جناب آقای دکتر روحانی

ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران

سلام علیکم؛

در چند روز گذشته اقوالی از حضرتعالی منتشر گردید که ضرورت دارد در این مجال با زبان صریح  دانشجویی با شما سخن بگوئیم.

در جریان انتخابات سال ۹۲، آنچه که حضرتعالی به عنوان شعار خود برای اداره قوه ی مجریه بیان کردید “اعتدال” بود و ظرافت آن را اینگونه معرفی کردید که در این مشی، افراط جایی ندارد و علی الدوام شخص حضرتعالی و اطرافیان شما بر این مسئله تکیه و تاکید داشتید اما نکته ی قابل تامل در این جا حکایت فاصله ی آسمان و زمین در قول و عمل دولت اعتدالیون است.

آقای دکتر روحانی؛

در این میانه آنچه که مانند شعار اعتدال از قول شما پر جلوه بود، باز بودن باب نقد و نقادی نسبت به عملکرد دولت است که آن را از ویژگی های دولت خود معرفی می کردید اما این جا جای این پرسش جدی و مهم است که به راستی آقای رئیس جمهور شما را چه می شود که اینگونه از کوره در رفته و خارج از مدار اعتدال، باب انتقاد را به دروازه ی ورود به جهنم بدل کردید!؟

ریاست محترم شورای عالی امنیت ملی؛

براساس دیده ها و شنیده ها این رویه ی متناقض در بیان و عمل از ابتدا با دولت حضرتعالی همراه بوده است که این از عوارض عدم جدیت در تعریف و تحدید مفهوم و مبانی فکری اعتدال است، به گونه ای که بوی تساهل و تسامح گذشته از آن به مشام می رسد؛ که یکی از نشانه های آن، مشاوران و حلقه ی فکری اطراف حضرتعالی است و بدین سبب است که گاهی این مفهوم همسنگ مفاهیمی مانند سازش، کوتاه آمدن و عبور از ارزش ها می شود.

ریاست محترم شورای انقلاب فرهنگی؛

کارنامه ی عملکرد حضرتعالی در برخورد با منتقدین مقاطع قابل توجهی دارد؛ کم سواد و بی شناسنامه خواندن منتقدین بی شک نشان از تناقض در بیان و عمل است. منتقدینی که نگران مسائل هسته ای کشور، بعضی اظهار نظرهای فرهنگی آنهم از قول افرادی مانند وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هستند که از باب نمونه می توانیم به صدور مجوز برای تک خوانی آواز توسط بانوان و هتاکی برخی روزنامه ها اشاره نمائیم.

بی شک حضرتعالی که به زیور علم حقوق آراسته هستید باید بدانید هتک حرمت برادر ایمانی، مغایر قوانین است پس چگونه است که در عین بی حوصلگی و بی تابی حرف ها و دلواپسی های منتقدان خود را ندیدید و آنان را که عده ای ترسو خواندید با شلاق تندخویی نه به سوی بهشت بلکه روانه ی جهنم کردید و یا اینکه نکند آن علم حقوقی که حضرتعالی بدان مزین هستید؛ دلواپسان و منتقدین را گناهکار و مستحق جهنم می داند که این ها همه آدمی را به گمان استبداد رای می اندازد؛ از باب خیرخواهی بایستی چنین بگوئیم که ماجرای راست گویی و اعتدال در کنار این افعال، داستان یک بام و دو هواست و خود نشانه افراط، لذا از جنابعالی می خواهیم در برابر انتقادات و نگرانی ها با بیان منطقی و انصاف مدار، سخن بگوئید.

والسلام