به گزارش “دانشجوآزاد” آذر سال ۸۸ روز درخشانی در تاریخ جنبش دانشجویی است. می‌توان ادعا کرد که پس از ۱۶ آذر سال ۳۲ کمتر روز دانشجویی را سراغ داریم که تا این حد در راستای همان شعارها و اهداف اصیل بوده باشد.

در ۱۶ آذر ۳۲ حکومت دست نشانده آمریکا گلوله های خود را به سینه دانشجویان انقلابی دانشگاه روانه ساخت.در ۱۶ آذر ۸۸ جریان آمریکایی بار دیگر پا به دانشگاه گذاشت تا یک بار دیگر دانشجویان انقلابی را مورد تهاجم قرار دهد.  سال ۸۸ سلاح این جریان تفنگ و گلوله و سرنیزه نبود، بلکه این جریان با فتنه و توهین و تزویر به سراغ دانشگاه آمده بود.

پس از انتخابات ۸۸ جریانی در بستر جهل و نیرنگ به وجود آمد که ادعای خط امام داشت اما این جریان در ۱۶ آذر ۸۸ خود زنی کرد و دست به هتک حرمت ساحت مقدس امام خمینی (ره) زد.  البته ماهیت این جریان از همان ابتدا معلوم بود از همان روزی که در حضور رهبرِ این جریان (میرحسین موسوی) برای مرگ امام (ره) هورا کشیدند و کف زدند.

خیابان‌های شهر هنوز دستخوش ناآرامی‌های پراکنده بود، فضای غبارآلود و سنگین شهر اجازه نمی‌داد رهگذران صدای گام‌های خود را بشنوند؛ نیروهای انتظامی در دسته‌های سه تا چهار نفره با فاصله کمی از هم در اطراف دانشگاه‌های تهران، خواجه نصیر و امیرکبیر ایستاده‌اند و همزمان نیروهای موتورسوار نیز در منطقه مستقرند، مغازه‌های حدفاصل میدان انقلاب تا چهارراه ولی عصر تقریبا تعطیل بوده و در اطراف دانشگاه برخی تجمعات محدود لباس شخصی نیز دیده می‌شود.

عده‌ای از افراد سبزپوش که به گونه‌ای کاملا سازماندهی شده در خیابان‌های اطراف دانشگاه‌ها خصوصا دانشگاه تهران، امیرکبیر و شریف حضور یافته‌ بودند، قصد داشتند تا با دخالت در برنامه‌های دانشجویی، برای ایجاد ناآرامی در خیابان‌ها بهانه ایجاد کنند به نحوی که تعداد دویست نفر از اراذل و اوباش با حضور در خیابان دانشگاه ( خیابان مقابل سردر دانشگاه تهران) پس از حمله به نیروی انتظامی اقدام به ایجاد آتش‌سوزی، سوزاندن دو موتور سیکلت پلیس و شکستن شیشه‌های فروشگاه‌های کتاب‌فروشی این خیابان کرده‌اند.
تجمع دانشجویی روز دانشجو در درون دانشگاه شریف منجر به هواشدن بادبادک‌های سبز رنگ در فضای آسمان شد، همچون دانشگاه تهران در اطراف دانشگاه شریف نیز ماموران نیروی انتظامی امور را تحت کنترل دارند و رفت و آمد مردم ادامه داشتند، درفضای مقابل در اصلی دانشگاه شریف بادبادک‌های سبز رنگ در فضای آسمان نگاه هر عابری را جلب می‌کرد.

آذر برای جنبش سبز حکم مرگ و زندگی را داشت و از این رو تمام توان خود را به میدان آوردند، جریان فتنه به واسطه عوامل پیدا و پنهان خود از هفته‌ها قبل در دانشگاه تهران و کوی دانشگاه با برنامه‌ریزی منسجم تلاش می‌کرد تا با پخش شب‌نامه و … فضا را در این روز خاص به نفع خود آماده کند تا بتواند حرکتی را در عرصه دانشگاه رقم بزند.

هم عقل و هم تجربه‌های قبلی ثابت می‌کرد که باید برای دانشجوها برنامه ویژه‌ای طراحی کنند، دانشگاه طعمه‌ای بود که اگر در دام می‌افتاد، می‌توانست گوشت قربانی خوبی باشد، برای ذبح شدن پای خواسته‌های فتنه گران.

پیگیری اغتشاشات در دانشگاه‌ها که فردا و پس فردای روز دانشجو نیز ادامه داشت, در حالی صورت گرفت که موسوی رمز این اغتشاشات را در بیانیه آخر خود به مناسبت روز دانشجو صادر کرده بود، آنجا که وی تاکید داشت:”۱۶ آذر دانشگاه را تحمل نمی‌کنید. ۱۷ آذر چه می‌کنید؟ ۱۸ آذر چه می‌کنید؟”

حمایت دوباره سران کشورهای غربی از فتنه گران بار دیگر ماهیت این جریان را برای همگان آشکار نمود. وزیر خارجه انگلیس در پی تجمع روز گذشته حامیان موسوی مقابل دانشگاه تهران، با مداخله‌ای آشکار در امور داخلی ایران، از این تجمع حمایت کرد.

اما هوشیاری افسران جوان جنگ نرم، باعث گردید تا دانشگاه حماسه ای تاریخی بیافریند و تمام توطئه های جریان اغتشاش را با شکست روبرو کند.در سالروز شهادت سه شهید راه استکبارستیزی دانشگاه تهران و روز دانشجو بر خلاف تبلیغات گسترده طرفداران جنبش سبز در هفته های پیشینش برای ایجاد آشوب و اغتشاش در دانشگاه های تهران،در تجمع ‌های دانشگاهی کار از سر دادن شعار و چند برخورد سطحی فراتر نرفت و ۱۶ آذر ۸۸ هم با گرامیداشت یاد شهدای دانشجو به کاروان ۵۶ شانزده آذری پیوست که پیش از این پشت سر گذاشته شده بود. البته هیچ کس منکر حضور جمعیت محدود حامی دیکتاتوری مدرن در دانشگاه و در دیگر بخش های جامعه نیست، اما آنچه باعث می گردد تا حتی شبکه بی بی سی -به عنوان اتاق فرمان اصلی اغتشاشات پس از انتخابات- پس از ۱۶ آذرماه سال ۸۸ به شکست استراتژی اغتشاشات کف خیابانی اعتراف کند، مشاهده ظرفیت عظیم جنبش دانشجویی مسلمان در دانشگاه هاست که توهم همراه بودن دانشگاه ها و دانشجویان با کودتاچیان را همچون توهم ”ما بیشماریم“ با بن بست روبرو کرد.