وی ادامه داد: وقتی به تاریخ نگاه می کنیم در سال‌های ۷۱ و ۷۲ دولت هاشمی تلاش کرد، یک جریان تشکلی دانشجویی به اسم «انجمن اسلامی» را به صورت خودجوش و به صورت دولت ساخته راه اندازی کند و ما مشاهده کردیم که این سیستم، به سیستم توجیه گرا برای ضعف و اشکالات دولت آقای هاشمی تبدیل شد.
این فعال دانشجویی سابق افزود: وقتی جلوتر می آییم می بینیم که هرگاه تشکل دانشجویی وابسته به جناح ها، و احزاب سیاسی شده، همین اتفاق برای آن رخ داده است و قدرت نقادی جریان دانشجویی کاهش یافته است به عنوان مثال ما در سال ۷۶ به بعد یک جریان دانشجویی را داریم که به پیاده نظام احزاب تبدیل شده است بدون اینکه به نقادی بپردازد صرفا به توجیه رفتارهای غلط می پردازد.
دیانی افزود: امروز نیز همین حالت وجود دارد ما از سال ۹۲ این تاکید را داشتیم که تشکل دانشجویی نباید اصولگرا و اصلاح طلب باشند، تشکل دانشجویی فراجناحی است. تشکل دانشجویی که وابسته به جناح و احزاب سیاسی مختلف باشد و یا توسط دولت ساخته شود، تشکل دانشجویی است که صرفا کارکرد سیاسی برای سیاسیون دارد.
این فعال دانشجویی سابق ادامه داد: ما این مساله را در سال ۹۴ مشاهده کردیم در انتحابات مجلس همان تشکل های دانشجویی دولت ساخته ای که با فشار و رانت دولتی سرکار آمده و هیچ پشتوانه و عقبه ای نداشتند، به تریبون هایی برای احزاب سیاسی تبدیل شدند بدون اینکه نقادی در فضا صورت گیرد به تبلیغ یکطرفه این جریان ها پرداختند. حتی بعدها بعد از انتخابات مجلس دهم از اینکه ابزار دست قرار گرفتند پشیمان شدند، اما کار از کار گذشته بود.
دیانی افزود: امروز هم همین مساله ادامه دارد و تشکل دولت ساخته کارکردی غیر از کارکرد انتخاباتی، برای دولت روحانی ندارد، به نظرم این یک توهین به جریان دانشجویی است، اینکه سطح جریان دانشجویی را تا این حد نازل کرده و به آنها نگاه کارکردی داشته باشیم درست نیست و این جز اینکه صدمه کلی به جریان دانشجویی می زند کارکرد دیگری ندارد.
وی ادامه داد: از دولت باید بخواهیم نگاه واقع بینانه به دانشگاه داشته فهم درستی از دانشگاه داشته و تشکل دانشجویی را به عنوان ابزار دست خود نبینند.
این فعال دانشجویی سابق یادآورشد: وزارت علوم باید عقبه و پیشینه هرکسی که درخواست ایجاد تشکل می کند را باید بررسی کند، اما متاسفانه می بینم که خود وزارت علوم به عنوان کاتولیزور همین تشکل های دولت ساخته است.
وی ادامه داد: معاونت فرهنگی وزارت علوم تلاش مستمری دارد برای اینکه به تشکل‌های بی شناسنامه حتی در حدی که یک اسم در دانشگاه باشند، مجوز می دهد، مهمترین بحث این است که این نگاه و رویکرد در وزارت علوم تغییر کند.
