به گزارش “دانشجو آزاد” به نقل از «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ میکائیل دیانی در مطلبی از حاشیه های تشییع روز گذشته، و در وصف فرج الله سلحشور نوشت: ما “توبه نصوح” را، “ایوب پیامبر” را و “اصحاب کهف” را و “یوسف را و…  بسیاری از داستان های قرآنی را از قاب تو شناختیم. همه  سوره یوسف را خوانده ایم اما اگر ذره ای شناخت پیدا کرده ایم از بابت آن نگاه و پاک و  قرآن مدارانه تو در یوسف پیامبر بوده است.

نه تنها ما که امروز همه کشور های مسلمان یوسف را از دریچه دوربین تو می شناسند و ای کاش که  “موسی” را هم ساخته بودی!

یادم هست سال های ابتدایی دانشگاهم که جمعه شب ها سالن تلویزیون خوابگاه از ساعت ۲۱:۴۵ جا برای سوزن انداختن نداشت و همه به تماشای یوسف نشسته بودیم.

دیروز دیدم شکوه سرو قدت را که بر موج دستها روان بود و چه جمعیتی آمده بود تا به خالق این آثار ممتاز تلویزیون و سینما بگوید “ما اگر شناختی نسبت به برخی معارف قرآنی پیدا کردیم با همت تو بوده و امروز به احترامت تمام قد می ایستیم.”

دیروز دیدم چطور ابوالقاسم طالبی یک گوشه خیابان “کز” کرده بود و زانویش بغلش بود و سرش را به دیوار تکیه داده بود و زار زار گریه می کرد و دیدم حاتمی کیا را که چطور در زیر تابوت تو اشک می ریخت و لااله الا لله گویان تو را به دوش میکشید، آنها درد شان بیشتر بود چون می دانستند چه گوهری را هنر ایران از دست داده است.

نمی خواهم غلو کرده باشم اما میتوانم با ارجاع به حدیث امام جعفر صادق علیه السلام بگویم آنچه تو در سینما و تلویزیون ایران خلق کردی، مصداق همان قرآن، همان چاه آب، همان مسیر و روش پسندیده، همان جویبار و هر کدام یک درختی است که تا برای همیشه میوه اش را در بهشت میچینی!  ساکن باغ فیض شدی و چه خوب جایی را برای دفن پیکرت انتخاب کردند که الحق ساکن باغ فیضی!

پی نوشت:
امام جعفر صادق علیه السلام:
شش چیز است که  مومن بعد از مرگ نیز از آن بهره مند می شود،  فرزند صالحی که برای وی طلب مغفرت کند،  کتاب قرآنی که از آن قرائت شود،  چاه آبی که حفر کرده و مردم از آن بهره مند می شوند،  درختی که کاشته است، آبی که برای خیرات جاری کرده و  روش پسندیده ای که بنا نهاده و دیگران پس از وی، آن را ادامه دهند.