“دانشجو آزاد”شنیدیم که شرایط نقل و انتقال دانشجویان دانشگاه آزاد از دانشگاه­‌های تراز پایین به تراز بالا و بالعکس تسهیل گشته است. زبانم لال، فوت پدر یا مادر، ازدواج با همسری که تهرانی است، گرفتن یا دادن طلاق، دارا بودن شوهر یا پدر زحمت‌­کشی که وزیر، سفیر، معاون سفیر، نماینده مجلس یا دست­کم عضو هیئت علمی دانشگاه باشد و داشتن بیماری­‌هایی چون تالاسمی، هموفیلی و سرطان از جمله مواردی است که اگر یک کدام‌­شان با شرایط­‌تان جور درآید و البته اگر دانشجوی دانشگاه آزاد باشید، می‌­توانید به آسانی خوردن نُقل، انتقال بگیرید آن هم مثلا از دانشگاه «چی­چی­یَک دره» واحد «یونی یالقوز» به مثلا دانشگاه تهران!
اما خود حقیرمان به مسئولان این دانشگاه هم‌چنین پیشنهاد می­‌کند حالا که شما مرحمت فرموده و شرایط نقل و انتقال را تسهیل کرده‌­اید، کمی بیشتر سر کیسه را شل کنید تا این مسیر به کلی روان و به قولی معروف نقل و انتقال­‌ها باقلوا شود. ما این پیشنهادها را برای پسرعمه‌­زای خودمان تَف می­‌دهیم باشد که شما را بکار آید:
داشتن حداقل یک دخترخاله یا پسرعمو یا آشنای فامیل همسایه، یا حتی یک شخص غریبه که در حال حاضر یا قبلاً یا بعداً دانشجوی دانشگاه آزاد تهران باشد.
برفکی بودن شبکه­‌های تلویزیونی دانشگاه محل تحصیل. (برفک شامل شبکه­‌های ما و شما، شما و اونا، اونا با اونا نمی‌­شود و فقط شامل حال همان یک، دو، سه خودمان است.)
میخ داشتن صندلی دانشگاه مبدأ. (ارائه اصل میخ جهت بررسی شدت آسیب­‌زایی الزامی است.)
نیاز مبرم دانشجو به عمل جراحی لهجه‌اش (در حدی که ۱۳ معنی از «مو برم» گفتنش برداشت شود.)
کچل بودن حداقل ۳ نفر از اساتید دانشگاه محل تحصیل که فوق دیپلم به بالا باشند. (مخصوص اساتید مرد)
بسته بودن حلقوم و ایضا گوش دانشجو (مورد تایید متخصص گوش و حلق و بینی مورد وثوق)
پایبند بودن عملی به هر چی ما بگیم.

سعید برند