به گزارش“دانشجو آزاد”به نقل از خبرگزاری دانشجو، نشریه دانشجویی رصد جامعه اسلامی دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان از عزل و نصب‌های دانشگاه نوشت: یکی از معضلات عمده در سیستم اداری کشور ما، عزل و نصب‌هایی است که پس از تغییر در رأس مدیریتی کشور بوجود می‌آید. معضلی که در سایر کشور‌ها خصوصاً کشورهای پیشرفته کمتر با آن مواجه هستیم.
گرچه مقداری از این تغییر و تحولات امری طبیعی جهت هماهمنگ کردن سیاست‌های کلی حزب و جناحی است که روی کار می‌آید؛ لکن اینکه در تمام رده‌های مسئولیتی از ریاست فلان مدرسه در دورافتاده‌ترین نقطه کشور تا فلان مدیرکل و مسئول دانشگاهی بواسطه دید سیاسی دستخوش تغییر شوند، جز عقب رفت کشور و کند کردن سرعت پیشرفت کشور چیزی در پی نخواهد داشت.
اینکه می‌بینیم فلان جناح سیاسی روی کار می‌آید و بودجه عمده‌ای را روی پروژه‌ای سرمایه گذاری می‌کند و دولت بعد آن را مزخرف یاد می‌کند نشأت گرفته از همین دید سیاسی حتی نسبت به پروژه‌های عمرانی می‌باشد.
صحبت این هست که اگر می‌خواهیم کشورمان به پیشرفتی دست یابد، نگاه سیاسی نسبت به مسائل این چنینی را کنار بگذاریم و شایسته سالاری را در انتخاب مدیران بعنوان اولویت اصلی مد نظر قرار دهیم.
یکی از وزارت خانه‌هایی که از زمان به روی کار آمدن دولت یازدهم دچار تغییر و تحولات فراوانی شد وزارت خانه علوم، تحقیقات و فناوری بود. وزارت خانه‌ای که تا مدت‌ها درگیر مسئله انتخاب وزیر بین مجلس و دولت بود. از سرپرستی توفیقی گرفته تا رأی عدم اعتماد مجلسی‌ها به فرجی دانا.
فرجی دانا که چند ماهی بر مسند وزارت علوم تکیه زد با بر جای گذاشتن رکوردی بی‌سابقه در زمینه تغییر مدیران، ۲۳ تن از مدیران دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌ها را عزل کرد.

یکی از مشکلات مدیریتی فرجی دانا فارغ از انتصاب معاونین وابسته به جریان برانداز سال ۸۸، انتخاباتی کردن روسای دانشگاه‌ها بود، اقدامی که خلاف قوانین شورای عالی انقلاب فرهنگی بود و حتی دو بار مورد تذکر رئیس جمهور قرار گرفت.
انتخابات‌هایی که دارای رویه مشخصی نبود و زد و بندهای سیاسی در آن‌ها نقش عمده‌ای داشت.
با به روی کار آمدن فرهادی به عنوان وزیر علوم، حواشی این وزارتخانه تا حدود زیادی فروکش کرد گرچه از سرعت پیشرفت علمی کشور و میزان تولید علم به شدت کاسته شده است.
به تبع این تغییرات در وزارت علوم، در زمان تصدی فرجی دانا، یکی از دانشگاه‌هایی که دستخوش تغییر در رأس ………. مدیریتی شد، دانشگاه ولی عصر (عج) بود که در انتخاباتی که بین آقایان دهقان، رنجبرکریمی و طالبی برگزار شد، محمدعلی دهقان با کسب تعداد آرای بیشتر نسبت به سایرین انتخاب و بعنوان رییس دانشگاه منصوب شد.
پس از انتخاب دهقان به عنوان رئیس دانشگاه اولین تغییر در عرصه مدیریتی دانشگاه، تغییر معاون فرهنگی و اجتماعی دانشگاه و انتخاب آقای فصیحی هرندی به این سمت بود.
البته دکتر دهقان در مصاحبه‌ای که اردیبهشت ماه گذشته با نشریه رصد داشت، مبنا و اساس کار خود در تغییر مدیران را اینگونه بیان می‌کند: «دو مسئله را باید در نظر داشت نخست اینکه وقتی مدیری چهار یا شش سال می‌ماند و تمام ایده‌هایی که داشته است را اجرا می‌کند بعد از آن دیگر یک روال تکراری پیدا می‌کند ممکن است به‌‌ همان مدیر پست دیگری بدهیم و بتواند در زمینه دیگری خلاق و مؤثر باشد.
دوم آنکه بحث زیاد ماندن یک فرد در یک پست مدیریت پس از چند سال اشباع شدن آن فرد و جواب نگرفتن است و یک مسئله دیگر افرادی هستند که کارکرد و توانایی آن‌ها مهم هست.
بحثی که در دوره مدیریت قبلی بوده و الان هم هست اینکه (خودم هم این عقیده را ندارم) شخصی که مال فلان جناح هست باید جا به جایش کرد اگر کسی این کار را انجام دهد به کشور و دانشگاه خیانت کرده است. اگر کسی توانایی خدمت دارد متعلق به هر جناح سیاسی باشد؛ اگر به این دلیل جا به جایش کنند خیانت کرده‌اند».
در این گفت‌و‌گودهقان اساساً عزل و نصب‌هایشان را سیاسی نمی‌دانند و چنین دیدی را خیانت به کشور معرفی می‌کنند.
پس از گذشت چند ماه، حجت الاسلام صادقی، مسئول نهاد رهبری دانشگاه جای خود را به حجت الاسلام نجفی داد تا تغییرات همچنان ادامه داشته باشد.
مجموعه حراست دانشگاه نیز در مسیر همسو شدن سیاست‌ها دستخوش تغییرات شد و در تحولی حاشیه دار حسنخانی جای خود را به انجم شعاع داد.
پس از گذشت یک سال از انتخاب دهقان، در تابستانی که گذشت سرعت تغییرات افزایش یافت و جعفری در معاونت آموزشی جای خود را به مصباح داد و درکی نیز میز معاونت توسعه و پشتیبانی را از طالبی‌زاده تحویل گرفت. در پردیس دانشگاه نیز دکتر آقا بزرگی جای خود را به دکتر جعفری داد.
رؤسای دانشکده‌ها نیز از این امر مستثنی نبودند و تمامی دانشکده‌ها با پیروی از طرحی انتخاباتی که فرجی دانا پی ریزی کرده بود، دچار تغییر و تحول شدند.
در آخرین تحولات اسماعیلی‌زاده بعنوان مدیر کل دانشجویی جای خود را به دکتر اسفندیارپور داد و دکتر احمد صفارپور بعنوان مسئول نظارت و ارزشیابی منصوب گردید.
دکتر می‌ردهقان نیز پیش از اینجای خود را به دکتر مهدیان در جایگاه مدیرکل دانشجویی واگذار کرده بود.
حال تا حدود زیادی سیستم مدیریتی دانشگاه بر چرخ یک جناح خاص سیاسی می‌چرخد و افراد وابسته به جناح دیگر اتاق نشین شده‌اند و این چرخش تا زمانی که کشور دچار این معضل بزرگ است ادامه دارد.
پس از گذشت چند ماه، حجت الاسلام صادقی، مسئول نهاد رهبری دانشگاه جای خود را به حجت الاسلام نجفی داد تا تغییرات همچنان ادامه داشته باشد.
مجموعه حراست دانشگاه نیز در مسیر همسو شدن سیاست‌ها دستخوش تغییرات شد و در تحولی حاشیه دار حسنخانی جای خود را به انجم شعاع داد.
پس از گذشت یک سال از انتخاب دکتر دهقان، در تابستانی که گذشت سرعت تغییرات افزایش یافت و دکتر جعفری در معاونت آموزشی جای خود را به دکتر مصباح داد و دکتر درکی نیز میز معاونت توسعه و پشتیبانی را از دکتر طالبی‌زاده تحویل گرفت. در پردیس دانشگاه نیز دکتر آقا بزرگی جای خود را به دکتر جعفری داد.
رؤسای دانشکده‌ها همچون کارمندان از این امر مستثنی نبودند و تمامی دانشکده‌ها با پیروی از طرحی انتخاباتی که فرجی دانا پی ریزی کرده بود، دچار تغییر و تحول شدند.
حال تا حدود زیادی سیستم مدیریتی دانشگاه بر چرخ یک جناح خاص سیاسی می‌چرخد و افراد وابسته به جناح دیگر اتاق نشین شده‌اند.
و این چرخش تا زمانی که کشور دچار این معضل بزرگ است، ادامه دارد.

نشریه دانشجویی رصد جامعه اسلامی دانشگاه ولی عصر (عج) رفسنجان از عزل و نصب‌های دانشگاه نوشت: یکی از معضلات عمده در سیستم اداری کشور ما، عزل و نصب‌هایی است که پس از تغییر در رأس مدیریتی کشور بوجود می‌آید. معضلی که در سایر کشور‌ها خصوصاً کشورهای پیشرفته کمتر با آن مواجه هستیم.
گرچه مقداری از این تغییر و تحولات امری طبیعی جهت هماهمنگ کردن سیاست‌های کلی حزب و جناحی است که روی کار می‌آید؛ لکن اینکه در تمام رده‌های مسئولیتی از ریاست فلان مدرسه در دورافتاده‌ترین نقطه کشور تا فلان مدیرکل و مسئول دانشگاهی بواسطه دید سیاسی دستخوش تغییر شوند، جز عقب رفت کشور و کند کردن سرعت پیشرفت کشور چیزی در پی نخواهد داشت.
اینکه می‌بینیم فلان جناح سیاسی روی کار می‌آید و بودجه عمده‌ای را روی پروژه‌ای سرمایه گذاری می‌کند و دولت بعد آن را مزخرف یاد می‌کند نشأت گرفته از همین دید سیاسی حتی نسبت به پروژه‌های عمرانی می‌باشد.
صحبت این هست که اگر می‌خواهیم کشورمان به پیشرفتی دست یابد، نگاه سیاسی نسبت به مسائل این چنینی را کنار بگذاریم و شایسته سالاری را در انتخاب مدیران بعنوان اولویت اصلی مد نظر قرار دهیم.
یکی از وزارت خانه‌هایی که از زمان به روی کار آمدن دولت یازدهم دچار تغییر و تحولات فراوانی شد وزارت خانه علوم، تحقیقات و فناوری بود. وزارت خانه‌ای که تا مدت‌ها درگیر مسئله انتخاب وزیر بین مجلس و دولت بود. از سرپرستی توفیقی گرفته تا رأی عدم اعتماد مجلسی‌ها به فرجی دانا.
فرجی دانا که چند ماهی بر مسند وزارت علوم تکیه زد با بر جای گذاشتن رکوردی بی‌سابقه در زمینه تغییر مدیران، ۲۳ تن از مدیران دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌ها را عزل کرد.

یکی از مشکلات مدیریتی فرجی دانا فارغ از انتصاب معاونین وابسته به جریان برانداز سال ۸۸، انتخاباتی کردن روسای دانشگاه‌ها بود، اقدامی که خلاف قوانین شورای عالی انقلاب فرهنگی بود و حتی دو بار مورد تذکر رئیس جمهور قرار گرفت.
انتخابات‌هایی که دارای رویه مشخصی نبود و زد و بندهای سیاسی در آن‌ها نقش عمده‌ای داشت.
با به روی کار آمدن فرهادی به عنوان وزیر علوم، حواشی این وزارتخانه تا حدود زیادی فروکش کرد گرچه از سرعت پیشرفت علمی کشور و میزان تولید علم به شدت کاسته شده است.
به تبع این تغییرات در وزارت علوم، در زمان تصدی فرجی دانا، یکی از دانشگاه‌هایی که دستخوش تغییر در رأس ………. مدیریتی شد، دانشگاه ولی عصر (عج) بود که در انتخاباتی که بین آقایان دهقان، رنجبرکریمی و طالبی برگزار شد، محمدعلی دهقان با کسب تعداد آرای بیشتر نسبت به سایرین انتخاب و بعنوان رییس دانشگاه منصوب شد.
پس از انتخاب دهقان به عنوان رئیس دانشگاه اولین تغییر در عرصه مدیریتی دانشگاه، تغییر معاون فرهنگی و اجتماعی دانشگاه و انتخاب آقای فصیحی هرندی به این سمت بود.
البته دکتر دهقان در مصاحبه‌ای که اردیبهشت ماه گذشته با نشریه رصد داشت، مبنا و اساس کار خود در تغییر مدیران را اینگونه بیان می‌کند: «دو مسئله را باید در نظر داشت نخست اینکه وقتی مدیری چهار یا شش سال می‌ماند و تمام ایده‌هایی که داشته است را اجرا می‌کند بعد از آن دیگر یک روال تکراری پیدا می‌کند ممکن است به‌‌ همان مدیر پست دیگری بدهیم و بتواند در زمینه دیگری خلاق و مؤثر باشد.
دوم آنکه بحث زیاد ماندن یک فرد در یک پست مدیریت پس از چند سال اشباع شدن آن فرد و جواب نگرفتن است و یک مسئله دیگر افرادی هستند که کارکرد و توانایی آن‌ها مهم هست.
بحثی که در دوره مدیریت قبلی بوده و الان هم هست اینکه (خودم هم این عقیده را ندارم) شخصی که مال فلان جناح هست باید جا به جایش کرد اگر کسی این کار را انجام دهد به کشور و دانشگاه خیانت کرده است. اگر کسی توانایی خدمت دارد متعلق به هر جناح سیاسی باشد؛ اگر به این دلیل جا به جایش کنند خیانت کرده‌اند».
در این گفت‌و‌گودهقان اساساً عزل و نصب‌هایشان را سیاسی نمی‌دانند و چنین دیدی را خیانت به کشور معرفی می‌کنند.
پس از گذشت چند ماه، حجت الاسلام صادقی، مسئول نهاد رهبری دانشگاه جای خود را به حجت الاسلام نجفی داد تا تغییرات همچنان ادامه داشته باشد.
مجموعه حراست دانشگاه نیز در مسیر همسو شدن سیاست‌ها دستخوش تغییرات شد و در تحولی حاشیه دار حسنخانی جای خود را به انجم شعاع داد.
پس از گذشت یک سال از انتخاب دهقان، در تابستانی که گذشت سرعت تغییرات افزایش یافت و جعفری در معاونت آموزشی جای خود را به مصباح داد و درکی نیز میز معاونت توسعه و پشتیبانی را از طالبی‌زاده تحویل گرفت. در پردیس دانشگاه نیز دکتر آقا بزرگی جای خود را به دکتر جعفری داد.
رؤسای دانشکده‌ها نیز از این امر مستثنی نبودند و تمامی دانشکده‌ها با پیروی از طرحی انتخاباتی که فرجی دانا پی ریزی کرده بود، دچار تغییر و تحول شدند.
در آخرین تحولات اسماعیلی‌زاده بعنوان مدیر کل دانشجویی جای خود را به دکتر اسفندیارپور داد و دکتر احمد صفارپور بعنوان مسئول نظارت و ارزشیابی منصوب گردید.
دکتر می‌ردهقان نیز پیش از اینجای خود را به دکتر مهدیان در جایگاه مدیرکل دانشجویی واگذار کرده بود.
حال تا حدود زیادی سیستم مدیریتی دانشگاه بر چرخ یک جناح خاص سیاسی می‌چرخد و افراد وابسته به جناح دیگر اتاق نشین شده‌اند و این چرخش تا زمانی که کشور دچار این معضل بزرگ است ادامه دارد.
پس از گذشت چند ماه، حجت الاسلام صادقی، مسئول نهاد رهبری دانشگاه جای خود را به حجت الاسلام نجفی داد تا تغییرات همچنان ادامه داشته باشد.
مجموعه حراست دانشگاه نیز در مسیر همسو شدن سیاست‌ها دستخوش تغییرات شد و در تحولی حاشیه دار حسنخانی جای خود را به انجم شعاع داد.
پس از گذشت یک سال از انتخاب دکتر دهقان، در تابستانی که گذشت سرعت تغییرات افزایش یافت و دکتر جعفری در معاونت آموزشی جای خود را به دکتر مصباح داد و دکتر درکی نیز میز معاونت توسعه و پشتیبانی را از دکتر طالبی‌زاده تحویل گرفت. در پردیس دانشگاه نیز دکتر آقا بزرگی جای خود را به دکتر جعفری داد.
رؤسای دانشکده‌ها همچون کارمندان از این امر مستثنی نبودند و تمامی دانشکده‌ها با پیروی از طرحی انتخاباتی که فرجی دانا پی ریزی کرده بود، دچار تغییر و تحول شدند.
حال تا حدود زیادی سیستم مدیریتی دانشگاه بر چرخ یک جناح خاص سیاسی می‌چرخد و افراد وابسته به جناح دیگر اتاق نشین شده‌اند.
و این چرخش تا زمانی که کشور دچار این معضل بزرگ است، ادامه دارد.