وی گفت:همانگونه که صاحب نظان فرهنگ را تشبیه کرده اند، فرهنگ به مثابه هوایی است که داریم تنفس می کنیم. هوای فرهنگی که در دانشگاهها داریم تنفس می کنیم، کشنده نیست اما مسموم است. متأسفانه امروز بدتر از دیروز داریم هوای مسموم تنفس می کنیم. از این وضعیت هم استاد، هم دانشجو و هم کارمندان دانشگاه و در مراتب بعدی، خانواده های آنها مبتلا به بیماری های فرهنگی می شوند. آنچه بنده حس می کنم آن است که چنین فضایی حتی گریبان برخی بچه های پاک و معصوم مذهبی ما را گرفته است.

دکتر کریمی در ادامه افزود:بله بنده مصرّ هستم که بگویم در حال حاضر، وضعیت فرهنگی در دانشگاههای ما بهتر از گذشته نیست و این برای دانشگاههای ایران اسلامی یک ضعف به شمار می آید. خیلی که خوشبینانه بنگریم، باید بگویم که در حال درجا زدن فرهنگی هستیم. درجا هم که بزنیم با زهم زیان کاریم. متأسفانه کمتر کسی را در سطوح مدیریتی و نظارتی می بینیم که دغدغه اش فرهنگی است ولی به فکر شناخت عمیق مسادل فرهنگی باشد. همه از فرهنگ صحبت می کنیم ولی اینکه وقت و هزینه صرف کنیم که آن را خوب بشناسیم، این کار را نمی کنیم. نمی دانم، بودجه اش نیست؟! فکرش نیست؟! پشتکارش نیست؟!، انگیزه اش نیست؟! و … و شاید همه اینها دست به دست هم داده تا نخواهیم بشناسیم.

به هر حال «در جا زدن»، چه در کسب علم و مهارت های مختلف، چه در رشد و توسعه اخلاقی و فرهنگی و رسیدن به ملکات انسانی، چه در سطح زندگی و وضع معیشتی و چه در طاعت و عبادت، مطلوب نیست . مسئولین و مردم بایستی دست به دست هم چاره ای بیندیشند تا از این وضعیت به سلامت بیرون رفت.

وی خاطر نشان کرد:به خاطر داشته باشیم که پیشوایمان حضرت امام صادق علیه السلام تأکید دارند: «هر کس دو روزش یکسان باشد، او زیان کرده است». و «هر کس امروزش بدتر از دیروزش باشد، محروم از رحمت خداست». و «هر کس در وجود خود، افزایش و کمال را نبیند و حس نکند، رو به کاستی و نقصان است». و «بالآخره هر کس رو به نقصان و کاهش باشد، مرگ برای او بهتر از زندگی است».

باید کمی به خود بیاییم و به این بیندیشیم که در حوزه فرهنگی داریم زیان می کنیم، از رحمت خداوندی دور می شویم و خدایی ناکرده به مرحله ای می رسیم که رو به کاستی و نقصان می گذاریم.