به گزارش “دانشجوآزاد“؛ یادش بخیر درست ۱۰ سال پیش در چنین روزی یعنی ۲۰ فروردین ماه ۱۳۸۵، خبر دست یابی ایران به فناوری غنی سازی اورانیوم و راه اندازی یک زنجیزه کامل غنی سازی در نطنز اعلام شد. به بهانه اعلام دستاوردهای هسته ای قابل توجه این روز در تقویم رسمی جمهوری اسلامی ایران به عنوان روز ملی فناوری هسته ای نامگذاری شد. بدین مناسبت هر ساله جشنی در این روز در ایران برگزار می شود و دستاوردهای جدیدی رونمایی می گردد.

ملت ایران در آن ایام با تکیه بر دانش و تلاش دانشمندان خود گامهای موفقیت را با سرعت هر چه تمامتر بر می داشت؛ کامل شدن چرخه سوخت هسته ای، تولیئ صنعتی سوخت هسته ای، تولید انبوه سانتریفیوژها، کشف منابع جدید اورانیوم و… همه از دستاوردهای فرزندان ایران زمین بود که نتیجه پایداری و ایستادگی ملت ایران در برابر تحریمها و قطعنامه های شورای امنیت بود. هر ساله دستاوردهای جدیدی معرفی می شد و مردم ایران از داشتن چنین فرزندان توانمندی به خود می بالیدند و با غرور و افتخار جشن های هسته ای به پا می کردند.

امسال اما در روز ملی فناوری هسته ای نمی دانم آیا می شود هنوز جشن هسته ای برگزار کرد؟ می توان با صلابت از دستاوردهای هسته ای گفت؟

در همین افکار بودم که ناگهان نام برجام از ذهنم گذشت؛ همان سند افتخار دولت و آن آفتاب تابان…! برجام می گوید: ایران ذخایر اورانیوم غنی شده متوسط خودش را پاکسازی خواهد کرد! تعداد سانتریفیوژها را حدود دو سوم و حداقل به مدت ۱۵ سال کاهش می دهد! اورانیوم را بیش از ۶/۳ درصد غنی سازی نکند یا تاسیسات غنی سازی اورانیوم جدید یا راکتور آب سنگین جدیدی نسازد! برجام قلب راکتور اراک را بتون و فردو و غنی سازی را عملا تعطیل کرد! اینا از دست داده های ایران در فناوری هسته ای است؛ روزگاری برای بدست آوردن تک تک این موارد جشن گرفتیم و امروز باید عزای از دست داده هایمان را بگیریم! فناوری هسته ای که جان و جوانی فرزندان ایران به پایآن صرف شد و خونهای عزیزانمان به پای آن ریخته شد با برجام نامی بر باد رفت! پس مردم ایران روز بی هسته ای را دیگر جشنی لازم نیست!

هاله اسدی