به گزارش “دانشجو آزاد” بسیج دانشجویی دانشگاه شهید باهنر کرمان در پی صحبت های پوراحم کارگردان قصه های مجید بیانیه ای صادر کردند، متن بیانیه به شرح زیر می باشد:

مدیریت فرهنگی،‌ یعنی این که دستگاه عاقله‌ی کشور-دستگاه مدیر و مدبره ی کشور- برای فرهنگ کشور، قراری بگذارد، ضابطه یی وضع بکند و خط کشی و قاعده و قانوگذاری بکند. معنایش این است. نباید این جور باشد که در امر فرهنگ یک کشور-برخلاف مسایل دیگر- هیچ گونه نظارتی، اشرافی، مدیریتی و تدبیری وجود نداشته باشد.

(بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی۱۵/۱۰/۱۳۷۷).

با خبر شدیم که متاسفانه چهارشنبه ی هفته گذشته  کارگردان فیلم قصه های مجید به دعوت کانون فیلم وعکس  اداره امور فرهنگی  در دانشگاه ما حاضر شده و در حکومت جمهوری اسلامی و در دانشگاهی که  مزین به نام شهید باهنر است از شاه ملعونی به نیکی یاد کرده است که ظاهرا اقایان روشن فکرنما هنوز فرارش از ایران را باور ندارند و حتی به این نیز اکتفا نکرده و صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران را بی شرم خطاب کرده است.

آقایان روشن فکر و روشن فکر نما !!!! باور کنید شاه رفت، باور کنید که شاه از دست مردمی فرار کرد که جمهوری اسلامی میخواستند مردمی که میخواستند اسلام بر تمام شئون جامعه حاکم باشد و فضای رسانه های ایران اسلامی با نظارت و رضایت خدای متعال باشد .

متاسفانه باز هم یکی از اهالی رسانه به بهانه ی اکران فیلمش فرصتی یافت که روحیه ی ناسالم وقانون گریز خود را رسوا کند،فرصتی یافت تا به نظام اسلامی و قوه ی مقننه هر چه دلش میخواهد بگوید و حتی حمایت مسئولی از مسئولان دانشگاه را نیز دریافت کند.

هفته گذشته کیومرث پور احمد با قطع اکران فیلمش با بداخلاقی تمام آنچه در دل داشت گفت و دانشگاه شهید باهنر کرمان را به تیتر یک خبرگزاری های مختلف تبدیل کرد. او از حمله به سینمای ارزشی دفاع مقدس شروع کرد و به تعریف و تمجید از شاه مخلوع و ملعون رسید.

آنچه مسلم است حضور کانون ها و برگزاری برنامه توسط آنها نه تنها مفید بلکه برای بالابردن سطح فرهنگی دانشگاه امری ضروری است اما در این میان سوالاتی چند  بی پاسخ مانده است.

۱-چرا فضای فرهنگی دانشگاه باید بستری برای حضور چنین افرادی بشود؟

۲-چرا افرادی که به خود اجازه میدهند در برنامه ی دیگر نهادهای دانشگاه فقط به بهانه ی واهی  دغدغه ی فرهنگی برنامه را بهم بریزند ، در چنین برنامه  ای که خود مدیریت را بر عهده دارند نه تنها واکنش نشان نمیدهند بلکه به حمایت از فرد مذکور سخن میگویند؟

۳-چرا باید کانون های فرهنگی دانشگاه فارغ از یک نظارت صحیح برنامه اجرا کنند و از پیگیری تخلفات خود خیالی راحت داشته باشند  ؟

۴-آیا چنین اقدامات سخیف و چنین برنامه هایی که هیچگونه نظارت و پاسخگویی موثری در قبال آنها وجود ندارد موجب ارتقا سطح فرهنگی دانشگاه خواهند شد؟

۵-چرا طبقه ای خاص از هنرمندان حاظر به تمکین از قانون نیستند و خود را معیار حق و باطل میدانند؟

لذا امیدواریم با بذل توجه کافی و وافی مدیران فرهنگی دانشگاه ، از این پس شاهد افزایش نظارت ها بر چنین برنامه هایی باشیم.

                                                                                                                                         والسلام علی من اتبع الهدی