به گزارش دانشجو آزاد”؛ کشور ایران انبوهی از نخبگانی دارد که دل در گرو پیشرفت  این آب و خاک دارند، و علم و عمل را با هم یکی ساخته و خاک تولید را بر جبین خود گذارده و وضوی عشق در سختی های تولید گرفته و بار رشد و توسعه را با خود همراه کرده اند.

اگر از شرکت های دانش بنیان که پایه و اساس آن علم و تخصص ، فکر نخبگانی ، اندیشه و خلاقیت جوانی و ایمان و تعهد است ، بگذریم دیگر جز مصرف کننده بودن کاری نداریم و چشممان باید به نفتی باشد که در روزگاری چشمه آن خشک شود و ما محتاج تر از گذشته در برزخ بی تدبیریمان گرفتار شویم.

رهبر معظم انقلاب می فرمایند که باید در اقتصاد قوی شویم ؛؛ اما چطور می شود با وجود مافیای وارداتی , اقا زاده های چپاول گر و سواستفاده گر از موقعیت پدر، افرادی که به اسم دلالی و رشوه گری چوب لای چرخ تولید می گذارند و مسئولانی که ککشان هم از مرگ یک واحد تولیدی و صنعتی که با فکر و اندیشه گروهی جوان نخبه و با دانش بومی راه اندازی شده بود و موفقیتشان در خاورمیانه زبان زد است، نمیگزد؟؟؟

گاهی چنان دلمان بدرد می آید از بی تدبیری و خودم نخواهی مسئولینی که شرکت های دانش بنیان را به قهقرا می برند و می خواهند که هرگز بر سر پا نباشد و بر سر هیچ کدام از تعهداتشان در رفع موانع تولیدیشان نمی ایستند .

شرکت دانش بنیان لاوان که از سال ۸۲ با یک زمین خالی و چند جوان نخبه آغاز به کار کرد ،اکنون به گروه صنعتی لاوان با یک مجموعه عظیم در عرصه برق  حرفی برای گفتن دارد اما اکنون برای خاک خوردن دستگاه هایش و تعدیلی کارگرانش که هر کدام متخصصانی بوده اند در عرصه نخبگانی خودشان تنها آهی برای مدیرانش بر جای گذاشته است.

چطور می شود امکاناتی را که به این زیبایی و با این اتحاد در کنار هم جمع شده اند را ندید و درگیرمناقشاتی کرد که هیچ کس توان حل آنها را  نداشته باشد .

گروه صنعتی لاوان حجم عظیمی از تلاش گروه نخبگان و متخصصینی است که اکنون جز نگاه حسرت کاری نمی توانند انجام دهند ای کاش می توانستیم بالی برای پرواز دوباره اش باشیم و به اوج نشستنش را دوباره مشاهده کنیم .

مدیران این مجموعه چنان از عدم توجه مسئولان ناامید و رنجیده اند که حتی حاضر به بیان مشکلاتشان نیستند و تنها به یک جمله اکتفا کردند و آن این است که: گروه صنعتی لاوان هیچ مشکلی برای فروش ندارد و اگر مشکلات نقدینگی اش حل شود برای به اوج رسیدن تنها یک بازه زمانی ۶ ماهه را بعد از تزریق نقدینگی نیاز دارد، تا دوباره جانی از نو بگیرد .

عکس های گرفته شده هر لحظه بر غم و اندوه ما می افزاید چطور می شود این همه واحد تولیدی  کنار یکدیگر با اتحاد شکل گرفته و رشد کرده اند اما اکنون چنان خالی از رونق است که پشت سر خودمان تنها جای پای کفش خودمان را می بینیم،  زیرا مدیر عامل کارخانه از تعدیلی ۲۶۰ کارگرش خبر داد که مانند فرزندانش بودند اما اکنون د رکنارش کسی وجود ندارد.

بارها و بارها از مسئولین می شنویم که مشکلات موانع تولید حل و فصل می شوند اما چرا باید شرکت های دانش بنیان که خودکفا و برخواسته از تفکر جوانان ایرانی هستند بیشتر دچار این مشکلات گردند ؟ به نظر میآید نفوذ در واحد های تولیدی برای به زمین زدن اقتصاد جدی تر از قبل کار می کند و حفظ این سنگر نیازمند جهادی اکبر، نه فقط برای تولید کنندگان بلکه برای مسئولان اجرایی و قضایی، است.

باید گفت: رونق و جهش تولید در سایه قوی شدن اقتصاد نیازمند بازنگری جدی در نوع رفتارهای اقتصادی مسئولان است که باید با نظریه کارشناسی غل و زنجیر را از پای تولید کنندگان در شرکت های دانش بنیان باز کنند و بروکراسی های اداری را برای رونق تولید حذف و آسان کنند.

انتهای پیام / طهماسبی