به گزارش “دانشجو آزاد“؛ اگر بخواهیم قدری منصفانه و البته بین خودمان، درباره ی دانشگاه و فضای علمی اش حرف بزنیم، شایسته است بگوئیم دانشگاه یعنی تحقق یک آزادی و خود محوری باورنکردنی .

در شرایطی که بعضی ها وشاید خیلی ها در شهری دیگر به ادامه تحصیل مشغولند و نگاه دلسوزانه و گاهی منتقدانه ی والدین خود را نسبت به برخی از کارهایشان متحمل نمیشوند، چقدر هلو وار نسبت به اموراتشان تصمیم میگیرند. از انتخاب سبک لباس و تیپ شخصیتی و نوع رفقا و خورد و خوراک گرفته تا زمان حضور در کلاس ها و دو در کردن و به احتمال زیاد درس خواندن های شب امتحانی و گاهی مشروطی و …

حقیقتا از دبستان که شروع کنیم ، تا پایان دبیرستان، به دلخواه یا به اجبار تحت قوانین مطاعی بودیم که به امید ثمر بخشی در آینده همه ی رنج دوران را تحمل میکردیم.

درست در اوج زمان شکوفایی تلاشها و بعد از افتادن در مسیر سرنوشت و گام نهادن به دانشگاه، چنان نفس راحتی میکشیم که تجربه ی یک ترم درس خواندن واقعی را مساوی با سوسول بودن دانسته و به شیوه های مختلف متوسل میشویم تا فقط به افتخار پاسی نائل شویم.

گذشته از همه ی این هنرمندی های ذاتی نهفته، بحث شیرین تعطیلی که بیشتر مشتاقانش هم خوابگاهی ها هستند، مزید بر علت شده و حرکت علمی ما را کمی کند میسازد.

بله تعطیلی هایی که به بهانه های متعدد ، چندین روز قبل از امتحانات و چندین روز بعد از آن و سپس بین التعطیلی های شایع و فراگیر و این ایام هم که عذر موجه نوروزی و غیره باعث میشود که دوستان دانشجوی ما برای مدتی فراق دانشگاه و خوابگاه و خودمختاری را تحمل نموده و در آغوش گرم خانواده جهت تسکین آلام خود، گزینه ی خواب را انتخاب کرده وسپس به خاطر حال و هوای مست کننده­ی بهار و کمک به خانواده و دید و بازدیدها ، دیدار با کتاب و جزوه و تحقیق را به همان دانشگاه حواله کنند و این موارد از جمله علل مهم بازدهی بسیار خوب دانشگاه های ما و رشد تخصص فارغ التحصیلان ماست که موجب میشود تحریم های بی آزار را مقصر تام دانسته و تلاش برای افزایش تولید ملی را بی ثمر بپندارند.

البته ما به تمام دانشجو مثبتهای درس خوان که هر کدامشان در آینده یک دانشمند و دکتر و مهندس متبحر میشوند مفتخریم و میدانیم که این افراد از کسانی­ بوده­اند ، که به تعطیلی ها به دید یک فرصت و به دانشگاه به نگاه یک مکان مقدس نگاه کرده اند.