به گزارش “دانشجوآزاد” محمد دشتی فعال دانشجویی دانشگاه هایتک کرمان در رابطه با اتفاقات اخیر این دانشگاه گفت: متاسفانه، در دو سال گذشته خفقان شدیدی بر دانشگاه حاکم شده که به نظر بنده مسئولان می خواهند به نحوی دانشجویان را تحت کنترل خود داشته باشند و شان دانشجو را پایین بیاورند؛ به همین دلیل به گونه ای عمل کرده اند که دانشجویان حتی برای مطالبه ابتدایی ترین حقوق خود در دانشگاه نیز با ترس روبرو هستند، شاید ساده ترین مشکلات مانند مسئله سلف و کیفیت غذا، بوفه دانشگاه و مسائل بهداشتی محیط دانشگاه باشد.

وی افزود: در این شرایط مسئولان نیز حتی زحمت پاسخگو بودن در برابر ساده ترین سوالات دانشجویان را هم به خود نداده و در برخورد با کوچکترین صحبت و انتقاد، سخت ترین واکنش ها را از خود نشان می دهند به صورتی که به قول معروف می خواهند از بقیه دانشجویان زهر چشم بگیرند.

این فعال دانشجویی با اشاره به نحوه مدیریت امیرالمومنین تشریح کرد: نمی دانم شاید هم تاریخ اشتباه نوشته شده و شخصی به نام حضرت علی(ع) در تاریخ وجود نداشته که با وجود وسعت سرزمین تحت حاکمیتشان می فرمایند: ((…نپندارید که شنیدن سخن حق بر من گران می‌ آید و یا خواهان آنم که مرا بزرگ دارید، زیرا کسی که شنیدن سخن حق و یا پیشنهاد انجام عدالت بر او سنگین باشد، مسلماً عمل به آن دو، برایش سخت تر و دشوارتر است))؛ حالا در دانشگاه ما با وجود کلی ادعای به ظاهر روشنفکرانه، برخی حتی تحمل شنیدن حرف حق و بیان شدن نقاط ضعف مدیریتی خود توسط دانشجویان را ندارند. با این وضعیت چه انتظاری می شود از عملکرد آن ها داشت.

وی در خصوص لغو برنامه های دانشجویی از جمله تریبون آزاد از طرف دانشگاه گفت: تا جایی که بنده مطلع هستم درخواست این تریبون در روزهای گذشته به هیات نظارت ارسال شده است که این هیات در مدت قانونی به این درخواست پاسخ نداده و طبق قانون، این عدم پاسخگویی به منزله تایید و صدور مجوز تلقی می گردد؛ بنابراین اعضای بسیج دانشجویی تصمیم گرفتند براساس قانون در روز مقرر (دوشنبه مورخ ۱۷/۱۰/۹۷) تریبون آزاد را برگزار نمایند که با مخالفت و برخورد حراست در دانشگاه مواجه شدند.

دشتی ادامه داد: جالب اینجاست که در دوره ای که همه مدعی پذیرش نقد هستند حتی با برگزاری تریبون ساده ای با موضوع مسائل صنفی دانشجویان مخالفت به عمل می آید؛ نمی دانم شاید وضعیت آنقدر خراب هست که حتی اجازه دسترسی دانشجویان به ساده ترین تریبون ها و فضاها برای نقد داده نمی شود. ولی به هر حال ظاهرا در دانشگاه ما کنسل شدن تریبون، مراسمات، دعوت از سخنران و حتی طبخ و پخش نذری شب اربعین عادی شده است.

این فعال دانشجویی با تاکید بر رفتار غیرمتعارف مسئولین دانشگاه در ارتباط با دانشجویان اظهار داشت: امسال برخلاف هر سال با پختن نذری در دانشگاه مخالفت به عمل آمد. حالا لغو تریبون و سخنرانی و انتقاد از مسئولین شاید قابل قبول باشد ولی سوال اینجاست که رسم طبخ و پخش نذری شب اربعین که هر سال در دانشگاه انجام می شد را چرا باید کنسل کنند؟؟؟ نمی دانم مشکل کجاست؟ ترس از انتقاد، ترس از بیداری دانشجویان و یا مشکل دیگر.

وی تصریح کرد: متاسفانه در دو سال گذشته و در اجرای برنامه های گوناگون، حتی سابقه لغو برنامه هایی چون پخش فیلم و مستند، برگزاری جشن و تریبون، وجود داشته است. برای مثال به خاطر دارم که ماه گذشته، بسیج دانشجویی قصد برگزاری سه تریبون آزاد با موضوعات ادامه تحصیل، شغل و ازدواج داشت که درخواست مجوز برگزاری آن ها نیز ارسال شده بود و حتی تریبون اول با موضوع ادامه تحصیل نیز برگزار شد اما از برگزاری تریبون های دوم و سوم با دلایل غیر واقعی و البته غیر منطقی جلوگیری به عمل آمد.

دشتی افزود: شاید در دانشگاه ما بعضی از مسئولین خودشان را بالاتر از همه می دانند یا اینکه تحت مدیریتی واحد، دنبال کوچک کردن دانشجو و بستن دهان دانشجویان هستند به حدی که بارها دیده و شنیده ام که مسئولین دانشگاه برخوردهای ناشایست و خارج از عرفی با دانشجویان داشته اند.

این فعال دانشجویی با اظهار تاسف از نحوه برخورد برخی مسئولین دانشگاه خاطرنشان کرد: شاید گفتنش جالب و در شان دانشجو و مسئولین دانشگاهی نباشد؛ تاسف آور است ولی، شاید بعضی وقت ها دانشگاه با چاله میدون و جنگل اشتباه گرفته می شود که هر کسی زورش بیشتر است حاکم می شود و بقیه باید در خدمتش باشند؛ موارد متعددی وجود دارد که یک یا چند نفر از دانشجویان از برخورد زشت و زننده و حتی توهین های مسئولین دانشگاه سخن گفتند و من به عینه دیدم و شنیدم،  یا حتی برخوردهای بدی با دانشجویانی که لب به اعتراض می گشودند شده است همانند جلوگیری از صحبت دانشجو در مراسم تا جلوگیری از ورود شخض به خوابگاه یا حتی در برخی موارد، جلوگیری از ورود دانشجو به داخل دانشگاه.

وی در پایان ضمن ارائه راهکار برای خروج از وضع موجود توضیح داد: به نظر من دو راهکار اصلی وجود دارد، اول اینکه ما دانشجویان با توجه به حقوقی که از ما ضایع شده کاری انجام بدهیم و مطالبات به حق خود را از راه های قانونی پیگیری کنیم تا ریشه این بی عدالتی خشک بشود یا مشکلات به حداقل ممکن برسد، دوم اینکه مسئولین شهر و استان و حتی کشوری به این قضیه ورود پیدا کنند و به مطالبات به حق دانشجویان رسیدگی کنند.