سبکی به نام دانشجویی
«بچه‌ها چرا اینقدر سر و صدا می‌کنید، می‌خوام درس بخونم… چراغ رو خاموش کن، می‌خوام بخوابم… برو بیرون با تلفن حرف بزن، حوصله ندارم… امروز نوبت توئه غذا بگیری… ظرف‌ها رو کی می‌شوره، دیگه هیچ ظرفی نداریم… پکیج رو روشن کن، سرده…»

این‌ها تنها بخشی از گفت‌و‌گوهای صورت گرفته در محیط خوابگاه است که می‌تواند در مواردی اندک در خانه‌های دانشجویی نیز رخ دهد. مطمئنا هر دانشجویی که تجربه زندگی در خوابگاه را داشته یا دارد با این بگو مگو‌ها یا اصطلاحا گفتگوهای خوابگاهی کاملا آشناست و احساس غریبگی نمی‌کند.

حالا عده‌ای این گفت‌وگوهای روزمره خوابگاهی را به هزار و یک دلیل درست یا نادرست تاب نمی‌آورند، عده‌ای اصلا با کل محیط خوابگاه حال نمی‌کنند و دیگرانی هستند که زندگی در یک اتاق با سه چهار نفر برایشان سخت است و یا در حالتی دیگر به عده‌ای اصلا خوابگاه تعلق نمی‌گیرد و دانشگاه هیچ مسئولیتی در قبال اسکان دانشجویان ندارد. پس تمام موارد دست به دست هم می‌دهند تا حالا که در شهری دیگر دانشگاه قبول شده‌ای در فکر یک سقف‌باشی، سقفی برای زندگی تنها یا در کنار دیگران. تا فرصتی باشد که همزمان با درس خواندن، به تحصیل در دانشگاه زندگی نیز بپردازی و مرحله جدیدی از زندگی با اسم دانشجویی برایت آغاز شود. زندگی‌ای که خود دانشجویان سبک و سیاقش را تعریف کردند و بد و خوبش پای خودشان است.

سبکی از زندگی به نام «دانشجویی» به زمانی برمی‌گردد که دانشگاه‌ها توسعه و ظرفیت‌ها افزایش یافت. دانشجویانی که از شمالی‌ترین نقطه ایران به جنوبی‌ترین نقطه آن رفتند و از شرقی‌ترین به غربی‌ترین. شهرهای دانشجوخیز با وجود دانشگاه‌های متعدد دانشجویان زیادی را پذیرفتند و توسعه یافتند. دانشجویان با خودشان پول جابجا کردند و حتی فرهنگ خاص خودشان را به شهرهای دیگر انتقال دادند. آن‌ها اقتصاد بخشی از این مناطق را متحول کردند و آن را به سمت رونق پیش بردند. چنانکه برخی شهرهای کوچک در نتیجه وجود دانشگاه و دانشجو دچار تحولات عظیم اقتصادی و عمرانی شدند.

در این بین اما پیدا کردن سرپناه یا منزلی برای اسکان، یکی از دغدغه‌های مهم دانشجویان است؛ دانشجویان که با مشکلات متعددی اعم از محدودیدت ارائه خوابگاه در دانشگاه‌ها مواجه می‌شوند یا هزینه بالا خوابگاه، انها را به فکر اسکان در خانه‌ای مجردی یا پیدا کردن هم‌خانه می‌اندازد؛ هم‌خانه‌هایی که ندیده و نشناخته باید برای حداقل یک ترم در کنارشان بود.

به همین بهانه، نگاهی به آگهی‌های موجود در فضای مجازی انداختیم تا هزینه‌هایی که دانشجویان برای پیدا کردن سرپناهی مناسب، ناگزیر به پرداخت آنها هستند را از قابی دقیقتر نگاه کنیم.

با این حساب شاید مسئولین محترم دانشگاه‌ها و آموزش عالی، به فکر تعدیل هزینه‌های سنگین تحصیل بیفتند یا حداقل در قبال شهریه‌های سنگین و اجاره‌بهای عجیب، خوابگاه‌های مناسب و کافی در اختیار دانشجویان قرار دهند.

دختران و پسران دانشجویی که به دنبال همخانه می‌گردند، بعضا در مواردی محدودیت‌هایی را اعلام می‌کنند مبنی بر اینکه فقط خانم‌ها تماس بگیرند یا فقط مخصوص آقایان و مواردی از این دست اما در بسیاری از مواردی نیز در آگهی هیچ محدودیتی دیده نمی‌شود و طبیعتا فضایی برای یک خانه مجردی مختلط به وجود می‌آید.