“این پسر بچه زشت منم یادمه تو اون دوران از اینکه خدا منو پسر نیافریده خیلی ناراحت بودم موهامو کوتاه می کردم و همیشه لباس های پسرونه می پوشیدم از کارهای مردونه بیشتر خوشم میومد توپ فوتبال داشتم و از در و دیوار مثل نینجا آویزون بودم از اینکه کم کم داشتم بزرگ می شدم و قرار بود یک خانم بشم و یک اندام زنانه داشته باشم شب تا صبح گریه می کردم خلاصه بزرگ شدیم و رفت ولی روحیه اون پسر بچه همیشه توی وجودم باقی موند دوران عجیب و جالبی بود بزرگ تر شدم و درک کردم که مردونگی و معرفت به جنسیت نیست یادش به خیر.”