به گزارش “دانشجو آزاد” به نقل از فارس:فرخ زرگریان محقق ایرانی با گلایه پیرامون عدم حمایت دولت از طرح‌های پژوهشی ملی، گفت: از سال ۸۷ با همکاری علی بخش کسائیان استاد دانشگاه تهران ثبت اختراع را در زمینه‌های مختلف پزشکی، مکانیک، رباتیک و الکترونیک شروع کردم بیش از ۱۰ ثبت اختراع داشتم و دوست داشتم در حیطه علمی و پژوهشی خودم کار کنم ولی به دلیل عدم حمایت‌ این کار صورت نگرفت.

وی با بیان اینکه مخترعان آن طور که باید حمایت نمی‌شوند و رفتارها خلاف ادعاها است، عنوان کرد: متاسفانه یکی از ایراداتی که همیشه وجود دارد این است که وقتی رزومه کاری‌ و علمی‌مان را به نهادها و شرکت‌ها برای کار می‌فرستیم اصلا قبول نمی‌کنند به طوریکه فردی به من گفت برویم طرح‌هایمان را در چین تولید کنیم آنگاه تاجرهای ایرانی طرح‌هایمان را می‌خرند.

زرگریان با گلایه از نبودن قانون کپی‌رایت در کشور اظهار داشت: یکسری طرح‌های من از سوی افراد دیگر در کشور تولید می‌شود و حتی یکی از اختراعات من از کشور چین وارد می‌شود و رخ دادن این مسائل به این دلیل است که قانون کپی‌رایت در کشورمان وجود ندارد، ثبت اختراع بین‌المللی هم نداشتم زیرا هزینه‌اش بالا بود.

این محقق ایرانی ادامه داد: چندین مدل شارژر ساختم که به کمک راه رفتن، حرکت دست، جریان آب، انرژی خورشید برق تولید می‌کند و از پارک علم و فناوری دانشگاه تهران تائیدیه گرفتیم. در سال اصلاح الگوی مصرف هم طرح بهینه سازی را مطرح کردیم که ۸۶ مدل در اداره ثبت اختراع طرح ثبت شده بود ولی طرح من با آنها فرق داشت و ایده‌ای نو بود ولی به دلیل نبود سرمایه، طرح از سوی افراد دیگری تولید شد.

وی اضافه کرد: در ایران قانون کپی رایت وجود ندارد و طرح ثبت‌ شده سریع پخش می‌شود و حتی نمی‌توانیم متوجه شویم که کدام شرکت برای اولین بار طرح ما را کپی کرده است، انتظار داشتم که حمایت‌هایی برای تجاری‌سازی طرح‌هایم صورت بگیرد که نشد. طرح‌هایی داشتم که در ایران تائید شد و شرکت BMW بسیار استقبال کرد و می‌خواست به مدت ۶ ماه به عنوان ایده برتر این طرح را در سایتشان قرار دهد. ولی در حال حاضر این طرح خاک می‌خورد.

زرگریان در رابطه با اینکه آیا برای تاسیس شرکت دانش‌بنیان و استفاده از تسهیلات ارائه شده برای این شرکت‌ها اقدام کرده است یا خیر، گفت: بحث دانش بنیان در آن زمان تازه پایه گذاری شده بود که اقدام کردم و حتی برای دریافت وام مراجعه کردم که آن موقع ۴۰۰ میلیون تومان سرمایه نیاز داشتم و بازگشت سرمایه هم نزدیک بود ولی جوابی که گرفتم این بود که ما تا ۴ میلیون آن هم دو سه سال بعد می‌توانیم وام بدهیم.

وی با بیان اینکه از کشورهای مختلف برای همکاری دعوت نامه داشتم، برای ارسال مقالات به ISI نیز باید ریز روند کار را بنویسیم که در این صورت همه چیز را در اختیار آنها قرار داده‌ایم. رتبه و امتیازمان در کشور بالا می‌رود ولی اصل علم را به کشورهای بیگانه داده‌ایم.

این محقق ایرانی عدم پیشرفت محققان کشور را به دلیل عدم حمایت از آن‌ها دانست و گفت: اساتید مقاله ISI چاپ می‌کنند و از این طریق اطلاعات به کشورهای دیگر می‌رود و آن‌ها برای تجاری‌سازی اقدام می‌کنند.

وی گفت: انتظار است حمایت‌ها بیشتر شود. دیدها بهتر شود، فرصت بیشتری به محققان داده شود. مخترعان ما نیز باید نیازهای جامعه را بدانند و انتظار هم این است که حمایت شوند.

انتهای پیام/س