به گزارش “دانشجو آزاد”در میان نیازهای دانشجویان، جان پناه از بنیادی ترین آن ها محسوب میشود، اما اهمیت مسکن به طور عام و خوابگاه دانشجویی به طور خاص، به این خاطر نیز هست که وجودش می تواند احساسی از امنیت به خاطر اقامت گزیدن در “خوابگاه” ایجاد کند.

سالهای دور از خانه را در خوابگاه همه تجربه نمی‌کنند سالهایی با رنگ و بوی خوشی و ناخوشی. سالهایی که برای گذراندن آن، کوله پشتی خاطرات و مهربانی‌های خانه را برمی داری و به شهری دیگر می‌روی تا آن را این بار با خاطرات دوستان و همخانه هایی پر کنی که همانند تو از خانواده خود جدا شده‌اند و برای آینده‌ای بهتر و کسب تحصیلات عالی، رنج دوری را به جان خریده‌اند تا پس از گذشت سالها دوری از خانواده اسم و رسمی برای خود پیدا کنند.برای خود پزشکی، دندانپزشکی ، داروسازی، مامایی، پرستاری یا لیسانسی بشوند.

خوابگاهها به طوررضایت برانگیز به پیشرفت تحصیل و استقرار زندگی دانشجویی دانشجویان کمک می کنند. اما اگر چنین سرپناهی تا حد امکان نتواند چنین آمیزشی را ایجاد کند، نخواهد توانست مسئولیت پذیری در کسب دانش و موفقیت را به تجربه آنان بیفزاید.

دانشجویان بسیاری بخشی از دوران تحصیل خود را در خوابگاههای دانشجویی متعلق به دانشگاهها و یا خوابگاههای خودگردان می گذرانند. این دوران می تواند در زندگی این نسل جوان بسیار موثر باشد. عمده مشکلات مربوط به تعاملات بین فرهنگی و سازگاری فرهنگی می شود، به عبارتی عمده ترین مشکلات دانشجویان خوابگاهی عدم سازگاری هم اتاقی ها با یکدیگر است.

خوابگاه دانشجویی برای بسیاری از جوانان جایگزین نامناسبی برای محیط امن خانواده محسوب می شود برخورداری از حمایت و زندگی با خانواده از نیازهای مهم روانی و عاطفی در تمام گروههای سنی محسوب می شود مطالعات زیادی نشان داده است که شیوع اختلالات عاطفی و روانی در دانشجویان مقیم خوابگاهها نسبت به گروه همتای غیر مقیم در خوابگاه بالاتراست.

دوری از خانواده، تغییر شرایط زندگی و رویارویی با مشکلات به دور از حمایت خانواده ها و همچنین زندگی کردن با افرادی از فرهنگهای مختلف گرچه به رشد استقلال فرد کمک می کند اما این شرایط جدید زندگی آنقدر استرس زا و تنش آور است که ذهن دانشجو را از مطالعه و کسب دانش دور کند، حال این شرایط بد روحی را با مشکلات عدیده خوابگاهها از لحاظ امکانات گره بزنید و ببینید نسل آینده ساز کشور بایستی در چه شرایطی به تحصیل علم بپردازد.

مشکل بسیار مهمی‌که بیشتر ساکنان خوابگاه با آن دست به گریبانند، مشکل فضاست. کمبود‌ فضای اختصاصی برای هر نفر از یک طرف و فرسوده و قدیمی‌‌بودن فضا از طرف دیگر مسائل مهمی هستند که مربوط به ساختمان خوابگاه است .طبیعی است که زندگی با کمبود امکانات اولیه‌ای مثل غذای مناسب، فضای مناسب و امکانات تحصیلی به اختلاف‌های موجود در میان دانشجوها دامن می‌زند.

با وجود اینکه استاندارد سرانه خوابگاهی بین ۱۰ تا ۱۵ مترمربع است اما به علت پذیرش بیش از حد دانشجو در ایران این سرانه در خوابگاهها به ۴ متر مربع نیز کاهش یافته است.بنابراین تصور اینکه ۴ تا ۶ دانشجو در هر اتاق و در چنین فضای اندکی زندگی کند غیر ممکن نیست که خیلی هم سخت است.

در بررسی مشکلات خوابگاهها با چند دانشجوی خوابگاهی گفتگو داشتیم که در ادامه صحبت های آنان را می خوانیم.

یکی می گفت: خوابگاه تنها جای خواب دانشجو نیست و باید تسهیلات رفاهی داشته باشد. نبود اماکن ورزشی، فضای سبز و همچنین عدم وجود سالن مطالعه که گاهی دانشجویان ساعت ها به انتظار جای خالی می نشینند و این انتظار اغلب دانشجویان را عصبی میکند بطوریکه برخی از دانشجویان بر سر جای مطالعه با یکدیگر درگیر می شوند.

دانشجوی دیگری در بیان تجربیات خود گفت : جوانها که از محیط خانواده جدا میشوند باید کارهای زیادی انجام دهند که تا قبل از آن به عهده‌شان نبوده؛ مدیریت کردن برنامه‌های زندگی، تنظیم ساعت خواب و بیداری، انجام کارهای اداری دانشگاه و ثبت‌نام و خلاصه خیلی کارها غیر از درس خواندن. فشار این مسوولیت‌ها ممکن است عوارض ناخواسته‌ای در دانشجوهای خوابگاهی ایجاد کند که مهم‌ترین شکل آن افسردگی و اضطراب است. بسیاری از دانشجوهای جدید به همین دلایل ممکن است دچار افت تحصیلی شوند و بی‌علاقگی نسبت به رشته تحصیلی و محل تحصیل در آنها دیده شود. افت نمرات در ترم‌های اول، احساس ضعف و بیماری‌های عصبی در این دسته از دانشجوها دیده می‌شود که برای رفع آن باید از خود خانواده‌ها هم کمک گرفت و به نظر می‌رسد گسترش مراکز مشاوره در خوابگاه‌ها و در داخل دانشگاه‌ها برای کم کردن این عوارض ضروری است.
سامره دانشجوی خوابگاهی در رابطه با مشکلات خوابگاه عنوان کرد: با وجود شهریه های گران برای اتاقهای خوابگاه ،مشکلات بهداشتی و نظافتی، قطعی آب و برق و نبود سیستم تهویه بیداد میکند، مسئولین خوابگاه ها فقط هنگام اخذ کرایه به خوابگاه می آیند و در طول هفته جانشینی از بین دانشجویان برای خود انتخاب کرده است.

با توجه به موارد ذکر شده اهمیت وجود خوابگاهی امن و آرام برای دانشجویان بر کسی پوشیده نیست، اما در این سالها باتوجه به افزایش روزافزون تعداد دانشجویان در دانشگاه  ، تامین خوابگاه مناسب اصلی ترین مشکل آن هاست به طوری که می توان تناسب نداشتن میزان جذب دانشجو با ظرفیت خوابگاه ها را مهم ترین عامل کمبود خوابگاه های دانشجویی دانست. باید توجه داشت که سرمایه گذاری در تاسیسات خوابگاهی که بخش مهمی از سرمایه گذاری اقتصادی در آموزش عالی است نشانگر اهمیت پایگاه و موقعیت دانشجویان است. این چنین سرمایه گذاری نه تنها نفع طلبانه نیست بلکه نوعی سرمایه گذاری با بازده اجتماعی بالا محسوب می شود. با درنظر گرفتن اهمیت عمیق خوابگاه در روان دانشجویان، دیگر تعجب برانگیز نخواهد بود که ببینیم سیاست خوابگاهی آموزش عالی موضوعی برای بررسی، نقد و تفسیر می باشد.

امید است مسئولین به جای پذیرش بی حد و مرز فکری به حال مدرک به دستان باشد.
انتهای پیام/

س.پ