در رتبه بندی دانشگاه برتر در هر منطقه از روش مشابه برای رتبه بندی جهانی استفاده شده ولی برخی از شاخص های دیگر نیز برای هر منطقه در نظر گرفته شده است.

۱۰ شاخص مورد استفاده برای رتبه بندی QS دانشگاه های آسیا هر کدام وزنی دارند.

این شاخص ها شامل ۳۰ درصد شهرت علمی، ۲۰ درصد شهرت اعضای هیات علمی، ۱۵ درصد نسبت اعضای هیات علمی به دانشجویان، ۱۰ درصد استنادات به مقاله و ۱۰ درصد استنادات به مقالات دانشکده ها، ۵ درصد میزان اعضای هیات علمی با مدرک دکتری است.

یک شاخص جدید به رتبه بندی QS سال ۲۰۱۶ دانشگاه های آسیا اضافه شده است که آن نیز نسبت اعضای هیات علمی دارای مدرک دکتری به تعداد دانشجویان است که در واقع به ارزیابی تدریس با کیفیت بالا می پردازد.

همچنین ۲.۵ درصد نسبت هیات علمی بین المللی، ۲.۵ درصد نسبت دانشجویان بین المللی، ۲.۵ درصد ارزآوری دانشجویان در برنامه تبادل دانشجو و ۲.۵ درصد دانشجویان خارجی از دیگر وزن های شاخص های مورد استفاده در این رتبه بندی است.

رتبه بندی ۱۰ دانشگاه برتر آسیا

رتبه بندی ۱۰ دانشگاه برتر آمریکای لاتین

رتبه بندی ۱۰ دانشگاه برتر کشورهای عربی

رتبه بندی ۱۰ دانشگاه برتر  آسیای میانه و اروپای مرکزی

نظام رتبه بندی کیواس دانشگاه های جهان را بر اساس موضوع، منطقه و شهرت در مقاطع مختلف زمانی رتبه بندی می کنند.

پیش از این آخرین رتبه بندی این نظام بین المللی، رتبه بندی موضوعی بود که در آن از ۴ معیار قدرت نظام آموزشی، دسترسی، رهبری و حاکمیت دانشگاه ها و زمینه های اقتصادی بهره برده شده بود.

دانشگاه های ایرانی در منطقه های اعلام شده حضور ندارند. پیش از این رتبه دانشگاه های ایرانی در رتبه بندی جهانی QS برای سال های ۲۰۱۵ – ۲۰۱۶ برای دانشگاه صنعتی شریف رتبه ای بین ۴۷۱ – ۴۸۰ و برای دانشگاه تهران رتبه ای بین ۵۵۱ – ۶۶۰ اعلام شده بود.