به گزارش “دانشجو آزاد“؛ حجت‌الاسلام محسن مهاجرنیا در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار کرد: انجمن‌های علمی حوزه بر اساس منویات مقام معظم رهبری درباره تحول در حوزه و نهضت نرم افزاری و تولید علم، از ۱۱ سال پیش مورد توجه قرار گرفت و بخش جوان، پویا و کارآمدی که در حوزه علمیه وجود داشت به صورت خودجوش و داوطلبانه، این انجمن‌ها را پایه‌گذاری کردند.

وی در عین حال که از فعالیت‌ها و دستاوردهای انجمن‌های علمی حوزه با وجود جوان بودن این نهادها و مشکلات پیش روی آنها به نیکی یاد کرد، مهم‌ترین مانع برای توسعه انجمن‌های علمی حوزه را کمبود امکانات دانست.

این استاد حوزه در بیان بخشی از مشکلات دبیرخانه انجمن‌های علمی حوزه گفت: در حال حاضر ۱۶ انجمن علمی در ساختمان دبیرخانه فعالیت می‌کنند که از نظر فضا و امکانات با مشکل جدی مواجه هستیم.

فعالیت دو انجمن در یک اتاق ۱۲ متری

دکتر مهاجرنیا اضافه کرد: در یک اتاق ۱۲ متری دو انجمن علمی فعالیت دارند که با توجه به جلسات متعدد و گستردگی حلقه‌های علمی آنها، کار کردن در این انجمن‌ها بسیار دشوار است.

مسئول دبیرخانه انجمن‌های علمی حوزه با بیان اینکه کمبود امکانات اجازه نمی‌دهد فعالیت گسترده‌تری داشته باشیم، اظهار کرد: سال گذشته زمینه تشکیل تعدادی انجمن‌های علمی حوزه وجود داشت ولی محدودیت مکانی مانع از راه‌اندازی این انجمن‌ها شد.

وی فعالیت در انجمن‌های علمی حوزه را یک فرصت تاریخی برای نسل جوان، پویا، دغدغه‌مند و انقلابی با رسالت حوزوی دانست که می‌توانند تحت اشراف مراجع تقلید و استادان بزرگ فعالیت‌های علمی و پژوهشی گسترده‌ای انجام دهند.

حجت‌الاسلام مهاجرنیا تاکید کرد: این مشکلات را به نهادهای حوزوی منتقل کردیم تا بتوانند موانع فراروی انجمن‌های علمی حوزه را بردارند.

وی با بیان اینکه متقاضیان تاسیس انجمن در حوزه زیاد هستند، اما امکان تشکیل انجمن نداریم؛ افزود: ما دست نیاز به سوی شورای عالی حوزه، مدیریت حوزه، بیوت مراجع، دفتر مقام معظم رهبری و همه کسانی که زمینه کمک به انجمن‌های علمی حوزه را دارند دراز می‌کنیم.

این استاد حوزه تاکید کرد: عقلانیت به ما می‌گوید که کارها باید قوی و مستحکم باشد و باید کارهای سوری، ظاهری و ریاکاری را کنار گذاشت ولی با وجود بحران‌ها و مشکلات داخلی و خارجی و کارهای نشده فراوان به ویژه در حوزه اندیشه و فکر، فرصت ما خیلی کم است.

حجت‌الاسلام مهاجرنیا گفت: اینکه بخواهیم گام به گام و آهسته آهسته راه برویم، پذیرفتنی نیست، بلکه باید ضمن تقویت و استحکام کارها، سرعت بخشی هم داشته باشیم.