به گزارش “دانشجوآزاد” در آستانه چهلمین سال پیروزی انقلاب اسلامی، به طور قطع یکی از دست آوردهای این انقلاب، استقلال است. استقلال، والاترین مفهوم در سیاست خارجی محسوب می شود. همان قداستی که مفهوم آزادی در جامعه بشری دارد، مفهوم استقلال در جامعه بین الملل دارد. چراکه استقلال روی دیگر سکه آزادی است؛ استقلال، آزادی در تصمیم گیری است، نه جزیره ای زیستن.

رخ دادهای سالهای ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۷ سوریه و عراق به طور قطع نشان از تیز هوشی و جدیت جمهوری اسلامی در دفاع از امنیت و منافع ملی کشورمان را دارد. شاید در ادبیات سیاسی به ما یاد داده باشند که حافظه تاریخی ملتها کوتاه مدت است و مسائل را به زودی فراموش می کنند، اما سرعت رشد داعش و خطر آن به حدی برای جمهوری اسلامی ایران ملموس بود که هنوز در خاطر مردم ایران هست.

در طول عمر کمتر از چهل ساله جمهوری اسلامی، شاهد رخ دادهایی بوده ایم که هزینه های زیادی برای این نظام داشته و در برهه هایی موجب تغییر موقتی مسیر حرکت نظام شده، تا مردم و مسئولین اقناع شوند که آرمانهای اصیل نظام جمهوری اسلامی حق بوده و بازگشت به آنها بهترین راه تامین منافع جمهوری اسلامی ایران است. بدون شک حوادث سال ۸۸، رخ دادهای سالهای ۹۲ تا ۹۴ در سیاست خارجی و رخ دادهای اخیر از این قبیل اند.

نمی توان نقش حمایتگرانه و تحریک آمیز عناصر عربی و آمریکایی را در اتفاقات اخیر نادیده گرفت. البته این بدان معنا نیست که بخواهیم نقش نارضایتی های داخلی را در فراهم شدن زمینه برای اعتراضهای اخیر نادیده بگیریم. بلکه منظور حمایت و تحریک است.

بررسی نسبی مخالفینی که این روزها در خیابانهای برخی از شهرها دیده می شوند نشان می دهد که شرکت کننده گان در اعتراضهای روزهای اخیر (به استثنای دو روز اول) از دو حال خارج نیستند؛ یا در انتخابات سال گذشته رای نداده اند و یا به آقای روحانی رای داده اند. شواهد زیادی موید این تقسیم بندی است؛ انتخاب مکانهای تجمع، نوع شعارها و … . همچنین شواهد نشان می دهد، از روز اول و دوم به بعد و شروع شدن موضعگیرهای روشن دولتمردان و حامیان بزرگ آنها (چون صادق زیباکلام و عطاءالله مهاجرانی و …) روز به روز حضور گروه دوم در اعتراضهای خیابانی کمرنگ تر شد. در هر حال با توجه به اینکه مشارکت در انتخابات حدود ۷۵ درصد بوده، اعتراض افرادی که در انتخابات شرکت نداشته اند و ۲۵ درصد جامعه را تشکیل می دهند، از نظر اصول دموکراسی، وجهی ندارد. همچنین با توجه به اینکه تنها یکسال از انتخاب آقای روحانی می گذرد، پشیمانی زودهنگام حامیان آقای روحانی هم از نظر اصول دموکراسی وجهی ندارد؛ چون زمان چندانی نگذشته است و می توانستند در انتخابشان بیشتر دقت نمایند.

به قلم دکتر بابائی، عضو هیات علمی و استاد رشته علوم سیاسی دانشگاه شهید باهنر کرمان