به گزارش “دانشجوآزاد” علی بن موسی (ع) به سال ۱۸۳ ه.ق در سن ۳۵ سالگی پس از رحلت پدر ارجمندشان امام موسی بن جعفر(ع) به امامت رسید.

دوره امامت آن حضرت ۲۰ سال استمرار یافت و چنان که خود فرموده بود؛ از سفری که مامون بر آن گرامی تحمیل کرد، هرگز به وطن بازنگشت و در سرزمینی دور از زادگاه و خانواده اش به روز ۳۰ صفر ۲۰۳ ه.ق در سن ۵۵ سالگی مظلومانه به شهادت رسید و در دیار طوس آن جا که اکنون مشهد نام گرفته است بدن مطهرش مدفون شد.

مامون که اهل بیت پیامبر را خطری برای حکومت بنی عباس می دانست تلاش کرد تا با سپردن منصب ولایت عهدی به امام رضا (ع) آن حضرت را در نظر مردم کم ارزش کند وی خطاب به بزرگان بنی عباس گفت: میدانم که نباید در کار او سستی ورزید اما می بایست اندک اندک و به تدریج از منزلت و مقام او بکاهیم تا در نظر رعیت چنان جلوه کند که شایستگی منصب امامت را ندارد. آن گاه است که برای رهایی از او و بلایی که از سوی او متوجه ماست به چاره جویی خواهیم پرداخت.

شهادت امام رضا پس از تصمیم به عزیمت به بغداد و انتقال مرکز خلافت به آن سامان رخ داد. این خود بهترین گواه بر دخالت مستقیم مامون در کشتن امام رضا(ع) بود چرا که در صورت بودن امام رضا در منصب ولایت عهدی عباسیان همچنان در جبهه مخالفت با مامون قرار می گرفتند او در نامه ای به منظور دلجویی از عباسیان بغداد خطاب به آنان نوشت: از اپآن رو بر من خشم گرفته اید که علی بن موسی را به ولایت عهدی خویش برگزیدم. اینک او مرده است پس به فرمان من تن دهید.

از سفاکی چون مامون غیر از این هم توقعی نمی رفت که امام رضا (ع) را با هر ترفندی از سر راه بردارد تا به امیال دنیاپرستانه خود برسد؛ علی بن موسی غریبانه و مطلومانه با کید مامون به شهادت رسیدند؛ اما تاریخ ورق خورد و در سال ۱۴۳۸ ه.ق باز عده ای مامون گونه و یا انشالله جاهلانه به زبان خود زهرپراکنی کرده و به ساهت مقدس ولی نعمتمان علی بن موسی الرضا (ع) توهین می کنند و بسی جای تعجب است که در حکومت شیعه در بلاد اسلامی و در مملکتی که عاشقان و شیفتگان امام هشتم در سوگ شهادت آن امام همام کیلومترها پیاده به زیارت ایشان می روند عده ای عامدانه و جاهلانه گزافه گویی کرده و عنوان می کنند: چیزی تحت عنوان حریم امام رضا(ع) نداریم! اللهم العن قاتله بالایدی و الالسن انشاالله

حسین میری