بسم الله الرحمن الرحیم

خدایا تو خود شاهد باش که برای اجرای احکام اسلامی و با نیت نهی از منکر و تذکری چندین باره به مسئولان، به پا خواسته ایم و مقصودمان توجه به “بند میم وصیت نامه امام روح الله” است و تنها اجرایی شدن منویات مقام معظم رهبری را در برخورد با مسائل ضد فرهنگی جامعه از مسئولین مطالبه می کنیم؛

روسای محترم موسسات آموزش عالی و دانشگاه های شهرستان جیرفت

امروز در آستانه هفته ترویج عفاف و حجاب برای شما دردنامه ای می نویسیم و می خواهیم این جمع را که اندیشه خود را وامدار اندیشه خمینی کبیر می داند نه سیاه نما بپندارید و نه واپسگرا؛ و نه اینکه متهم کنید ما را به سیاسی کاری در فضای سیاست زده دانشگاه ها. قول به شرافت می دهیم که نه از حب و نه از بغض که از سر دلسوزی برای اسلام و انقلاب دست به قلم میشویم.

این نامه را به طریقت خویش و با الهام از گذشتگان برای امروز و فردا می نویسیم و مخاطب خود را نه تنها شما بلکه که همه مسئولان ذی ربط نظام می دانیم. کلاممان را شهیدان و شاهدان دانشگاه می شنوند؛ پس هرچند استخوان ما مریدان ولایت را با چاقوی طالبان اصلاح دین آشنا کرده اند اما بیانمان را به ندای مهر در می آمیزیم و از سر درد دین چند کلمه ای می گوییم؛ باشد که این بار موثر افتد. ان شاا…

حضرات مسئول … !

با گذشت قریب سی و چندی سال از پیروزی انقلاب اسلامی و پس از تحمل رنج های بی دریغ و دردهای فراوان مردمان این مرزهای پر شهید برای وصول به آرمانهای اسلامی، به حق شایسته نبود در مکانی همچون دانشگاه که نماد فرهنگ متعالی یک کشور است و به فرموده حضرت امام (ره) باید مبدا تحولات جامعه و کارخانه انسان سازی باشد این چنین شاهد پایمال شدن، کج دهنی و بی حرمتی عده ای هر چند اندک به اعتقادات دینی مان و از آن ناگوارتر، عبور بی توجه مسئولان از کنار آن باشیم.

مع الاسف هم اینک فضای دانشگاه که باید محیطی سالم، مناسب و مساعد برای رشد علم و اعتقاد باشد آن چیزی نیست که از یک دانشگاه در یک کشور اسلامی انتظار می رود. از دیگر سو تسامح و تساهل مسئولان امر، به حدی رسیده که عده ای از دانشجویان، دانشگاه را تبدیل به جولانگاه مد و ظاهر پرستی خود نموده و فضای عمومی دانشکده ها را با حریم خصوصی خود و یا حتی با جایی دیگر!
اشتباه گرفته و دست به هر کاری می زنند که در بعضی موارد زبان هم از بیان آن شرم می کند.

فرصت نیست که از به اوج رسیدن وقاحت و بد حجابی گروهی در کف دانشگاه با شما بگوییم. فرصت نیست با شما بگوییم از آنهایی که متعهد به برهنگی مدرن هستند و با احساس امنیت کامل همه جا ظاهر می شوند و کسی هم لب به اعتراض نمی گشاید.
فرصت نیست که از استحاله اندیشه برخی از دانشجویان در همین دانشگاه ها با شما بگوییم و از آزادی بی حد و از عقیده باطل هر چه می خواهیم می پوشیم. فرصت نیست که به یادتان بیاوریم علت و ریشه انقلاب فرهنگی را.
اما فرصت هست که به یادتان بیاوریم آنچه که یک سال پیش شاهدش بودیم!

ما از وضعیت فرهنگی موجود در دانشگاه ها به شدت انتقاد داریم و خواستار اقداماتی در حوزه اعتلای فرهنگ و برخورد قانونی با مظاهر علنی فساد و بی بند و باری هستیم. !”

روسا محترم دانشگاه ها !
در این بین آنچه بیش از همه، دل ما را به درد می آورد آن که با کمال تاسف و شرمساری باید اذعان کنیم، مسئولان ما خواسته یا ناخواسته به آسیاب اینان آب خاموشی ریختند و گرد فراموشی پاشیدند و با سکوت، انفعال و بی برنامگی خود قطعه گمشده فراموش شدن موضوع را به درستی تکمیل نمودند!

اگرچه از سوی مسئولان دانشگاه اقداماتی در این رابطه صورت نپذیرفت اما باز هم در کمال ناباوری مشاهده کردیم که تنها ماحصل تمامی این فعالیت ها، چیزی جز چاپ شدن بنرهای رنگی و چند برگ پوستر و چند ورق کاغذ با عنوان “منشور ضوابط رفتاری دانشگاهیان” نیست. براستی آیا در قبال این پدیده خزنده و رو به رشد و برای درمان این فضای آلوده و بیمار، نصب چند طرح گرافیکی بر در و دیوار دانشگاه کفایت می کند؟! و یا آنکه منشور ضوابط رفتاری، بالذات دارای ارزش و اهمیت است؟!

بگذارید این قلم دردمندمان با این صراحت قلم فرسایی کند شاید گوش شنوایی پیدا شود و دل دردمندی احساس وظیفه کند و مسئولی در فکر چاره و جبران برآید…

آقایون رئیس!
دانشجویان متدین و با شرافت دانشگاه ها  از این جریان فاسد، خون دل می خورند و از لوث شدن ارزشها و لجام گسیختگی بی مهار گروهی مفسد در حیرت و شگفتی اند. چرا صدایی که به اعتراض از سینه های دردمند گروهی برخاسته را کسی نمی شنود؟!

در این خصوص از شما و دیگر مسئولان می خواهیم که ضمن برخورد قانونی با معدود افراد ساختار شکن و اشاعه فرهنگ م
تناسب با محیط علمی و دینی، بیش از این اجازه جولان هنجارشکنان را در فضای دانشگاه ندهید.
در خاتمه، این کلام معمار کبیر انقلاب را به متولیان امر گوشزد می کنیم که: “اگر دانشگاه را سست بگیریم و از دست برود، همه چیزمان از دستمان رفته است.”
(صحیفه نور،جلد ۸، صفحه ۱۴۱)

و ما علینا الا البلاغ المبین

دانشجویان انقلابی و بصیر شهرستان جیرفت

انتهای پیام/