به گزارش “دانشجوآزاد” یادش بخیر زمانی دانشگاه محل تحصیل بود دانشجو بودن پرستیژ خاص خودش را داشت ضمن ورود به دانشگاه با محیطی مواجه می شدی که در طلب دانش بودن را فریاد می زد؛ دانشجو را حتی در خیابان هم از ظاهر آراسته و مرتب و رسمی اش می شد تشخیص داد؛ البته آن موقع ها دانشگاه کم بود و دانشجو هم کم بود.

سالها گذشت سیاستهایی که درست و غلطش را نمی دانم بر تاسیس قارچ گونه دانشگاهها تاکید داشت؛ دانشگاهها ک هزیا دشد دانشجو هم زیا دشد؛ البته شاید تا اینجای قصه ایراد چندانی وارد نباشد چون به هر حال کسب علم و دانش و ادامه تحصیل امر پسندیده ایست که شرع و عرف ما بر آن تاکید فراوان داشته است.

اما انگار تعداد دانشگاهها و دانشجویان که زیاد شد عنان کار از دست مسئولین خارج شد! شاید هم ذهنیت و تفکر مسئولین تغییر کرد!

اینروزها اگر به دانشگاهها بروی دیگر خبری از آن درس و تلاش و تحقیق نیست! این روزها اگر تابلوی سردر دانشگاهها را بردارند هنگام ورود می پنداری به یک فشن شو پا گذاشته ای! نمی دانم مسئولین دانشگاهها خوابند یا خود را به خواب زده اند؟!

اگر قوانین پوشش را در دانشگاههای مختلف بررسی کنید که به حق هم اجرا می شوند؛ تازه متوجه می شوید که ایران بی قانون ترین دانشگاهها از لحاظ قوانین پوشش را دارد؛ البته شاید قوانینی هم هست اما تنها بر روی بخشنامه ها در کنج فایلها خاک می خورند و چیزی که در سطح دانشگاهها شاهد آن هستیم بی قانونی محض است!

جالب است بدانید طبق قوانین دانشگاه تگزاس آمریکا پوشیدن ساپورت و صندل و طول ناخن بیش از یک سانتی متر از نوک انگشتان ممنوع است!

پیشنهاد ما به دانشجویان محدود شده در دانشگاههای دنیا این است که جهت استفاده و نمایش آخرین متدهای مد و لباس و آرایش به دانشگاههای ایران بیایند!

در همین راستا با برخی دانشجویان دانشگاههای کرمان به گفتگو نشستیم؛ یکی ازدانشجویان دختر گفت: متاسفانه، وضعیت حجاب و پوشش دانشجویان از مرز فاجعه گذشته است و دانشگاه باهنر نیز به عنوان دانشگاه مادر استان از این امر مستثنی نیست.

وی ادامه داد: باید بگویم پوشیدن لباس هایی چسبان و مانتوهایی آستین کوتاه، ساپورت، مقنعه های چندسانتی و… توسط دختران دانشجو و همچنین آرایش دانشجویان پسر و پوشیدن لباس هایی برخلاف حداقل های ممکن،  فضای دانشگاه را به حالت نامطلوبی درآورده است.دیگر بی حجابی در دانشگاه امری تعجب آور نیست و به پدیده ای معمولی و مورد پذیرش تبدیل شده است؛ وضعیت حجاب چیزی نیست که بتوان آن را با عدد و رقم و آمار و نمونه گیری بیان کرد، وضع حجاب چیزی است که میبینیم، میشنویم و حس میکنیم.

همچنین دانشجوی دیگری در این خصوص اظهار داشت: دانشگاه ها برخورد فرهنگی با پدیده بدحجابی را در دستور کار داشته باشند اگرچه مشکل حجاب و عفاف در دانشگاه‌ها تنها  با حراست حل نمی‌شود؛ حجاب و عفاف امری درونی و اعتقادی قلبی است که اگر حراست با بدحجابی مقابله کند باعث می‌شود دانشجو در برابر حراست رعایت کند اما بلافاصله پس از دور شدن از مامور حراست دوباره به ظاهر قبلی خود بازگردد  بنابراین فرهنگ سازی صحیح و از همه مهمتر نقش خانواده و محیط آموزشی در این زمینه می تواند موثر باشد.

حاصل کلام آنکه یکی از راه های حفظ شانیت دانشجو و دانشگاه و جلوگیری از سواستفاده برخی سوئ استفاده گران در قدم اول وضع قانون حجاب آن هم آنچه شرع و عرف به صورت حجاب معقول می شمارد و اتخاذ مجازات مناسب با متخلفان تا دانشگاه به آنچه باید باشد و از آن انتظار می رود که گامی جهت پیشرفت جامعه ی علمی کشور برداشته شود نزدیک شود.