به گزارش “دانشجو آزاد” به نقل از ” زنان کویر ” ورود به دانشگاه می تواند مسبب یکی از چالش های مهم دوران زندگی برای فرزندان ما می باشد، زیرا که ایشان نقش جدیدی را پذیرفته است.در این هنگام فرزندان از نظر خانواده فردی مستقل به شمار می آیند و یک باره حمایت خانواده را کمرنگ تر از پیش می بینند. فرزندی که تا ۱۸ سالگی در همه ی امور با خانواده مشورت می کرد و حمایت آنها را دریافت می نمود، در این زمان فردی استقلال یافته است و باید در همه ی امور خود تصمیم گیری کند. به عبارت ساده تر می توان گفت یکی از مسائل موجود در بدو ورود به دانشگاه، رویارویی فرزندان با فرهنگ های متفاوت، یا به اصطلاح با یک شوک فرهنگی می باشد و فردی می تواند سربلند از این برهه از زمان بیرون آید که ارزش های شکل گرفته در نظام خانواده برایش درونی شده باشد.

حال والدین باید متوجه این مطلب باشند که فرزندان شان در این زمان به مراقبت نیاز دارند اما شکل مراقبت در این دوره تفاوت هایی با مراقبت های روزمره ایشان دارد. در واقع نقش والدین در دو محور اساسی ارتباط و استقلال تعریف می شود.

فرزند شما در این دوره نیازمند این نیست که مرتبا حمایت مستقیم شما را دریافت کند. دقت داشته باشید که در حین برقراری ارتباط با فرزندتان استقلال ایشان مورد توجه قرار گیرد. والد بودن در هر دوره از تربیت فرزندان یک هنر است، ولی در دوره ی دانشجویی فرزندان، به عنوان یک مشاور و یک دوست قابل اعتماد برای ایشان نقش ایفا نمایید.

خانواده نهادی پویا و در حال رشد است که با گذر از مراحل رشد فرزندان خانواده نیز رشد می کند بطوری که این تناسب می تواند با مشکلات پیش بینی نشده به خوبی مقابله کند.

مواردی که باعث می شود رابطه ی شما با فرزندانتان آسیب ببیند عبارت است از کنترل کردن، وارسی کردن وسایل شخصی، نصیحت کردن، سرزنش و …ولی شما می توانید به جای موارد فوق به یادگیری مهارت های ارتباطی بالاخص مهارت همدلی همت بگمارید که به شما کمک شایانی در جهت برقراری ارتباط بهتر با فرزندان خواهد داشت.

مهارت همدلی نیز به معنی توانایی درک و فهم احساسات است. خود را به جای دیگری گذاشتن و از دید او به مسایل نگاه کردن و شناخت تفاوت های خود با دیگران. بدلیل اهمیت موضوع بطور مختصر توضیحی ارائه می گردد:

راه های همدلی کردن:

• با پرسیدن سئوالاتی: اتفاقی افتاده؟…
• بازگو کردن احساسات: (به نظر خسته ای؟ یا غمگینی؟)
• اطمینان دادن به فرزندتان از درک کردن سخنان وی: (این طور گفتید که…..)

لازم به ذکر است، بسیاری از رفتارهای نامناسب و خشن از جمله: تبعیض و پیش داوری در میان افراد جوامع و فرهنگ ها در سطح جامعه بدلیل عدم مهارت همدلی است. این مهارت روابط اجتماعی را بهبود می بخشد.

اشتباه نکنید همدلی به معنای تأیید رفتارهای درست یا اشتباه فرد نیست و به عنوان همدردی کردن با دیگری نیست.در آخر: اهمیت دادن به نیازهای عاطفی فرزندان بیش از موفقیت تحصیلی آنان می تواند خود زمینه ساز موفقیت روز افزون آنان باشد.

به قلم: حمیده توکلی حامد (کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، مشاور مرکز مشاوره دانشگاه شهید باهنر کرمان)