به گزارش “دانشجو آزاد”؛ دچار سیاسست زدگی نیستیم که این مطالب را مینویسیم از روی کنجکاوی زیاد است که آیا با دیپلماسی لبخند هنوز هم ادعای عزت و عزت مندی میکنیم؟!
دوسالی که گذشت دولت محترم تمام توان خود را صرف مذاکرات و ارتباط با جهان غرب کرد و از تحولات منطقه و رصد بیشتر آن جاماند به طوری که اگر توجه شود در این دوران تفکر ارتباط با غرب و آمریکا بر ابدایی ترین مسائل دیپلماتیک غلبه میکند.

این دو سال شاهد آن بودیم که توجه به مسائلی از قبیل فلسطین ،اقتصاد ، فرهنگ و … روز به روز کمتر و کمتر شد.
روزانه شاهد هستیم که دولتمردان رفتاری مسامحه آمیزتری درقبال دشمنان انجام می دهند و آنها روز به روز گستاخ‌تر شده تا جایی که در حادثه منا شاهد آن بودیم که حتی اجازه ورود دیپلمات هایمان با واسطه، رابطه، ضابطه و … هم امکان پذیر نبود.

رهبرانقلاب: سربرآوردن ملت مستقلی که با زورگویان و وابستگان به آنها مخالف است، برای نظام سلطه قابل تحمل نیست، تصور اینکه «اگر فلان حرف را نزنیم یا فلان کار را نکنیم و ملاحظه دشمن را بکنیم، دشمنیها کم میشود»، تصور نادرستی است.
پاسپورتی که قرار بود دولتی‌های عزتمندش کنند حتی به دولتی ها هم رحم نکرد.
البته این دیپلماسی شکست خورده هرچه بیشتر لبخند بزند مشکلات بیشتری را به وجود می آورد ،توطئه نفتی آمریکا و عربستان، توهین کشور کوچک جیبیوتی به ایران متمدن، اهانت به پیامبر ، تجاوز به دو نوجوان در فرودگاه جده و ….نمونه هایی از این گستاخی هاست.

این روزها مشاهده میشود که بعضی ها به دنبال عادی سازی روابط با آمریکا که دشمنیشان با ایران آشکار است هستند.

البته این تذکر را باید به این افراد بدهیم که شما نماینده مردم ایران هستید و باید تفکر و دیدگاه نظام که پشتیبان اصلیش مردم است را جلو ببرید، نه فکر و افکار شخصی خود را.
در مقوله سیاست نمیتوان گفت که این کار اتفاقی است به قول جانسون رئیس جمهور اسبق آمریکا “در سیاست هیچ امر اتفاقی وجود ندارد”
مگر میشود در سازمان ملل که همه چیز برنامه ریزی شده است کاری اتفاقی صورت بگیرد؟ این طور حرکت ها نیاز به روشنگری دارد تا هدف ها مشخص شود، انتظار می رود مجلسی ها این رفتار ها را دیده و در قبال آن ها واکنش نشان دهند.
ما باید این را برای همیشه به یاد داشته باشیم که استکبار ستیزی در ایران برای همه زمان ها وجود دارد و پس از توافقات هم این وجود خواهد داشت.
البته این نوع رفتارها را مردم می‌بینند و با توجه به تجربه سی و چند ساله ای که از بعد از انقلاب به دست آوردند خودشان قضاوت می‌کنند.
وای بر ما که دست دادن و دیدار با غربی ها و آمریکا مهمتر از جان صدها هم وطن است .
این دیپلماسی شکست خورده است و آنقدر وضعیتش پیچیده شده است که باید جلوی امیر کویت زانو بزنیم و همچنین سعودی ها برایمان خط و نشان بکشند و باز هم آقایان ترجیح میدهند در نیویورگ بمانند.
دیگر امیدی به حل مشکلات با این دیپلماسی نیست و امیدواریم دیگر از اینی که هست بدتر نشود.

علیرضا شاهسونی