به گزارش “دانشجوآزاد” به نقل از پارس ناز؛ در سال های گذشته صدا و سیما و جعبه جادویی تلویزیون چهره های زیادی را به سینمای ایران معرفی کرده است.بازیگرانی که از تلویزیون به سینما رفتند و چهره هایی که دیگر به خانه اول خود سر نزدند و بعضی از آنها هنوز به تلویزیون وفادار مانده اند.

طی سال‌های گذشته تلویزیون چهره‌های زیادی را به سینمای ایران معرفی کرده است. چهره‌هایی که بعضی دیگر به خاستگاه اولیه‌شان سر نزدند و بعضی هنوز به او وفادارند.

مدیوم تلویزیون همیشه حتی برای سوپراستار‌ها جذابیت بسیاری داشته تا جایی که کوین اسپیسی بعد از سال‌ها درخشش روی پرده نقره‌ای سینمای هالیوود و نقش آفرینی در تعداد زیادی رل خاطره انگیز با دیوید فینچر و سریال “خانه پوشالی” به تلویزیون آمد تا این مدیوم را هم تجربه کند.

تلویزیون همیشه برای اهالی تئا‌تر و سینما جایی برای هنرنمایی‌ست و سخت می‌توان بازیگرانی را پیدا کرد که فرصت دیده شدن در برابر دیدگان مخاطب میلیونی را نادیده بگیرند.

در واقع به غیر از عده خاصی که به صورت کلی با حضور در تلویزیون به دلایل مختلف مشکل دارند هیچ بازیگری مدیوم تلویزیون را از دست نمی‌دهد و همواره در لا‌به‌لای کارهای سینمایی یا حتی حضور پررنگ در عرصه تئا‌تر، در قاب سریال‌های تلویزیونی یا حتی اجرای برنامه‌های مختلف روی آنتن می‌رود.

اما همیشه اینطور نیست که بازیگران شاخص تئا‌تر و سینما به سریال‌های تلویزیونی اعتبار ببخشند و سطح کارهای سیما را با وزن و اعتبار هنریشان بالا ببرند بلکه این تلویزیون هم هست که در میانه راه حرفه‌ای زمینه دیده شدن بازیگران را فراهم کرده و سکوی پرتاب آنها می‌شود.

در تمام سال‌های گذشته بازیگران شناخته شده بسیاری که تعداد قابل توجهی از آن‌ها در سینما به چهره‌ای مطرح تبدیل شدند، کار حرفه‌ای خود را از تلویزیون آغاز کرده‌اند. ستاره‌هایی که هر بار با به کار بردن جملاتی مثل اینکه “به تلویزیون مدیونم” یا “با حضور در تلویزیون بود که برای اولین بار دیده و مطرح شدم” می‌خواهند بگویند همچنان خود را وامدار سیما و سریال‌هایش می‌دانند.

در این میان عده‌ای با تداوم حضور در مجموعه‌های تلویزیونی (از بازیگری گرفته تا کارگردانی، نویسندگی یا حتی مشاوره به کارگردان و بازیگردانی) دنبال ادای دین هستند و عده‌ای دیگر خاستگاه‌شان را بنا به دلایل مختلف فراموش کرده‌اند.

مهران مدیری؛ بازگشت ناموفق آقای فرزند

“فرززند تلویزیون” این عنوانی بود که خود مدیری بعد از پایان دلخوری هایش از مسوولان سیما برای خودش به کار برد. البته که مدیری راست می گفت.

هر چند او در ۲۴ سال اخیر همه کار کرده و به غیر از بازیگری و کارگردانی در عرصه نمایش و موسیقی هم فعالیت داشته اما او از تلویزیون شروع کرد، در تلویزیون معروف شد و اوج گرفت و حالا در همین تلویزیون به کارش ادامه می دهد.

البته مدیری میزان فعالیتش را نسبت به دهه اول کارهایش در سیما بسیار کم کرده و مدتی است بیشتر روی عرصه شبکه نمایش خانگی متمرکز شده است.

مدیری قبل از ورود به تلویزیون به مدت ۸ سال در تئاترحضوری فعال داشت و در ۱۱ اثر نمایشی شرکت کرد اما سال ۷۱ با بازی در “مشت‌های کوچک” به تلویزیون آمد و سال بعد از آن با “پرواز ۵۷” و بعد با “ساعت خوش” به عنوان بازیگر – کارگردان دیده شد.

مدیری از آن سال به بعد تقریبا هر سال یک کار برای تلویزیون داشت و در همین جعبه جادویی به محبوبیت رسید اما سال ۸۸ و بعد از پخش سریال “مرد دو هزار چهره” از تلویزیون قهر کرد و با “قهوه تلخ” وارد شبکه نمایش خانگی شد.

او تا امروز ۶ مجموعه را به صورت دی وی دی وارد شبکه نمایش خانگی کرده و در یک کار نیمه تمام هم حضور داشته است.

مدیری نوروز امسال با “در حاشیه” به تلویزیون برگشت تا وفاداری‌اش را نشان دهد اما سریال تازه او با آثار قبلی‌اش تفاوت زیادی داشت. حاشیه‌ها چنان به پر و پای “در حاشیه” پیچیدند که خیلی‌ها گمان کردند دیگر او را در قاب تلویزیون نخواهند دید اما او این روزها مشغول تصویربرداری فاز دوم سریالش است تا همچنان رابطه‌اش را با تلویزیون حفظ کرده باشد.

خسرو شکیبایی؛ وفادار همیشگی

مردی که در دنیای بازیگری به تمام افتخارات ممکن رسید و از مردم هم نمره قبولی گرفت، هیچ وقت تلویزیون را رها نکرد و در تمام سال‌های فعالیت هنری‌اش و حتی اوج مشغله کاری‌ با شرکت در فیلم‌های سینمایی، نمایش‌ها و شرکت در تهیه آلبوم‌های موسیقی همچنان برای تلویزیون وقت می‌گذاشت و در این عرصه هم موفق بود.

شکیبایی سال ۴۲ با تئاتر شرع کرد و ۵ سال بعد از آن وارد عرصه دوبله شد اما قبل از اینکه به صورت حرفه ای وارد سینما شود در تلویزیون چند کار مهم و طولانی انجام داد

. مرحوم شکیبایی قبل از انقلاب در سه مجموعه “گذر خلیل ده مرده”، “سمک عیار” و “لحظه” حضور یافت اما بعد از انقلاب هم حضوری مداوم و فعال در سریال‌های تلویزیون داشت و بعد از بازی در سریال “مدرس” این خط کاری را پی گرفت و با “روزی روزگاری” و “خانه سبز” به اوج محبوبیت عامه بین مخاطبان تلویزیونی دست یافت.

شکیبایی سال ۱۳۶۰ با “خط قرمز” مسعود کیمایی رسما وارد سینما شد اما به صورت موازی در سینما و سیما فعالیت می‌کرد و هیچ وقت به تلویزیون پشت نکرد. آخرین سریالی که از این بازیگر پخش شد “شیخ بهایی” بود که سال ۸۷ روی آنتن رفت.

شهاب حسینی؛ از مجری‌گری تا سوپراستاری سینما

بازیگر شناخته‌شده‌ای که طی سال‌های اخیر همیشه جایی در بین بهترین‌های سینما داشته، از تلویزیون به پرده نقره‌ای آمد. او حدود بیست سال قبل با مجری‌گری در برنامه “اکسیژن” در تلویزیون کارش را شروع کرد و همین کار را در برنامه‌های “برپا برپا”، “به رنگ صبح” و “سایه روشن” ادامه داد.

سال ۷۷ بازی او در آیتم نمایشی یک برنامه خانوادگی به نام “خانواده محبوب” احتمالا به یاد هیچ کس نمانده اما بعد از ارائه نقش‌های کوتاه در “پس از باران” و “همسفر”، با “پلیس جوان” و نقش سروان یونس هدایتی به سینما معرفی شد.

حسینی سال ۸۰ یعنی در روزهایی که با سریالش تازه‌ شناخته شده بود با “رخساره” وارد سینما شد و طی ۱۴ سال اخیر با نقش آفرینی در حدود ۵۰ فیلم و ربودن جوایز متعدد و ایفای نقش‌های متعدد یکی از استعدادهای برخاسته از تلویزیون بوده است.

حسینی با وجود تمام مشغله‌هایش هیچ وقت از تلویزیون قهر نکرد و طی سال‌های اخیر و در لابه لای کارهای متعدد سینمایی‌اش در سریال‌هایی چون “تب سرد”، “مدار صفر درجه”، “شوق پرواز” و “سرزمین کهن” حضور داشته است.

رضا عطاران؛ از درخشیدن در تلویزیون تا قهر با آن

یکی از پولساز‌ترین ستاره امروز سینمای ایران که حضورش در هر فیلمی می‌تواند تضمین کننده فروش میلیاردی‌اش در اکران عمومی باشد از بازی در برنامه‌های طنز آیتمی تلویزیون و بعد‌تر ایفای نقش در سریال‌های سیما به اوج رسید.

شاید اولین کار او به نام “بیداران” که سال ۶۹ روی آنتن رفت در خاطر هیچ کس نمانده باشد اما “پرواز ۵۷” و “ساعت خوش” فراموش نشدنی است. “سال خوش” و “دنیای شیرین” هم با حضور عطاران روی آنتن رفت تا او سال ۷۶ و با فیلم “کلید ازدواج” به سینما ورود پیدا کند و البته ماندگار شود.

عطاران طی ۱۸ سال گذشته در بیش از ۳۰ فیلم سینمایی ایفای نقش کرده و جوایز بسیاری هم برده است.

البته او به صورت موازی در تلویزیون هم فعالیت کرده و بعد از حضور در مجموعه‌هایی مثل “مجید دلبندم” و “قطار ابدی” که مخصوص کودکان ساخته شد با مجموعه‌های موفقی مثل “زیر آسمان شهر”، “کوچه اقاقیا”، “خانه به دوش”، و “متهم گریخت” که در برخی از آن‌ها نقش کارگردان را هم داشته به رونق گرفتن تلویزیون کمک کرده است.

آخرین کار تلویزیونی او “بزنگاه” حدود ۷ سال قبل پخش شد و از آن روز تا حالا عطاران فقط یکی دو بار به دوستانش مثل مجید صالحی و سعید آقاخانی در نقش مشاور کمک کرده است.

مهتاب کرامتی؛ فقط یک بار به خاطر ابراهیم

۱۷ سال از زمان پخش سریال “مردان آنجلس” می‌گذرد؛ سریالی که فرج الله سلحشور در آن مهتاب کرامتی را به همه معرفی کرد.

درست سال بعد از آن کرامتی با “مردی از جنس بلور” سعید سهیلی به سینما رسید و با تداوم حضورش روی پرده نقره‌ای تبدیل به بازیگر شناخته‌شده‌ای شد که در کنار بازیگر، فعالیت‌های اجتماعی متنوعی انجام می‌دهد.

کرامتی اما تنها یک بار بعد از “مردان آنجلس” به تلویزیون برگشت، آن هم دو سال بعد از سریال سلحشور و این بار احتمالا به خاطر چهره‌ای به نام ابراهیم حاتمی کیا که “خاک سرخ” را برای سیما و در قالب سریال تعریف کرده بود.

ویشکا آسایش؛ از قطام تا قطام

داود میرباقری با سپردن نقش قطام به او باعث شد راه ورودش به سینما عملا باز شود اما آسایش اهل میانبر زدن نبود. ۶ سال بعد از پخش سریال امام علی (ع) و در سال ۱۳۷۶ بود که نام او با “ساحره” روی پرده سینما‌ها رفت.

از آن سال تا به امروز آسایش به ازای هر سه فیلمی که در سینما بازی کرده یک مجموعه تلویزیونی هم داشته است تا حضوری آهسته و پیوسته در هر دو جبهه داشته باشد. به غیر از “معصومیت از دست رفته” و “مختارنامه” که باز هم برای میرباقری نقش آفرینی کرد، “نردبام آسمان” و “پرده‌نشین” دیگر مجموعه‌های تلویزیونی او به حساب می‌آیند.

مصطفی زمانی؛ دنیای رنگی بعد از یوزارسیف

یازده سال قبل و در شب‌هایی که سریال تاریخی – مذهبی سلحشور حسابی گرفته بود، همه از هم می‌پرسیدند نام این جوان که همه او را به اسم یوزارسیف می‌شناسند چیست؟

همین حالا هم خیلی‌ها نام واقعی‌اش را نمی‌دانند و با دیدن چهره‌اش در آنونس فیلم‌های سینمایی یاد سریال یوسف پیامبر می‌افتند.

مصطفی زمانی، با این سریال شناخته و مطرح شد تا کم کم زمینه حضورش در سینما فراهم شود.

سال ۸۷ در سریال جعفری جوزانی، “در چشم باد” حضور داشت و سال بعد از آن با “آل” وارد سینما شد، اما طی فقط ۵ سال در ۱۷ فیلم سینمایی حضور داشته تا مشخص شود دیده شدن در تلویزیون برای زمانی کمی دیر اما خیلی خوب جواب داده است.

لعیا زنگنه؛ ارتباط عاطفی مریم تا مادرانه

دو دهه قبل مریم “در پناه تو” کاراکتر محبوب تمام دختران جوان به حساب می‌آمد و طبیعی بود که بازیگر این نقش هم دیده شود. زنگنه دو سال بعد با “راز مینا” وارد سینما شد و با این‌که گزیده کار بوده اما در سینما تداوم داشته است.

او البته ارتباطش با تلویزیون را قطع نکرد و بعد از “در قلب من” که نتوانست موفقیت “در پناه تو” را تکرار کند هر چند سال یک بار در مجموعه‌های تلویزیونی حاضر می‌شود که آخرینش “مادرانه” دو سال قبل در شب‌های ماه رمضان پخش شد.

“اغما” و “مدار صفر درجه” از دیگر سریال‌های مطرح زنگنه طی سال‌های حضورش در تلویزیون به حساب می‌آیند.

سعید آقاخانی؛ فرزند خلف همه کاره سیما

سعید آقاخانی حتی اگر طی یکی دو سال گذشته به بدنه سینما الصاق شده باشد فرزند خلف تلویزیون است و این را نمی‌شود کتمان کرد.

سال ۷۲ آقاخانی همراه با گروه هم دانشکده‌ای‌هایش در “پرواز ۵۷” دیده شد و در “ساعت خوش” و “سال خوش” هم حضور داشت. آقاخانی تا سال ۸۸ در ۹ سریال تلویزیونی بازی کرد که در۴ تا از آن‌ها خودش نویسنده بود.

بعد از آن در نقش کارگردان سریال‌های طنز با تلویزیون همکاری کرد و طی ۶ سال اخیر فقط دو بار در نقش بازیگر از طریق آنتن وارد خانه‌های مردم شد.

درست درهمین شش سال بود که او در سینما برای خودش کسی شد تا جایی که بعد از بازی در ۷ فیلم سینمایی به سیمرغ بلورین بهترین بازیگر جشنواره فجر برای نقش آفرینی در “خداحافظی طولانی” هم رسید.

حمید گودرزی؛ از “دانی” تا “هفت”

سال ۱۳۸۰ بود که در مجموعه دانی و من در برنامه کودک تلویزیون رویت شد اما سال بعد از آن “مسافری از هند” کاری کرد تا گودرزی با “پسران مهتاب” به سینما برسد.

هر چند گودرزی خودش می‌گوید کار کردن در سینما برایش سخت شده اما طی ۱۳ سال اخیر در ۱۹ فیلم سینمایی کار کرده است تا در مدیوم سینما حضوری پررنگ‌تر از خاستگاهش تلویزیون داشته باشد.

او بعد از “مسافری از هند” با “تب سرد” و “کمکم کن” در‌‌ همان سال‌های ابتدایی دهه ۸۰ در تلویزیون دیده شد.

اما طی ده سال اخیر تنها دو بار و با مجموعه‌های “پنجمین خورشید” و “لاله وحشی” سر از جام جم در آورده و حالا با برنامه هفت به تلویزیون برگشته است هر چند خبر انصراف او از این برنامه چندی پیش منتشر شد.

صابر ابر؛ به اندازه یک پلک زدن

شاید هیچ کس خاطرش نباشد اما صابر ابر هم از تلویزیون و با مجری‌گری شروع کرد. یازده سال قبل با اجرای برنامه “رنگین کمان” در شبکه تهران به دنیای رسانه‌های تصویری معرفی شد و همین نقش را در برنامه‌های مشابهی با نام‌های “از کنکور بیشتر بدانیم”، “در صد ثانیه” و “پلک” ایفا کرد.

سال ۸۴ با حضور در “شاعر زباله‌ها” به سینما راه یافت و از آن روز تا حالا با نقش آفرینی در فیلم‌های متعدد و البته تداوم در عرصه نمایش یکی از پرکار‌ترین و مطرح‌ترین بازیگرانی است که البته به سکوی پرتابشان کاملا پشت کرده‌اند.

ابر از آن روز تا حالا هرگز در تلویزیون آفتابی نشده و ظاهرا حضورش در سیما به اندازه پلک زدن کوتاه بوده و فراموش شده است.