عضو هیات علمی گروه کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی تاثیرات مخرب این پدید را با توجه به نظام اقتصادی هر کشور دارای شدت و ضعف دانسته و تاکید کرد: «در کنار ایجاد فقر گسترده، سبب تخریب مراتع و افت توان تولید خاک می شود و در نهایت نیز عواملی همچون هجوم شن های روان، افت سفره های زیرزمینی آب، کاهش حاصلخیزی خاک، لطمه وارد کردن به پوشش گیاهی و آسیب پذیر کردن اراضی، افزایش سیل خیزی، گرد و غبار و آلودگی هوا، گسترش ریزگردها و عواقب ناشی از آن، بیکاری، فقر، مهاجرت و ایجاد موانع برای توسعه مناطق محروم را در پی خواهد داشت.»

مدیر امور پژوهشی واحد کرمان بیابان زایی را حاصل تخریب زمین در مناطق خشک، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب دانسته و تصریح کرد: «این رخداد در درجه اول توسط فعالیت های انسانی و تغییرات آب و هوایی ایجاد می شود، اکوسیستم مناطق خشک، بیش از یک سوم از مساحت جهان را پوشش می دهد و این سرزمین ها با استفاده نامناسب از زمین بسیار آسیب پذیر هستند. فقر، بی ثباتی سیاسی، جنگل زدایی، معدن کاوی، چرای بیش از حد، کشاورزی ناپایدار و آبیاری با شیوه نادرست می تواند به طور کامل، بهره وری از زمین و فرصت تجدیدپذیری آن را تضعیف کند.»

همایونفر از بین رفتن فرصت های شغلی در اثر عوارض ناشی از بیابانی شدن مزارع و مراتع و در نتیجه مهاجرت و عوارض حاشیه نشینی را برای زندگی در جوامع کنونی تاسف بار توصیف کرده و افزود: «باید از نقش مهم زمین در تولید مواد غذایی، ایجاد اشتغال و امکان زندگی برای بشر، مردم را مطلع و یادآوری کرد که ثبات و امنیت، ارمغان تلاش و مبارزه با بیابانزایی است.»

عضو هیات علمی گروه کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی ادامه داد: «در امور کشاورزی هر طرح و برنامه ای که برای بهبود کیفیت و کمیت آبیاری در جلوگیری از اسراف و اتلاف منابع آبی انجام شود، بطور غیر مستقیم راهکاری در جهت مهار بیابانزایی محسوب می شود.»

وی احیای جنگل و درخت، تثبیت خاک از طریق بادشکن ها، باززایی طبیعی مدیریت شده توسط کشاورزان، جلوگیری از قطع درختان و تخریب پوشش گیاهی، شناخت ساختار اجتماعی و اقتصادی جوامع محلی به ویژه جامعه روستایی را وظیفه دولت و بسیار حیاتی و تاثیر گذار قلمداد کرد.