقه خاورمیانه به نام “جمهوری اسلامی ایران” است. دلیل اصلی مخالفت غرب به رسمیت نشناختن اسرائیل و نشر و ترویج فرهنگ انقلاب اسلامی در تمام دنیاست. هرگاه شیطان بزرگ این دلایل مخالفت را کنار گذاشت می توان با او به توافق نهایی رسید!

توصیه ما به دولت تدبیر و امید این است که امید خود را از طرف آمریکایی برداشته و به امیدهای ملی و داخلی چشم بدوزد زیرا به گفته یکی از دوستداران دولت، “شاید بدترین رخداد سه سال آینده، پایان ریاست‌جمهوری حسن روحانی در شرایطی باشد که نه تحریم‌ها برداشته شده و نه اندکی توسعه سیاسی محقق شده باشد. مثل برق و باد یک سال و یک ماه از ریاست‌جمهوری روحانی گذشت و با همان سرعت سه سال آینده از راه می‌رسد که ممکن است از راه نرسیده از دست رفته باشد”.

انتهای پیام/