به گزارش دانشجو آزاد: مبینا آقاجانیان، فصل یازدهم دفتر مجلس با همه سیاهی‌ها و سفیدی‌هایش ورق خورد و به انتهایش رسید. وکلای ملت دست به قلم شدند و با آرایشان دفتر را تکمیل کردند. این قلم زدن نتیجه خود را بر زندگی مردم گذاشت. عده‌ای به عدالت نوشتند و عده‌ای هم منافع دیگر را ترجیح دادند. دفتری که آثار نوشته‌هایش تا سالیان سال باقی خواهد ماند. حال در آستانه زمانی هستیم که فصل دوازدهم این دفتر درحال گشوده شدن است. نگاهی به تاریخ جمهوری اسلامی نشان می‌دهد که عملکرد مثبت و منفی در هر دوره‌ای از مجلس وجود دارد. سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که آیا عملکرد همه این مجالس در ادوار مختلف یکسان بوده است؟ میزان توجه مسئولین به دغدغه‌های مهم مردم ازجمله مسکن، اشتغال، ازدواج و… مشابه بوده؟

زمانه‌ای را در نظر بگیرید که نساختن حتی یک واحد مسکن ملی از افتخارات برخی مسئولین شمرده می‌شد. قیمت مسکن با رشد ۷۰۰ درصدی مواجه شد و عملاً قدرت خرید مردم از دست رفت. این شرایط را مقایسه کنید با زمانی که آجر روی آجر نهاده شده و سالانه چند صد هزار مسکن ملی ساخته شد. کارخانه‌هایی را در نظر بگیرید که دَرشان یکی پس از دیگری تخته شد. کارگرانی که بیکار شدند و بعد از کلی سختی به فکر ایجاد کسب و کار افتادند. اما شرایط صدور مجوز آنقدر برایشان دشوار بود که بعد از چندین سال انتظار، از تلاششان نا‌امید شدند. این را بسنجید با زمانی که امید به تولیدات داخلی زیاد شد و کارخانه‌ها پی در پی احیا شدند و کارگران وارد خط تولید شدند. انتظارات چندین ساله صدور مجوز کسب و کار به صدور مجوز در نصف روز بدل شد؛ و در نتیحه آمار بیکاری به کمترین میزان خود در بعد از انقلاب رسید.

جوانانی را تصور کنید که هزینه‌های بالای ازدواج، حتی اجازه فکر کردن به تشکیل خانواده را به آن‌ها نمی‌داد؛ حال با سه ونیم برابر شدن وام ازدواج امیدشان بیشتر شده است. درحال حاضر افزایش مرخصی زایمان از ۶ ماه به ۹ ماه و ایجاد مهد کودک در محل کارمادران، مشقت دوری از نوزادان را برای مادران کاسته است. زوج‌های ناباروری که به ؤاسطه هزینه درمان بالا، حسرت فرزند داشتن را می‌خوردند حال با پرداخت ۹۰ درصد هزینه‌های درمان توسط بیمه، مشکلشان حل شده است. همه این موارد با اقداماتی از سوی مجلس یازدهم و تصویب قانون خانواده و جوانی جمعیت تحقق یافته است.

زمین بازی را چه کسی تعیین می‌کند؟

موارد شمرده شده گوشه‌ای از تفاوت قانون گذاری و مدیریت مسئولین است که تأثیر خود را مستقیم بر زندگی مردم گذاشته است. اما وجهه دیگر این تفاوت را می‌توان در نوع رابطه بین ایران و دیگر کشور‌ها دید. در علم سیاست یک قاعده وجود دارد که می‌گوید تعامل‌ها تابع رفتار متقابل است. تجربه نشان داده کشور‌های خارجی تعاملات متفاوتی را در دوره‌های مختلف با ما داشته‌اند. اگر رفتار ما دائماً یکنواخت بوده است، رفتار متفاوت کشور‌های خارجی با ما از چه منطقی برخوردار است؟ دوره‌ای که کشور‌های غربی ما را مقهور کرده‌اند با دوره‌ای که تسلیم خواسته‌های ما شدند و تعیین کننده زمین بازی ما شدیم تفاوتی ندارد؟! یک مسئول چرخ کارخانه‌های داخلی را از کار می‌اندازد و تمام امیدش را به برخی کشور‌ها می‌بندد. اما دیگری با تصویب قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها، دست دولت را برای مذاکره باز می‌گذارد و طرف مقابل را ترغیب می‌کند آرام آرام پای میز مذاکره بنشیند. دوره‌ای که نماینده ما را در سازمان ملل راه هم نمی‌دادند با دوره‌ای که ایران عضو بریکس و شانگ‌های شده فرقی ندارد؟ دوره‌ای که عربستان و آمریکا به حیثیت ایران لگد می‌زدند با دوره‌ای که روابط ایران و عربستان از خصومت به مسالمت تغییر می‌کند و آمریکا ۶ میلیون دلار را نقد تحویل ایران می‌دهد؛ فرقی ندارد؟!

اصلاً یک سوال اساسی‌تر، اگر همه شبیه هم هستند تلاش شبکه‌های اینترنشنال و بی‌بی‌سی برای رأی آوری یک کاندید در انتخابات پیشین با چه منطقی همراه بود؟ آقای روح‌الله زم گفته ما از روحانی حمایت کردیم تا بیاید و با ضعف مدیریتش باعث نارضایتی مردم شود. اگر رای ما بی‌اهمیت است این همه تلاش سر رای ندادن و تحقق نیافتن امری بی اهمیت با چه منطقی همراه است؟ و صد‌ها سوال از این دست که لازم است درمورد پاسخ آن‌ها فکر کنیم.

این موارد بخشی از تفاوت مسئولین در جایگاه اجرا، قانون گذاری و نظارت است. حال در آستانه آن زمانی هستیم که می‌توانیم نویسندگان جدیدی را برای دفتر مجلس دوازدهم انتخاب کنیم. نویسندگانی که می‌توانند از نقاط خاکستری دفتر بکاهند وحلّال مشکلات باشند. نویسنده این دفتر باید توجه جدی به اشتغال، مسکن و کنترل تورم داشته باشد. برنامه‌ای برای مدیریت فضای مجازی و اصلاح نظام اداری داشته باشد. برای حل ناترازی انرژی که معضل اصلی آینده خواهد بود، برنامه‌ای داشته باشد. مسئله جمعیت را جزو دغدغه‌های خود ببیند. تحقق سیاست‌های کلی انتخابات، تامین اجتماعی، خانوا

ده و قانونی شدن آن را در دستور کار خود داشته باشد و درنهایت منافع مردم را فدای منافع شخصی نکند. درطول تاریخ نمایندگانی با ویژگی‌های مثبت و منفی آمدند اگرکسانی را داشتیم که بر درد مردم افزودند در برابر آن‌ها امثال باهنر‌ها و بهشتی‌ها را هم داشتیم که مرهم درد مردم شدند. امید است که نمایندگان مجلس دوازدهم برطرف‌کننده نقص‌های مجالس قبلی باشند، از اشتباهات مجالس قبلی درس بگیرند و برای رشد ایران و ایرانی در این دفتر قلم بزنند.

مبینا آقاجانیان مسئول واحد خواهران دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی(ره)