به گزارش “دانشجو آزاد“؛ ۱۳ آبان سال ۸۸ همراه بود با ادعاها و اغتشاش‌طلبی‌های عده‌ای موسوم به گروهک سبز، کسانی که قصد داشتند ایران را از مسیر مبارزه با آمریکا منصرف کنند.

در این راستا فراخوانی ها برای حاشیه سازی در روز ۱۳ آبان و تبلیغات در فضای مجازی برای کشاندن ته مانده هواداران به خیابان ها ادامه داشت.

فتنه گران با تمسک به نسخه های نافرمانی مدنی جین شارپ به شکل طنز و فکاهی به تهییج افکار عمومی می پرداختند.

اما حوادثی که در روز ۱۳ آبان ۸۸ روی داد، علنا این پیام را به سران فتنه مخابره کرد که موج سینوسی جریان اغتشاش به نقطه پایانی خود در قعر این نمودار رسیده است.

حضور پراکنده تنها چند ده نفر در میدان هفت تیر که حتی نتوانستند از مهدی کروبی در برابر سیل خروشان مردم حمایت کنند تا او مجبور به فرار نشود، پیام اصلی این روز بود.

اگرچه رسانه‌های غربی تلاش کردند تا با پخش چندین باره تصاویر اهانت به عکس مسئولان نظام در خیابان‌های فرعی، به نوعی راهپیمایی گسترده و بی‌سابقه مردم در مقابل لانه جاسوسی آمریکا را تحت‌الشعاع قرار دهند اما آنچه در واقعیت به وقوع پیوست، روایتی از مرگ مغزی فتنه بود که با این تنفس مصنوعی ها جان نمی گرفت.

اما حضور دهها هزار نفری مردم انقلابی در مقابل لانه جاسوسی و شعارهای “مرگ بر آمریکا” ، “مرگ بر اسرائیل”، “حزب فقط حزب علی، رهبر فقط سید علی”،”وای اگر رهبرم حکم جهادم دهد”،”ای رهبر آزاده آماده‌ایم، آماده”و… که حنجره مردم انقلابی در ایران طنین انداز شد برای چندمین بار آمریکا و همراهان داخلی اش را از تضعیف ایران اسلامی ناامید کردند.

مردم ایران که از این توطئه آمریکا و نوکران داخلی اش آگاه بودند و در چند ماه بعد از انتخابات انواع جنایات فتنه گران را دیده بودند، یا حضوری متفاوت و پر شورتر از قبل، سالروز ۱۳ آبان سال ۸۸ را بسیار گسترده تر از قبل برگزار کردند و در این سال رساتر از قبل تنفر خود را از آمریکا و ایادی وی ابراز داشتند، بطوری که ۱۳ آبان سال ۸۸ هم به عنوان روزی متفاوت در تاریخ ایران ثبت گردید.