به گزارش “دانشجو آزاد” به نقل از ایسنا ؛ منطقه اصفهان، نزدیک به ۴۰۰ میلیون نفر در جهان مبتلا به دیابت هستند که ۹۰ الی ۹۵ درصد این بیماران، به دیابت نوع دو مبتلا هستند. این بیماران معمولا با استفاده از دارو، تزریق انسولین یا استفاده از هر دوی این روش‌ها، سطوح گلوکز خون را کنترل می‌کنند.

استفاده از هریناک از این روش‌ها معایبی نیز دارد؛ برای مثال تزریق انسولین عملی دشوار است که معمولا دقیق صورت نمی‌گیرد و اغلب موجب افزایش وزن می‌شود، این در حالی است که استفاده از دارو نیز در بعضی از بیماران، مشکلات گوارشی یا کاهش سطوح گلوکز را به دنبال دارد.

بنابراین یافتن گزینه‌های درمانی مناسب‌تر به نوعی نیاز جدی تلقی می‌شود.

تیم تحقیقاتی به سرپرستی «تیموتی کیفر»، گروهی از موش‌ها را با رژیم غنی از چربی، چاق کردند که به دنبال آن علائم دیابت نوع دو یعنی واکنش پایین به انسولین و سطوح بالای گلوکز بروز کرد؛ سپس پیوندهایی از سلول‌های مولد لوزالمعده مشتق شده از سلول‌های بنیادی جنینی به موش‌ها تزریق شدند.

این سلول‌های پیوندی به سلول‌های بتای ترشح‌کننده انسولین تبدیل شده و موجب بهبود حساسیت به انسولین و متابولیسم گلوکز شد.

علاوه براین، پیوند سلول‌های بنیادی به همراه مصرف داروهای ضد دیابت رایج موجب کاهش وزن سریع و بهبود چشمگیرتری از متابولیسم گلوکز در مقایسه با انجام تنها یکی از این درمان‌ها در موش‌ها شد.

نتایج این یافته می‌تواند بنیان مراحل آزمایش‌های بالینی را برای آزمون نخستین رویکرد مبتنی بر سلول‌های بنیادی در جایگزینی انسولین در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو، پایه‌ریزی کند.

گام بعدی در این تحقیق، استفاده از نمونه موش‌های مبتلا به دیابت نوع دو در سنجش تأثیر سودمندی پیوند بیشتر سلول‌های بالغ تولیدکننده انسولین است که می‌تواند به طور بالقوه‌ای علائم دیابت را سریع‌تر رفع کرده و در دوز اندک‌تری نسبت به سلول‌های مولد پانکراسی عمل کند.

این پژوهش در مجله Stem Cell Reports منتشر شده است.

انتهای پیام/