به گزارش “دانشجو آزاد” به نقل از «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در این میان برخی از اصلاح طلبان معتقدند می توان با نگاه به برجام اصلی از یکسو و نگاه به شرایط داخلی کشور از سوی دیگر گفت به نظر می رسد مقصود آقای روحانی از برجام داخلی نوعی آتش بس، وفاق ملی و آشتی ملی میان دو جریان عمده اصولگرا و اصلاح طلب است.

آقای روحانی می گوید اختلافات دو جناح اصولگرا و اصلاح طلب به هیچ وجه به اندازه اختلاف ایران و آمریکا نیست و همانطور که ایران و آمریکا توانستند به نوعی توافق و آتش بس برسند چرا در داخل کشور نتوانیم از این حالت کینه توزانه ای که نسبت به هم داریم بیرون بیاییم.

یکی از اساتید اصلاح طلب دانشگاه می گوید البته موضوع آشتی ملی را آقای هاشمی بعد از حوادث سال ۸۸ عنوان کردند و آقای روحانی به نوعی همان حرف آقای هاشمی را تکرار می کنند اما به نظر من آقای روحانی دارد آب در هاون می کوبد و به همان دلیل که هاشمی نتوانست آشتی ملی ایجاد کند روحانی هم نمی تواند برجام داخلی را از قوه به فعل درآورد.

اما از دیگرسو منتقدین در پاسخ به اظهارات روحانی ابراز داشته اند که امروز این سوال در بین مردم وجود دارد که اصلا مگر برجام یک، دارای منزلت ویژه‌ای است که بخواهیم «برجام ۲» را شروع کنیم؟ و آیا دولت به وعده‌هایی که برای پسابرجام داده بود عمل کرده که بحث «برجام ۲» را مطرح می‌کند؟ پس از برجام یک کدام تحول جدی در عرصه‌های اصلی مثل اقتصاد و اشتغال و رکود ایجاد شده که دولت امروز به دنبال «برجام ۲» است؟ اگر منظور از «برجام ۲» گفت‌وگوی دولت با منتقدان است، دولت و شخص رئیس جمهور باید ابتدا ادبیات خود را نسبت به منتقدان حداقل مثل آمریکا و غرب کند.

آنها معتقدند دولت و رئیس جمهور حاضر نشدند حتی در مقابل بدترین اهانت‌های آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها در طول مذاکرات، موضع مقابلی اتخاذ کنند اما به هر بهانه‌ای منتقدان را به عناوین مختلفی می‌نوازند. بهتر است دولتمردان اول ادبیات خود را علیه منتقدان اصلاح کنند و بعد از «برجام ۲» حرف بزنند.

همه اینها درحالی است که نزدیک به ۱۰۰۰ روز از عمر دولت یازدهم می گذرد و نه تنها گشایشی در حل مشکلات اقتصادی گذشته نبوده، بلکه آمارهای منتشره از سوی نهادهای دولتی خود برای اثبات سخت تر شدن معیشت مردم دانست. بیشترین استفاده از محرمانه را می توان به زمان مذاکرات هسته ای نسبت داد آنجا که تیم مذاکره کننده طی دو سال به صورت مستمر در جلسات با طرف غربی شرکت می کردند ولی هیچ گزارشی از جزئیات مذاکرات ارائه نمی دادند.

حالا هم از رقم جریمه‌ گازی  به ترکیه گرفته تا قرارداد با پژو، از آمار چک های برگشتی گرفت تا رشد اقتصادی همه و همه محرمانه است. به این ترتیب است که لیست محرمانه های دولت روز به روز طویل تر می شود و اعتماد مردم به دولت روز به روز کوتاهتر.

تحلیلگران با بررسی روندی که دولت روحانی در طول دوسال و نیم گذشته طی کرد و پالس هایی که از سوی وی و دولتمردان در رابطه با «برجام ۲» دریافت کرده اند، چندین سناریو که مکمل هم است را پیش بینی می کنند:

الف) اینکه دولت به دنبال ایجاد دوقطبی افراط-عقلانیت و با تخریب حریف و ایجاد دودستدگی در جناح مقابل سعی در جبران نقیصه ریزش آرای ناشی از فاش شدن چهره ناتوانش برای مردم و از طرفی هم تلاش جهت کسب آرا برای عده ای که به خاطر هزینه های بسیاری که برای نظام و انقلاب در این سال ها داشته اند.

ب) اینکه طرح این نوع شعارها یک گفتاردرمانی است برای فرار ازمطالبات اذهان مردمی که ماهها انتظار برای رسیدن به باغ سبزی پس از توافق هسته ای بهشان وعده داده می شد و اکنون شرایط به هر نوعی حتی با گفتن جملاتی چون برجام که رفاه نمی آورد و برجام را خدا آورده است و رفاه را هم خدا می آورد، همان شیوه ی گفتاردرمانی را پی می گیرند. لذا دولت در انجام وعده‌های اقتصادی که داده موفق نبوده است و با توجه به فضای انتخابات به دنبال تغییر مطالبات مردم از اقتصاد به سیاست است.

ج) در این ارتباط روز آمدی زبان انقلاب، می تواند آغاز تئوریزه سازی هندسه انحرافی و التقاطی برای تحریف هندسه انقلاب اسلامی باشد. “مشارکت و مدارا”  اولین بخش از این هندسه انحرافی و التقاطی است که مرزبندی انقلاب و ضدانقلاب را در هم می آمیزد و زمینه ساز ایجاد تعارض در حاکمیت (یلتسین سازی در ج.ا.ا ) می گردد. “برجام ۲” از این منظر، ادامه پروژه استحاله و تغییر هویت انقلاب اسلامی خواهد بود.