به گزارش “دانشجو آزاد ” هادی آجیلی عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبایی در گفتوگو با خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری فارس، پیرامون علل بی اعتمادی به آژانس بینالمللی انرژی اتمی گفت: ما برای اینکه تشخیص دهیم آژانس میتواند داور ذیصلاحی برای انجام تعهدات ما باشد نیاز به شاخص دارد. ارزیابی عملکرد آژانس این شاخص است.
به گفته وی، شواهد و قرائنی که از سابقه آژانس وجود دارد ما را برای سنجش صلاحیت آژانس کمک میکند و این شواهد بیانگر این است که آژانس داور بی طرف و ذیصلاحی برای تعهدات ما نیست.
این استاد روابط بینالملل دانشگاه علامه با بیان اینکه رویکرد آژانس با جمهوری اسلامی در گذشته سیاسی کاری بوده است، گفت: در مقاطع مختلف ما با آژانس به توافق رسیدیم. اما باز گزارشهای جهتداری منتشر کرده و اعلام کرده که هنوز ابهاماتش برطرف نشده است.
آجیلی ادامه داد: آژانس همواره تاکید کرده که در برنامه هسته ای ما انحرافی دیده نشده است اما همیشه این جمله را به گزارشش اضافه کرده که «آژانس نمیتواند صلحآمیز بودن فعالیت هستهای ایران را تائید کند».
عضو هیأت علمی دانشگاه علامه با تاکید بر این موضوع که مسئله pmd پرانتز بازی است که هیچگاه بسته نخواهد شد، گفت: این موضوع با اراده سیاسی باز شده است و نه فنی و با اراده سیاسی نیز بسته خواهد شد. آمریکاییها به بهانه این موضوع میخواستند پرونده هستهای ایران را در سال ۸۶ باز نگه دارند.
وی با اشاره به سابقه همکاری جمهوری اسلامی با آژانس گفت: نتیجه این همکاری شهدای هستهای ما و ویروس استکاکس نت برای تخریب مراکز هستهای ماست. که این نشان میدهد درز اطلاعاتی آن هم به صورت گسترده در آژانس وجود دارد.
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: اینکه بگوییم چون آمریکا میگوید به آژانس اعتماد کنید، ما نیز آنرا بپذیریم منطق درستی نیست ما طبق شناختی که طی سالهای گذشته از آژانس داریم با این نهاد برخورد میکنیم چرا که ممکن است هر لحظه اطلاعات هسته ای ما از طریق آژانس به دست نامحرمان بیفتد.
آجیلی با بیان اینکه امروز باید مشخص شود اراده سیاسی در طرف مقابل وجود دارد، گفت: اینکه طرف مقابل خصوصا آمریکا این موضوع را تنها در زبان ابراز کند کافی نیست چرا که اگر ما تعهدی را در این باره بپذیریم و بعد مشخص شود طرف مقابل اراده سیاسی نداشته، بازگشت برای جمهوری اسلامی ممکن نیست.
عضو هیأت علمی دانشگاه علامه با اشاره به اینکه هر تعهدی تا زمانی که امضا نشده است قابل چانهزنی است، گفت: اگر تعهدی را پذیرفتیم دیگر قابل چانهزنی نیست ولو طرف مقابل خلف وعده کند و تعهداتش را انجام ندهد.
وی افزود: حقوق بینالملل، فضای بینالمللی و تعهدات ما را کسانی تعیین میکنند که ابزارهای حقوق بینالملل را نیز در اختیار دارند و تفسیر آن نیز در اختیار آنان است. قواعد داوری مشخص است اما تفسیر این قواعد در اختیار حریف است در نتیجه ما در این موضوع داور بی طرف نداریم.
آجیلی ادامه داد: این نگاه که اگر طرف مقابل خلف وعده کند ما نیز از تعهداتمان برمیگردیم، نگاه غلطی است چرا که طرف مقابل با توجه به اینکه تفسیر قواعد داوری تفسیر حقوق بینالملل در اختیارش است نقض تعهدش را نمیپذیرد. ابزار رسانه نیز در اختیار آنان است و در این وضعیت چه کسانی میخواهند به افکار عمومی بگویند که آمریکا نقض عهد کرده است.
استاد روابط بینالملل دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه هم داور در اختیار حریف است و هم بلندگو گفت: اگر امضای ما پای این توافق به این اعتبار باشد که اگر او نقض عهد کند ما نیز نقض عهد میکنیم، این توافق اعتباری نخواهد داشت. ما زمانی تعلیق و پروتکل الحاقی را داوطلبانه پذیرفتیم اما به خاطر بدعهدی طرف مقابل تعلیق را برداشتیم. اما آنان پرونده ما را با این عنوان که جمهوری اسلامی نقض تعهد کرده به شورای امنیت بردند.
آجیلی پیرامون شاخص سنجش پایبندی آمریکا در تعهداتش گفت: شاخص این موضوع سوابق این کشور است که سابقه آمریکا نشان میدهد نقض تعهدش نسبت به جمهوری اسلامی بسیار بالاست. این نقض عهد در افراد فعلی حاکم در آمریکا و کاخ سفید هم مشاهده میشود و نمونه آن در توافق ژنو و بیانیه لوزان است.
وی با به جا خواندن وجود نگرانیها نسبت به میزان پایبندی آمریکا به تعهداتش گفت: آمریکا بعد از بیانیه لوزان گزاره برگی را منتشر کرد که مغایرت جدی با آنچه مورد تفاهم بود ، داشت حتی بعد از بیانیه لوزان نیز ما مشاهده کردیم در موارد مورد توافق نیز دبه درآوردند.
عضو هیأت علمی دانشگاه علامه در پایان سخنان خود اشاره کرد: حال ما باید براساس چه اعتباری پایبندی آمریکا به تعهداتش را بپذیریم و اینکه این کشور تفسیر دیگری از توافق نمیکند؟ باید مکانیزمی وجود داشته باشد که مانع از نقض تعهد طرف مقابل شود. که از جمله میتوان به مکانیزم حل اختلاف که باید در متن توافق بیاید و از طرف شورای امنیت تضمین شود، اشاره کرد.
انتهای پیام/