مدت‌هاست تلویزیون نه شانی برای ما قایل است و نه حمایت می‌کند و نه پول می‌دهد. الان هم که دیگر به صورت کامل مخاطبش را از دست داده است. حتی خانواده خود من که آدم‌های مذهبی‌ای هستند تلویزیون را دوست ندارند.

می‌دانید چه اتفاقی افتاد؟ زمانی یکسری حرف‌هایی در تلویزیون زده شد که واقعیت نداشت و در عین حال آدم‌هایی که در تلویزیون می‌بینیم از جنس آدم‌های دور و بر ما نیستند. خوب مردم کم کم اعتمادشان را از دست می‌دهند.

تلویزیون فاقد جذابیت‌های بصری است و همه‌چیز را خیلی غیرواقعی و تصنعی می‌کند. بعد هم به هر حال چشم آدم، زیبایی می‌خواهد. در نتیجه همه مردم ماهواره و اینترنت دارند و به همین خاطر تلویزیون مخاطب خودش را از دست داد. خودشان هم به این مساله معترف هستند. اما متاسفانه تلویزیون به روش خودش ادامه می‌دهد. در دوران آقای ضرغامی که به مراتب دوران بهتری بود خودشان هم مایل بودند این سیاست‌ها را عوض کنند اما نمی‌توانستند چون ایدئولوژی تلویزیون این است و من فکر نمی‌کنم راه رهایی داشته باشد. فکر می‌کنم تلویزیون تاریخ مصرفش تمام شده است. من در این سه چهار سال هر پیشنهادی از سمت تلویزیون داشتم رد کردم.