به گزارش “دانشجوآزاد“؛ همیشه وقتی صحبت از مشکلات دانشگاهی می شود، فکر می کنیم نان دانشجویان دانشگاه های علوم پزشکی توی روغن است و با توجه به اینکه پزشکهای آینده هستند و دیسیپلین کاریشان با بقیه دانشجویان فرق می کند، پس مشکل قابل عرضی هم ندارند اما پای درد و دل دانشجویان علوم پزشکی کرمان که نشستیم این طورها هم نبود.

مشکلات مربوط به تغذیه و سلف از آن موارد بحث برانگیز همه دانشگاههاست اما دانشجویان علوم پزشکی کرمان اذعان داشتند مشکلات قبلی مربوط به بحث تغذیه مرتفع شده و الحمدالله الان یک برنامه غذایی خوبی بسته شده و تقریبا همه راضی هستند.

بحث حمل و نقل دانشجو هم همیشه مورداعتراض بچه ها بوده که این مشکل، بین مشکلات دیگر گم و فراموش شده است؛ سرویس رفت و برگشت درون شهری برای دانشجویان بسیار محدود است که یک سرویس ۷:۲۰ از مشتاق به دانشگاه علوم پزشکی می آید و برگشت نداشته و سرویس های ۷:۳۰، ۹:۳۰، ۱۳:۳۰ و ۱۵:۳۰ از آزادای و باغملی به سمت پردیس می آیند که این کمبود برای دانشجویان مشکلات بسیاری را ایجاد کرده است.

البته سرویس حمل و نقل به ویژه مخصوص دختران خوابگاهی اوضاع وخیم تری دارد و اتوبوس های عهد عتیق و فرسوده ۳۰۲ هستند که دستگاه گرمایشی و سرمایشی آنها کار نمی کند.

اما مشکلی که صدای اکثر دانشجوها و حتی استادان دانشگاه را درآورده، بحث اینترنت است؛ مشکل اینترنت خوابگاهها یکی از بزرگترین مشکلات دانشگاه است که هیچ وقت تمام و کمال حل نشد؛ همیشه سرعت پایین اینترنت و گاهی عدم آنتن دهی دانشجویان را کلافه می کند.

در بین اعتراضات و بیان مشکلات یکی از دانشجویان دختر از ساعت بسته شدن درب خوابگاههای دخترانه گفت که ناگاه بقیه دختران هم با او همراه شدند و گفتند ساعت ۲۰:۳۰ خیلی زود است و بچه ها اکثرا پشت در خوابگاه می مانند.

این وسط ها یکی گفت: جای خالی یک بوفه مرکزی بزرگ یا سوپرمارکت و رستوران یا چیزی شبیه به این تو دانشگاه به این بزرگی بسیار حس می شود و مشکل بعدی کفپوش سالن ورزشی ماست که خراب است و آنقدر لیز است که هرساله چند نفر دچار دست و پا شکستگی می شوند؛ همچنین نبودن فضای سبز توی محیط پردیس که به کم کاریِ مسئولان دانشگاه و کمک نکردن اداره حفاظت محیط زیست بر می گردد از موارد دیگر است؛ چه اشکالی دارد دانشگاه ماهم مثل دانشگاه باهنر و  دانشگاه آزاد سرسبز باشد؟!

یکی دیگر از دانشجویان به مشکل تاریخ امتحانات دانشجویان علوم پزشکی اشاره کرد که تا بیستم تیر ماه ادامه دارد و دانشجویان در ماه رمضان باید امتحان دهند.

در آخر یکی از دانشجویان از سطح مشکلات دانشگاه فراتر رفت و اذعان کرد:عمده مشکلات برمیگردد به حمایت نکردن دولت و بخش خصوصی؛ معاونت دانشجویی و فرهنگی دانشگاه واقعا زحمت می کشند اما وقتی بودجه نیست دستشان بسته است؛ سرانه دانشجویی برای هر دانشجو سالانه  یک میلیون و چهارصد هزار تومان است که خیلی کم است؛ تنها غذا و حمل و نقل دانشجویان حدود یک میلیون و چهارصد هزارتومان هزینه دارد! پس دانشگاهها همیشه کسری دارند…