به گزارش “دانشجوآزاد”؛ موعد انتخابات که فرا می رسد دسته، دسته به سمت نام نویسی می روند و از هر قشری در بین داوطلبان یافت می شود اما شاید از بین داوطلبین جمعیت تحصیل کرده بیشتر به چشم بخورد؛ خانم دکترها و آقا دکترهای زیادی برای محک خود پا به این عرصه می گذارند؛ از قضا تعداد کثیری از این دکترهای عزیز اعضای محترم هیات علمی دانشگاهها هستند. صد البته که تحصیلات آکادمیک شرط لازم برای شرکت در چنین رقابت مهمی است اما هر انسان هوشمندی می داند که این شرط به تنهایی کافی نیست و برای نماینده ملت بودن باید صلاحیت های دیگری نیز داشت.

در انتخابات اخیر مواردی دانشگاهی نظر ما را جلب کرده است که در این نوشته به آن می پردازیم:

اول اینکه از آنجا که برخی کاندیداها عضو هیات علمی دانشگاههای کرمان هستند و در استانهای دیگر کاندیدای نمایندگی مجلس شده اند به احتمال زیاد حقوق دانشجویان تضییع می شود؛ این اساتید عزیز اعضای هیات علمی دانشگاهها بوده و حضور آنها در دانشگاه جهت پاسخگویی به دانشجویان ضروری است و در قبال حقوقی که از دانشگاه دریافت می کنند باید مسئولیت خود را نیز به خوبی انجام دهند؛ این جنابان با انتخاب به عنوان نماینده مجلس از رسالت استادی خود غافل شده اند و دانشجویان کماکان امیدوارند که حق آنها در این تب و تاب انتخابات مجلس گم نشود.

مورد دیگر به اساتیدی برمی گردد که در دانشکده محل تدریس خود در انتخابات ریاست دانشکده کاندیدا شده و رای نیاوردند، اما بازهم نا امید نشدند و این بار در انتخاباتی عظیم تر یعنی انتخابات مجلس شورای اسلامی کاندیدا شده و با حمایت افراد و جناحی خاص بخت با آنها یار شد و رای آوردند! این هم درس خوبی است برای اساتید که هیچگاه از شکست ناامید نشوند زیرا همیشه شخصی، پولی یا حزبی پیدا می شود که دنبال نیرو بگردد و کسی را بولد کند!

نمونه جالبتر اینکه برخی اساتید که تجربه چندانی ندارند و مدت زیادی از زمان هیات علمی شدن آنها نمی گذرد پا در عرصه انتخابات مجلس شورای اسلامی گذاشتند نکته قابل تامل این است که این بزرگواران به واسطه نوپا بودن حتی اجازه و صلاحیت نامزد شدن در انتخابات دانشکده خود را نداشتند. اما آرزو بر جوانان عیب نیست؛ قطعا اگر این جوانان به سمت حزبی خاص متمایل شوند مورد حمایت شدید آنها قرار خواهند گرفت…

کلام آخر: گرچه تحصیلات مهم است اما تکیه بر صندلی مجلس دادن کار هر دکتری نیست!

هاله اسدی