به گزارش “دانشجوآزاد” به نقل از «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در بخشی از این نامه آمده است: چه شده است که در سکوت علما و بزرگان حوزه، بهائیان را به عنوان «مردان و زنان بزرگ ایرانی» معرفی می‌کنند، در حالی که پشتشان گرم است به این که پدرشان جایگاهی در جمهوری اسلامی و در میان علمای دین دارد؟

متن این نامه به شرح ذیل است:

بسم الله الرحمن الرحیم
امام صادق علیه‌السلام:
عُلَماءُ شیعَتِنا مُرابِطونَ فی الثَّغرِ الّذی یَلی إبلیسَ وعَفاریتَهُ، یَمنَعونَهُم عَنِ الخُروجِ عَلی ضُعَفاءِ شیعَتِنا، وعَن أن یَتَسَلَّطَ علَیهِم إبلیسُ وشیعَتُهُ؛
علمای شیعه ما، نگهبانان مرزی هستند که در آن سویش ابلیس و دیوهای او قرار دارند و جلوی یورش آنها به شیعیانِ ناتوان ما و تسلّط یافتن ابلیس و پیروان او بر آنان را، می‌گیرند.
الإحتجاج: ج ۱ ص ۱۷

مراجع عظام تقلید، علما و بزرگان حوزه‌ی علمیه
سلام علیکم

طبق آموزه هایی که به ما رسیده دریافته ایم که علمای دین نگاهبانان و حصارهایی مستحکم‌اند که باید دین را در برابر بدعت‌ها و تحریف‌ها و انحرافات حفظ کنند. همچنین خوانده‌ایم که رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرموده‌اند: «إذا ظَهَرتِ البِدعُ فی اُمّتی فلْیُظهِرِ العالِمُ علمَهُ، فمَن لَم یَفعل فعَلَیهِ لَعنهُ اللّه»[۱]. از سوی دیگر همه می‌دانیم فرقه‌ی ضاله‌ی بهائیت جریانی منحرف و خارج شده از اسلام است. پس چه شده است که امروز فرزند یکی از کسانی که خود را عالم و بزرگ دین می‌داند تحت حمایت پدر خود به دیدار بزرگان فرقه‌ی ضاله‌ی بهائیت رفته و آنان را دوستان خود معرفی می‌کند بی آن که خاطر کسی آزرده شود؟

چه شده است که در سکوت علما و بزرگان حوزه، بهائیان را به عنوان «مردان و زنان بزرگ ایرانی» معرفی می‌کنند، در حالی که پشتشان گرم است به این که پدرشان جایگاهی در جمهوری اسلامی و در میان علمای دین دارد؟ چه شده است که فرزند یکی از مقامات بلند پایه‌ی جمهوری اسلامی که از قضا داعیه‌ی آخوندی هم دارد به راحتی زیر عکس بنیان گذار آن فرقه‌ی ضاله می‌نشیند و با دوستان بهائی خویش عکس می‌گیرد و ابایی هم از انتشار این عکس‌ها ندارد و کسی هم اعتراضی نمی‌کند؟

تا کی باید شاهد این بی‌حرمتی‌ها به اسلام از جانب مدعیان اسلام‌شناسی و اجتهاد باشیم؟ برفرض اگر زبیر در زمانی از خواص اصحاب رسول‌الله و امیرالمؤمنین (علیهما السلام) بود، آیا پس از آن که فرزندش او را از مسیر حق به باطل کشاند، باز هم باید امیرالمؤمنین (علیه السلام) به احترام خدمات پیشین او سکوت پیشه می‌کردند؟ کی زمان آن می‌رسد که حوزه‌های علمیه و علمای اسلام برای حفظ دین، این تیر زهرآگین که تا عمق نظام فرورفته را از سینه‌ی اسلام بیرون کشند؟

در تاریخ کم نداشته‌ایم امثال زبیرها و امروز هم ما دانشجویان نگران زبیرهایی هستیم که در انقلاب اسلامی و در قلب اسلام رسوخ کرده‌اند و دارند با تطهیر چهره‌ی منحرفانی چون بهائیان، اسلام را طوری معنا می‌کنند که مطلوب دشمنان اسلام باشد. از همه‌ی دلسوزان اسلام عزیز می‌خواهیم با تبیین مرزهای حق و باطل جلوی در هم آمیخته شدن حق و باطل را گرفته و پرده‌های نفاق را بدرند تا مبادا دوباره غبار فتنه بلند شود و مسیر حق را بر مردم بپوشاند. از همه‌ی کسانی که می‌توانند با بیانشان و یا اقدامشان کاری کنند که چهره‌ی نفاق آشکار شود و دنباله‌روان بهائیان که مصداق بارز دشمنان اسلام هستند در داخل کشور برای مردم شناخته شوند، می‌خواهیم از هیچ اقدامی دریغ نکنند تا مردم، فریب سالوس و اسلام‌نمایی منافقین را نخورند.

و السلام علیکم و رحمه الله و برکاته
شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی دانشگاههای تهران

[۱] الکافی: ج ۱، ص ۵۴، ج ۲