به گزارش “دانشجوآزاد” به نقل از خبرگزاری دانشجو، شروع هفته خوابگاه‌ها اگر چه هر ساله با شور و نشاط و وعده وعیدهای دلسوزانه همراه است، اما گلایه های دانشجویان را نیز به همراه دارد. صحبت‌های اخیر برخی از مسئولین در این هفته باعث شد تا هفته خوابگاه‌ها را این بار از زوایه دید دیگری محک بزنیم!

به همین خاطر قاب سوژه را روی شورای صنفی دانشجویان می‌بندیم تا ببینیم در نهایت چه تصویری از آن ظاهر خواهد شد. شورای صنفی دانشجویان را شاید بتوان تنها نهادی معرفی کرد که بیش از هر نهاد دیگری با اموری هم چون خوابگاه، تغذیه و سلف دانشگاه، سنوات، وام و… درگیری شبانه روزی دارد. شورای صنفی از روز اول به عنوان یک پتانسیل خود ساخته از بدنه دانشجویی روی کارآمد تا برای ارتقای خدمات رسانی، ستون پشتیبانی باشد که دانشگاه را به بدنه دانشجویش متصل می‌کند.

طی سال‌های گذشته شوراهای صنفی فراز و فرودهای زیادی را تجربه کردند که از جمله اتفاقات رخ داده در روند حرکتی شوراها، سیاسی شدن برخی اقدامات آن‌ها بود. این سیاسی شدن موجب شده دیدگاه مسئولین دانشگاهی نسبت به شوراها ابری شود و متاسفانه امروز به واسطه این پیشینه سیاسی شاهدیم که همه شوراهای صنفی با یک چوب زده می‌شوند.

معاونینی که از شورای صنفی هراس دارند

گواه این مدعا صحبت‌های ذوالفقار یزدان مهر، رئیس صندوق رفاه دانشجویان  در نشست چند روز پیش با معاونان دانشجویی منطقه ۶ در کاشان است. وی در این نشست می‌گوید: متاسفانه برخی از معاونان دانشجویی رغبتی به تعامل با شورای صنفی ندارند و آنها را یک تهدید و مزاحم برای خود می دانند، درحالیکه با تعامل منطقی می توان با هم افزایی بهتر به جنگ مشکلات و ناملایمات رفت و مشکلات صنفی را کم تر کرد.

این صحبت‌ها کافی بود که با رئیس صندوق رفاه تماس بگیریم و قضیه را پیگیر شویم. او در این تماس از یک جلسه چهار ساعته با ۲۶ نفر از مسئولان شورای صنفی دانشگاه‌های سراسر کشور خبر داد. جلسه‌ای که در آن سفره دل دانشجویان برای رئیس صندوق رفاه باز شد.

یزدان مهر می‌گوید: مسئولان دانشگاهی می‌توانند از شورای صنفی به عنوان یک فرصت بسیار خوب استفاده کنند، چرا که این شورا، منتخب خود دانشجویان است و موجب ارتقای تعاون و کیفیت برنامه‌های دانشگاهی می‌شود. معاونان دانشجویی همچنین می‌توانند از ظرفیت شورای صنفی دانشجویی در پیگیری برخی امور همچون جلب حمایت نهادهای عمومی، مردمی و خیرین و ایجاد کمک صندوق‌های نیکوکاری و قرض الحسنه، شناسایی دانشجویان بی بضاعت، ایجاد کارگاه‌های مهارتی و ارتباط با صنعت و برگزاری مراسم ها کمک بگیرند.

پشت پرده فشار بعضی دانشگاه‌ها برای عدم وجود شورای صنفی

پس از این حرف‌ها فراهانی، معاون فرهنگی دانشجویی وزارت بهداشت پرده دیگری از این ماجرا را برمی‌دارد. او در دومین نشست دبیران مرکزی شورای صنفی دانشگاه‌های علوم پزشکی که به تازگی برگزار شده در خصوص نقش شورای صنفی در دانشگاه اظهار داشت: با وجود فشارهای شدیدی که بر من وارد شد، بحث شوراهای صنفی دانشجویی را پیگیری کردم؛ چون می‌خواستم شما در خانه‌هایی پاک زندگی کنید. حتی برخی در مخالفت با شوراهای صنفی بیم داشتند کسانی از این شوراها استفاده سیاسی کنند. برخی از معاونان فرهنگی و دانشجویی دانشگاه‌های معتبر کشور ساعت‌ها با من بحث کردند که ایجاد شوراها به صلاح نیست و تنش ایجاد می‌کند. آنها حتی در دانشگاه‌هایشان شوراهای فرمایشی ایجاد کرده بودند و پس از ابلاغ آیین نامه به نحوی تبلیغات کرده بودند که کسی از این موضوع مطلع نشود.

با فراهانی تماس گرفتیم، وی ضمن تایید حرفهایش تاکید می‌کند: بعضی از مسئولان دانشگاهی نسبت به تشکیل شورای صنفی در دانشگاه خود احتیاط می‌کنند که بیشتر این محتاط بودن جنبه سیاسی دارد؛ این شاید به گذشته برخی از این شوراها برمی‌گردد که اهداف و اغراض سیاسی خاصی را دنبال کرده و موجب ایجاد مشکلات متعددی در فضای دانشگاه می‌شدند. باید این حقیقت را پذیرفت که اکثر مسئولان دانشگاه‌های ما از مطالبه فرار می‌کنند؛ یعنی وقتی مطالبه‌ای وجود نداشته باشد قطعا مدیریت نیز کار راحت و آسانی خواهد بود. اما این طور نیست، هر کسی که مسئولیتی را در جمهوری اسلامی ایران می‌پذیرد باید بداند که در مقابل مردم و نهادهای ذیربطش پاسخگوست و باید بتواند در معرض مطالبات قرار بگیرد.

وی با اشاره به اینکه بعضی به دنبال مچ گیری‌های سیاسی در فضای دانشگاه هستند، تصریح کرد: در این فضا طبیعتا مدیران دانشگاهی محافظه‌کار می شوند؛ تا جایی که شاهد هستیم بعضی از آنها در خصوص ایجاد شورای صنفی در دانشگاه‌ها تبلیغات و اطلاع رسانی نامناسبی کردند و اصلا دانشجویان دانشگاه متوجه نشدند که در چه روزی باید برای انتخابات شورای صنفی خود حاضر شوند. حتی در برخی دانشگاه‌ها دیده شده تشکل‌هایی که می‌خواستند در خصوص اهمیت شورای صنفی در دانشگاه برنامه برگزار کنند به آنها اجازه برگزاری این برنامه داده نشده است؛ قاعدتا این نوع برخورد مسئولان دانشگاه‌ها در رنکینگ عملکرد سالیانه ما مورد بررسی قرار می‌گیرد و با مدیران و مسئولان مربوطه برخورد خواهیم کرد.

این حرفها اظهاراتی است که حتی قبل از گفتن و رسانه‌ای شدنشان به خوبی می‌شد در فضای دانشگاه‌ها حسشان کرد. دانشگاه علامه طباطبایی به بهانه طرح شبکه رابطین تقریبا دو سالی می‌شود که شورای صنفی ندارد؛ یعنی همه تلاش مسئولینش برای نداشتن چیزی به این نام و نشان بود. حالا خبر دار شدیم دانشگاه خواجه نصیر هم کم کم به این درد دچار شده و مسئولینش حاضر به برگزاری دور جدید انتخابات شورای صنفی نیستند.

دانشگاه خواجه نصیر به علامه پیوست

میربیگی، مسئول سابق شورای صنفی این دانشگاه می‌گوید: در حال حاضر دانشگاه خواجه نصیر شورای صنفی ندارد و این در حالی است که مسئولین دانشگاه قبل از عید قول داده بودند که انتخابات سری جدید شورای صنفی را در اردیبهشت ماه سال جاری برگزار کنند.

مسئول سابق شورای صنفی دانشگاه خواجه نصیر تصریح کرد: شورای صنفی همیشه مطالبه گر است و سوال می‌کند. از مسئولین می‌پرسد هزینه‌ای که فلان جا خرج شد اضافه‌اش صرف چه کاری شد؛ یا چرا از هزینه مالی تعمیر خوابگاه‌ها کم شده است. این سوالات معمولا هر جایی پرسیده شود، حساسیت برانگیز است و شاید برای کسانی که در سیستم دانشگاهی دستشان پاک نیست نیز، حساسیت برانگیزتر باشد.

وی در پاسخ به این سوال که دانشگاه خواجه نصیر تا قبل از این تعاملش با شورای صنفی چگونه بوده است، گفت: شورای صنفی خواجه نصیر پس از تشکیل شدنش مسائل بسیار مهمی را از جمله خوابگاه ورودی های جدید، ماندن دانشجویان سنواتی در خوابگاه، کیفیت غذای دانشجویان و اضافه کردن وعده شام و سحری در ماه مبارک رمضان به برنامه غذایی دانشگاه، برگزاری مراسم برای آشنایی دانشجویان با حق و حقوق خود و… پیگیری و عملی کرده است. به جد می‌توانم بگویم چه در دوره یک سال و چند ماهه مسئولیت من و چه در دوره های قبل هیچ گونه همکاری از سوی دانشگاه ندیدم. ما برای ساده ترین چیزها که حق مسلم دانشجویان بود، باید ده هزار بار چانه زنی می‌کردیم و طبقات دانشگاه را پایین و بالا می‌آمدیم.

از طرفی هستند دانشگاه‌هایی که از این قضیه مستثنی شده و تعامل خوبی با شورای صنفی خود دارند؛ نمونه آن دانشگاه صنعتی شریف است.

علی اکبر مومنی، مسئول شورای صنفی این دانشگاه تعامل مسئولین را با شورا بسیار خوب می داند و می‌گوید: متاسفانه باید گفت مسئولان دانشگاهی ما با تغییر مخالف هستند و نسبت به آن گارد می‌گیرند. به نظر می‌رسد سیستم بعضی از دانشگاه‌ها به قدری خسته است که مسئولانشان موافق پذیرش هیچ گونه تغییری نیستند.

وثوقی، معاون دانشجویی دانشگاه شریف در خصوص اینکه علت ترس برخی از مسئولان دانشگاهی از شورای صنفی اظهار داشت: این شورا پتانسیل مناسبی است برای مسئولان دانشگاهی است که می‌تواند حکم فرصت را داشته باشد، اما این که چرا بعضی از آنها وجود چنین شورایی را خطر می‌دانند شاید به این خاطر است که تعامل و گفت‌وگو میان طرفین وجود ندارد.

وی ادامه می‌دهد: دانشگاه باید نشان دهد که حتی اگر در برآوردن فلان خواسته آنها ناتوان است اما پیگیر ماجرا هست؛ خیلی اوقات حس نکردن چنین چیزی از سوی دانشجویان باعث ایجاد موج می‌شود.

شاخی به اسم شورای صنفی!

وثوقی هم چنین به نکته جالبی از نوع نگاه برخی مسئولین دانشگاهی در خصوص شورای صنفی اشاره می کند. او معتقد است برخی از مسئولین، شورای صنفی را شاخ می‌دانند، شاخی که از پسش برنمی‌آیند، اما به نظر او وجود این شاخ‌ها برای دانشگاه خوب است، چرا که جاهایی که دانشگاه نیاز دارد ضعف‌هایش نمایان شود، شورای صنفی به خوبی این کار را می‌کند و بعضا راهکارهای حل شدنی را نیز پیشنهاد می‌دهد.

چرا باید از نهادی که قصد دارد صدای مطالبات دانشجویان را به گوش مسئولین برساند، هراس داشته و آن را یک خطر بپنداریم؟ آیا شورای صنفی زنگ خطری برای مسئولین است؟!این ها سئوالاتی است که مسئولین دانشگاه‌های بدون شورای صنفی باید به آن پاسخ دهند.