به گزارش دانشجو آزاد:  محمد حسین طارمی؛ حجاب نه زیباییست و نه صدقی است برای گوهر وجود زنان. حجاب کاغذ بسته‌بندی شکلات و آبنبات نیست که اگر پوشش نباشد مگس و مورچه به دورش جمع شود. هیچکدام از این مثل‌های بد قواره به معنای حجاب نیست. زنان ایران زمین را نه چوب رضا خان قلدر مانع حجابشان شد و نه وزن‌های گشت ارشاد جمهوری اسلامی آن‌ها را محجبه‌شان کرد‌ قطعا خدا هم اجبار پسند بود، پیامبرش را زور بازوی پولادین اعطا می‌کرد و نه یک قلب رئوف و مهربان.
‌
اسلام اگر به حجاب توصیه‌ای کرده است برای آن است که نمی‌خواهد اگر نگاه ناخواسته حلال مردی بر زنی افتاد، جسمش را ببیند و آب از لب و لوچه‌اش راه بیفتد. اسلام نمی‌خواهد زن کالا و ویترین باشد برای نگاه بقیه‌. اسلام خیر خواه مرد و زنی‌ است که شاهکار آفرینش هستند. آن‌ها که عامدانه می‌گویند خدا فرق گذاشته، دل سوز تر از خالق خویش یافته‌اند؟!
‌
یک تعریف زیبا است که می‌گوید اسلام طرفدار تک‌پرهاست. می‌خواهد اگر قرار است کسی بین گیسوان موجدار زنی غرق می‌شود، صرفا مردش باشد و همانطور آن زن آتش مرد خودش را سرد سازد. تعریف بهتر آن این است که سینه هر مردی ساحل اقیانوس وجود یک زن است و بازوان محکم مرد، محل آرامش محرمش است.
‌
کاش جماعت ملبس به دیانت امامه به سر، بر بالای منبرها فریاد می‌زدند که “یا ایها الناس”، زن حق الناس نیست! حرف اسلام دقیقا همین است که هر گذری حق ندارد نگاهی از زلفان زنی بچیند و نگاه‌ها نباید هرزه شوند و هیچ زن و مردی به هیچ نامحرمی نباید بنگرد.
‌
حال حاضر انواع شکاف‌های اجتماعی که در گذشته امکان نزاع عمومی را داشتند هر روز یکی پس از دیگری آشکار می‌شوند. این مسئله وقتی عمیق‌تر بررسی می‌کنیم، نتیجه‌اش این می‌شود که یک سر طیف حال حاضر به دنبال حفظ شرع زیر سایه سنت، شدیدترین مواضع را علیه عرف می‌گسرند؛ و سوی دیگر طیفی که قاطبه آن‌ها نسل هفتاد به این سمت هستند با تاثیر پذیری از فضای مجازی و دنیای صورتی خود به دنبال سبک زندگی مطلوب دوران خویش و در پی آن عادی سازی آن هستند.
‌
در این میان حاکمیت که دایه دار حفاظت از شریعت است به جای میانجی‌گری در این فضای ایجاد شده ملتهب و ایجاد تعادل برای فراهم ساختن امکان زیست جمعی و به رسمیت شناختن دیگری، هر روز به بهانه ای بر این نزاع‌ها می‌دمد.
‌
مادامی که نگاه حاکمیت بر اساس مبنای فقهی به جای تلاش برای ایجاد عرصه مناظرات اجتماعی برای دستیابی به یک توافق جمعی، تقویت کننده تقابل‌هاست. مطمئنا هر دو طیف در پی تشدید بر مسیر رادیکال خود خواهند بود؛ یک روز تندرویی مذهبی سطل ماستی بر سر دختران بی‌حجاب میریزد و روزی دگر، عده‌ای بی حجاب به بهانه تذکر لهستانی به زنی محجبه حمله ور می‌شوند.
‌
لذا هر چه جلوتر می‌رویم میزان نزاع‌ها و مصادیق آن بیشتر می‌شود و جامعه چند پاره می‌شود. دقیقا نتیجه‌ای که دشمن ایران به دنبال آن است، چندپاره کردن جامعه و به جان هم انداختن مردم است. در اصل به دنبال رقم زدن پروژه جنگ مردم با مردم هستند و برایشان داشتن یا نداشتن حجاب اهمیتی ندارد.
‌
رهبر انقلاب در سال‌های گذشته در یکی از سخنرانی‌ها از امام راحل نقل می‌کنند که ایشان فرمودند: “موافق با اقدامات برخی در راستای حمله به افراد بی حجاب و کم حجاب نیستیم. این متجاوزان را بزنید و زندانی کنید”. مشی رهبر انقلاب پیرامون حجاب همان است که سالیان سال به آن اشاره داشتند. ایشان مقوله کار فرهنگی را بسیار کارآمدتر از ابزارهای قانونی می‌دانند.
‌
امروزه برخی از مسئولین نظام در هر رده و جایگاهی گاها اقداماتی را تحت عنوان امر به معروف انجام می‌دهند که نه تنها امر به معروف محسوب نمی‌شود بلکه می‌توان ابزاری ضد شریعت مبین اسلام دانست. به قولی این جماعت بعضا امامه به سر مسلمان کافر می‌کنند.
‌
برای بهتر شدن حجاب آن‌ها که بلدند حتما باید کار کنند اما خراب‌تر کردن ماجرا هر چه که باشد، امر به معروف نیست. هر چقدر که باید مراقب دستگاه‌های دشمن با پیاده نظام آن‌ها در کف خیابان‌ها باشیم، مراقب آن‌ها که ممکن است نفوذی باشند و با بهانه مسئله حجاب ملت را به جنگ یکدیگر بکشانند هم باید بود. 

محمد حسین طارمی، مسئول واحد سیاسی جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه بین المللی امام خمینی.

انتهای پیام/