به گزارش “دانشجوآزاد” به نقل از بیتوته:مثلث دانیال حکیمی، فاطمه گودرزی و هومن برق نورد تنها نقاط قوت سریال «دوردست ها» است؛ بازیگرانی که در طول سال های اخیر برای خودشان اسم و رسمی درست کرده و حالا سری در سرها درآورده اند اما «دوردست ها» جوان اول خوب ندارد و دیگر بازیگران این سریال با فاصله زیادی نسبت به این چهره ها قرار دارند و اختلاف سطح کستینگ این پروژه خیلی توی ذوق می زند.

در میان همان مثلث اصلی، فاطمه گودرزی تنها کسی است که توانسته سیمرغ جشنواره فیلم فجر را بگیرد و علاوه بر تلویزیون در سینما هم برای خودش برو و بیایی داشته باشد. شاید به همین دلیل سابقه سینمایی باشد که گودرزی چند وقتی هست که در سیما کم کار شده و او را در آثار خیلی کمی می بینیم.

با این بازیگر در رابطه با فاصله ای که بین او و تلویزیون افتاده گپ زدیم که او صحبت های تند و تیزی در رابطه با اوضاع این روزهای تلویزیون به زبان آورد. البته از آنجایی که فاطمه گودرزی در پایان مصاحبه گفت که به دنبال دردسر نیست، بخش های از صحبت های داغ و چاپ نشد.

ماجرای اول/ جدایی فاطمه از سیما
گودرزی از میانه های دهه ۶۰ تا به امروز در ۱۱ سریال بازی کرده، آثاری که بعضی از آنها جزو کارهای ماندگار تلویزیون هستند؛ اما آخرین حضور او به سال ۸۹ و سریال «فاصله ها» برمی گردد، سریالی که حسین سهیلی زاده آن را ساخت و در سالی که از تلویزیون پخش می شد، به خوبی دیده شد؛ اما او دلیل جالب توجهی برای سال های زیاد غیبتش دارد.

چه شد که مدت زمان زیادی در تلویزیون حضور نداشتید؟
– با وجود این که چند سالی می شود در تلویزیون نیستم، یک کار که بازی می کنم بعضی از دوستان می گویند اینقدر زیاد در تلویزیون کار نکن! با وجود این که من زیاد در تلویزیون کار نمی کنم اما بالاخره باید زندگی کنم و مجبورم بعضی از کارها را انجام دهم.

بعد از «فاصله ها» به شما پیشنهاد حضور در سریالی داده نشد؟
– چرا اما بعضی اوقات آنقدر کارها ضعیف است و من اکثرا برای بازی در کارهای ضعیف دعوت می شوم، ترجیح می دهم تا مدت زمان زیادی کار نکنم و صبر کنم تا در یک کار متفاوت حضور داشته باشم.

مثلا این صبر چقدر طول می کشد؟
– سالی یک بار. کار در تلویزیون برای من سالی یک بار است.

چرا این طور شده؟
– راستش را بخواهید نمی دانم، شاید به خاطر شیوه کار بعضی از تهیه کننده هاست که آنها سعی می کنند از بعضی از بازیگرانی استفاده کنند که برایشان مسائل مختلف فرقی نمی کند و صرفا می خواهند دیده شوند. تهیه کننده ها هم همان بازیگران را انتخاب می کنند و ما می بینیم که خیلی از کارها از لحاظ بازیگری قدرتمند نیستند.

فکر می کنید «دوردست ها» از نظر انتخاب بازیگر خوب عمل کرده؟
– نمی خواهم بگویم کاری که من بازی می کنم خیلی خوب و موفق است ولی بعضی از کارها که می توانست خوب تر باشد و از بازیگرانی دعوت شود که روی خروجی کار تاثیر بگذارد. متاسفانه بازی های بسیار ضعیفی را در بعضی از کارهای تلویزیونی می بینیم.

پس می توان گفت دیده نشدن بعضی از آثار تلویزیون به خاطر همین انتخاب هاست؟
– بله. در حال حاضر اوضاع عوض شده و جز روابط و ارتباطات چیز دیگری وجود ندارد. تهیه کننده ها هم ترجیح می دهند بازیگران ارزان تری را به خدمت بگیرند.

ماجرای دوم/ چرا این سریال؟
گودرزی بعد از پنج سال به تلویزیون بازگشت؛ اما با سریال «دوردست ها»، سریالی که مسلما در کارنامه کاری او اثری دانه درشت به حساب نمی آید و نسبت به کارهای قبلی اش ضعف های بیشتری دارد.

شما چطور «دوردست ها» را انتخاب کردید؟
– اولا خود کارگردان و تهیه کننده کار، یک زن و شوهر بودند و من خیلی جذب شخصیت خودشان شدم. در کنار این، در پشت صحنه عوامل خوبی بود و تیم بازیگران خوبی هم جمع شده بود. البته آنجا هم ممکن بود کمبودهایی وجود داشته باشد ولی حداقل آن این است که سازندگان سعی کردند از آدم هایی استفاده کنند که با هم راحت کار کنند.

قبول دارید که این سریال با توجه به تنهایی و بدون رقیب بودنش نتوانست خودش را جا بیندازد؟
– بله که قبول دارم  و دلیل آن هم همین مسائل و مشکلات مختلف است.

مثلا فیلمنامه سریال چطور بود، «دور دست ها» از این نظر جذابیت داشت؟
– قصه «دوردست ها» این نبود که الان در حال پخش است و چالش بیشتری داشت اما به دستور تلویزیون تغییراتی بالاجبار داده شد که مسلما ضربه هایی به کار زد.

یعنی تغییرات بزرگی اعمال شد؟
– بله، به شدت بزرگ. در حال حاضر چون در حال پخش است اگر بگویم چه تغییراتی بوده، لطف همین چیزی که در حال پخش هست نیز از بین می رود، بنابراین ترجیح می دهم بعد از اتمام سریال راجع به این تغییرات صحبت کنم.

با وجود این تغییرات بازخوردهای کار چطور بود؟
– من شنیدم مردم از سریال بدشان نیامده و با آن ارتباط برقرار کردند. البته تا کار بخواهد جا بیفتد طول می کشد. این برای همه کارها هست ولی به طور کلی «دوردست ها» قرار نبود جنجالی باشد.

یعنی از ابتدا دنبال جریان ساز بودن نبود؟
– ببینید این کار طوری نبود که مثلا آقای ایکس و ایگرگ را با فلان دستمزد از سیما بیاورند برای این که فقط از جلوی دوربین رد شوند. «دوردست ها» این امکان را مثل سریال «کیمیا» ندارد. در حالی که من خودم از سریال «کیمیا» هم تعریفی نشنیدم و بیشتر نکات منفی آن را می شنیدم.

بله، «کیمیا» سروصدای زیادی به راه انداخت…
– من خیلی شنیدم که ضعف داشته. با توجه به این که سعی کردند بازیگران درجه یک و سینمایی بیاورند ولی ضعف های خیلی بزرگی داشت. با این وجود کارهایی که قرار است با تیم بازیگران ضعیف تری بسته شوند را خودتان پیش بینی کنید.

اگر بخواهید انتخاب کنید، «دوردست ها» در دسته کارهای خوب شماست؟
– این اثر هم مثل خیلی از کارهای دیگر لحظات نابی دارد، لحظاتی که آدم از آن لذت می برد؛ ولی در کل یک کار درجه یک نیست و من نمی توانم این را بگویم. مثل خیلی از کارهای تلویزیون ضعف ها و مسائل خاص خودش را دارد. من به سهم خودم بسیار تلاش کردم برای این که یک بازنگری در دیالوگ ها شود و آن چیزی که به بخش من مربوط می شود، آبرومندانه باشد.

ماجرای سوم/ تغییرات تا این حد؟
قصه «دوردست ها» قصه پر کششی نیست و به خودی خود نمی تواند مخاطبان زیادی را جذب کند؛ اما صحبت های گودرزی در خصوص تغییراتی که در سریال رخ داده ما را مجبور کرد به او اصرار کنیم که این تغییرات را تا حدودی باز کند.

فکر می کنم این تغییرات در دیده نشدن سریال بی تاثیر نبوده…
– شک نکنید. تغییراتی که تلویزیون روی آنها دست می گذارد، چالش های کار را کم می کند. در حالی که این تغییرات را باید چند ماه قبل بگویند، نه زمان فیلمبرداری. باید قبل از کلید خوردن این کارها را انجام دهند، نه زمانی که در حال ضبط هستیم و ناگهان قصه تغییر کند، کاراکترها عوض شود و همه چیز به هم بریزد.

مثلا چه بخش هایی تغییر کرده؟
– من در خیلی از صحنه ها نبودم. مثلا در سکانس های خانواده آقای حکیمی یا کارخانه نبودم اما الان که آنها را می بینم حیرت می کنم چون خیلی تغییر کرده و اصلا ماجرا و قصه این نبوده که روی آنتن می رود.

شما به این تغییرات اعتراضی نکردید؟
– ما دوستانه پای کار ایستادیم و تا آخر ادامه دادیم. برای این که مشکلاتی بزرگتر از این برای تهیه کننده و کارگردان پروژه به وجود نیاید. البته می دانم ما باید همان اول، زمانی که یک هفته از فیلمبرداری گذشته بود می گفتیم کار نمی کنیم. فقط شاید حجب و شرم و … اجازه نداد و مجبور شدیم کار را ادامه دهیم.

مثل این که دل تان خیلی پر است…
– بله، به این خاطر که من هیچ وقت دوست نداشتم این طوری کار بکنم. برای همین کم کار می کنم. به نظرم هر هنرمندی برای کار کردن یک ارج و ارزشی دارد که روابطی که در حال حاضر وجود دارد، همه چیز را زیر پا گذاشته؛ هم در بخش نویسندگی و کارگردانی که آن قدر این دسته از هنرمندان را تحت فشار می گذارند و می گویند چه بکنید و چه نکنید و هم در مورد بازیگران که این مشکلات برای شان وجود دارد و درگیر مسائل اداری و … هستند، اینها باعث می شود هنرمند نتواند از هنر ناب خودش استفاده کند.

فکر می کنید این مشکلات چه زمانی رفع شود؟
– نمی دانم ولی امیدوارم هر چه زودتر دست درازی ها کمتر شود و مشکلاتی که برای هنرمندان به وجود می آید از بین برود و آنها آزادتر باشند تا مردم هم کمتر سراغ شبکه های ماهواره ای بروند. به نظرم باید یک مقدار به تلویزیون خودمان توجه بیشتری شود و بگذارند قصه های متفاوتی ساخته شود. درصد زیادی از مردم تلویزیون های دیگر را می بینند و به همه چیز آگاهند، بنابراین وقتی که محدودیت ها زیاد شود کسی تمایلی به دیدن آن ندارد.

انتهای پیام/س