به گزارش”دانشجوآزاد“به نقل از آرمان کرمان، ربات‌ها از پوشش‌های نیرومند زیادی برخوردارند اما در میان آن‌ها ظرافت وجود ندارد. اندام و انگشتان سخت، کار آن‌ها را برای گرفتن، نگه داشتن و دستکاری طیف وسیعی از اجسام روزمره بدون رها کردن یا خرد کردن آن‌ها، دشوار ساخته است.

محققان علوم رایانه و آزمایشگاه هوش مصنوعی MIT کشف کرده‌اند که را‌ه‌حل می‌تواند استفاده از سیلیکون باشد.

سه انگشت این دست رباتیک، حسگر‌های مخصوصی دارد که می‌تواند اندازه و شکل یک شیء را با دقت کافی تخمین زده و شکل آن را از میان گزینه‌های متعدد شناسایی کند.

به گفته دانیل راس، مدیر آزمایشگاه هوش مصنوعی و علوم رایانه‌ای MIT، ربات‌ها اغلب به دلیل مشکل بودن تعامل با اجسام دارای اندازه‌ها و مواد مختلف، در عملکرد خود محدود هستند

وی افزود: در چنگ گرفتن اجسام، یک گام مهم در توانایی انجام کارهای مفید است؛ با این کار، محققان هر دو گزینه دست‌های رباتیک نرم و کنترل حمایتگر و سیستم‌های برنامه‌ریزی را تولید کردند که عمل گرفتن پویای اجسام را ممکن ساخت.

به گفته محققان، ربات‌های نرم مزایای بیشتری نسبت به ربات‌های سخت دارند که از آن جمله می‌توان به امکان جابجایی اجسام با شکل غیرمعمول، جای دادن آن‌ها در فضاهای تنگ و همچنین ترمیم آسان آن‌ها پس از برخورد اشاره کرد.

ربات‌های نرم یک گزینه جذاب جدید را ارائه می‌دهند. اما یکی از مشکلات انعطاف‌پذیری فوق‌العاده آن‌ها این است که اغلب در اندازه‌گیری دقیق یک جسم دچار مشکل می‌شوند یا حتی نمی‌توانند آن را به هیچ وجه با موفقیت بردارند.

در اینجاست که مفهوم “حسگر خم شدن” به میان می‌آید. هنگامی که پنجه به سمت یک جسم حرکت می‌کند، انگشتان داده‌های مکان را بر اساس انحنای آن ارسال می‌کنند.

با استفاده از این اطلاعات، ربات می تواند شیء ناشناخته‌ای را برداشته و آن را با دسته‌ای از داده‌های اشیا قبلی مقایسه کند.

تنها با سه داده از یک فعل برداشتن، الگوریتم ربات می‌تواند بین اجسام با اندازه مشابه یک فنجان و یک بطری لیموناد تمایز قائل شود.

انتهای پیام/