دانشمندان همچنین دریافتند انسولین زمانی که از طریق حفره بینی به بدن تحویل داده می‌شود، وارد جریان خون نمی‌شود و این موضوع دغدغه‌های کنونی درباره کاهش قند خون بر اثر این ماده را از بین می‌برد. همچنین استفاده‌های مکرر از انسولین کارآیی این ماده را در کمک‌بخشی به حافظه افزایش می‌دهد.

محققان حاضر در این مطالعه از موش‌های مدل که در اوایل دهه ۱۹۹۰ پرورش یافته‌ بودند، استفاده کردند. این موش‌ها در جوانی از لحاظ جسمی وضعیت عادی دارند اما در میانسالی یعنی بین هشت تا ۱۲ ماهگی مبتلا به مشکلات شدید یادگیری و حافظه می‌شوند. در آزمایش‌ تشخیص جسم، موش‌های مسن به یاد نمی‌آورند که آیا اشیایی که برای بازی به آن‌ها داده می‌شوند، قدیمی یا نو هستند.

با این حال، پس از تحویل دوز منفرد انسولین به بدن آن‌ها از طریق بینی، موش‌ها اشیایی را که پیش‌تر دیده بودند، به یاد آوردند.

بیماری آلزایمر و سایر اختلالات زوال عقل به یکی از شدید‌ترین معضلات پزشکی و اقتصادی-اجتماعی در جوامع مدرن تبدیل شده‌اند.

محققان بر این باورند که حدود ۴۴ میلیون نفر در سراسر جهان از آلزایمر یا بیماری‌های مرتبط رنج می‌برند و با بالارفتن سن جمعیت انتظار می‌رود این رقم تا سال ۲۰۳۰ دو برابر شود.

دست کم ۸۰۰ آزمایش بالینی بر روی آلزایمر توسط موسسه‌های ملی بهداشت امریکا انجام می‌شوند، اما تعداد معدودی از آن‌ها بر انسولین و دیگر هورمون‌های دستگاه گوارش و چگونگی اثرگذاری آن‌ها بر قوه شناختی تمرکز کرده‌اند.

گفته می‌شود احتمالا ۱۰۰ مورد ترکیب وجود دارند که می‌توان آن‌ها را برای درمان آلزایمر آزمایش کرد و این نویددهنده ارائه درمان‌هایی برای این بیماری در آینده است.

جزئیات این تحقیق در مجله Alzheimer’s Disease ارائه شد.

انتهای پیام