به گزارش “دانشجو آزاد“؛ زمان می گذرد و آدمیان به رسم همیشه‌ی روزگار جایگزین یکدیگر می شوند، عده ای سررشته را از خوبان پیش از خود می گیرند و راه آن ها را ادامه می دهند و تا آخرین لحظات حیاتشان در مسیر احیاء سنت های نیک الهی می مانند.

اما عده ای درست بر خلاف این گروه با شدت و شتاب می تازند که به رهبری شیطانهای نفسانی و غیرنفسانیشان به جانشینی افرادی درآیند که فقط صحنه‌ی گسترده‌ای هم چون قیامت می تواند تصویرگر و حسابگر رفتارهای وحشیانه ی آن ها، خرابکاریها و خیانات آنها باشد.

از سویی دیگر حوادثی مانند حادثه تلخ عاشورای امام حسین (ع) به طرز واضحی نحوه ی پیروی های افراد را به تصویر کشید و این حادثه که تامل گاه و عبرت آموز جهان و جهانیان شد، به واسطه گستردگی جوانب و ابعاد گوناگونش، در هر حادثه ی مشابهی می تواند ایجاد تشابهی، هر چند همانند قطره نسبت به دریا را داشته باشد.

از این طریق برای مظلومان از باب هدایت و شناخت ظالمان وتسلیم آنها نبودن واز باب رسوا ساختن ظالمان و آشکار کردن شدت قساوتشان، قدرت عجیبی دارد.

امروزه که سالیان سال از آن حادثه می گذرد با اندکی تامل در می یابیم که چگونه برخی از افراد بشر جانشین شمر و یزیدیان شده و به اسم اربابان خویش، خون بی گناهان را ریخته و برای اثبات حیوانیت خویش از هیچ تلاشی فرو گذار نمی کنند.

چگونه عده ای به ارث‌بری از امثال کوفیان سکوت اختیار می کنند و فقط نظاره می کنند وسکوتشان بزرگترین تایید خیانتهاست.

این روزها که شنیده ایم کودکی فلسطینی بی آنکه توانایی اندکی در دفاع از جان کوچک وکم‌توان خود را داشته باشد در میان آتش برافروخته از ناجوانمردی امثال حرمله ها سوخت و داغ سوختن او در قلب های رئوفی هم چون رباب جای دارد.

یقینا این جانیان در لحظه ی سوزاندن این کودک از زمره ی درک واحساس و عقل انسانی خارج بوده اند و بیایید دعا کنیم که همه ی انسان ها به جانشینی و میراث داری نیکان عالم در آییم که لحظه ای غفلت در حرکت ما بر مدار انسانیت ، ما را از انسانیت ساقط نسازد.

ص. رضایی