به گزارش”دانشجوآزاد” به نقل از «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در آخرین روزهای سی و پنجمین جشنوراه بین المللی فیلم فجر شاید یکی از سوالات مهمی که می‌تواند حتی تبدیل به گره ذهنی مخاطبان و مراجعین سهم دانشجویان از این جشنواره مهم و تاثیر گذار است.

دانشجویان نیز مانند سایر اقشار جامعه در برابر رویدادهای فرهنگی و اجتماعی جامعه، کنش‌ها و واکنش‌هایی دارند که می‌شود روی هرکدام از آنها برای رسیدن به نتایجی از مطالعات یا حتی پیش‌بینی‌ها حساب کرد.

ماهیت جشنواره بین المللی فیلم فجر خواسته یا ناخواسته با فرهنگ و اجتماع، سیاست و اقتصاد و حتی مذهب و ملیت در کشور عجین شده است و کسی نمی‌تواند بگوید که دانشجویان از این رویداد سینمایی در کشور، سهمی ندارند.

سهم دانشجویان از جشنواره فجر چقدر است؟
سهم دانشجویان اما از جشنواره بین‌المللی فیلم فجر، تخفیفی جزئی و ناچیز است که در بهترین حالت، از سال گذشته تا امسال از ۱۲ درصد به ۲۰ درصد افزایش پیدا کرده است.

فیلم‌های سینمایی با زبان بی زبانی برای مخاطبانشان حرف دارند؛ حرف‌هایی که به قول حجت‌الاسلام پناهیان، یک منبری نتواند طی یک دهه برای مخاطبان خود جابیاندازد اما یک فیلم دو ساعته به راحتی موضوع را در عمق جان مخاطب بنشاند.

جشنواره بین‌المللی فیلم فجر هموار با بستری حاوی فیلم‌های متعددی از جربانات فکری مختلف، روایت‌های متفاوتی را به نمایش می‌گذارد؛ از داخل کشور تا بیرون از مرزهایی که کسی شاید دورنمای قابل توجهی از آن نداشته باشد.

این روزها اگر نگاهی به شبکه‌های مختلف تلویزیونی که اخبار جشنواره بین المللی فیلم فجر را پوشش می‌دهند بیاندازید، اقشار مختلفی را می‌بینید که حتی تا ساعت‌ها پس از نیمه شب به تماشای فیلم‌های سینمایی می‌نشینند؛ صف‌های طولانی را می‌بینید که در انتظار گرفتن بلیط فیلم‌های جشنواره هستند و اتفاقا غالب آنها از قاشر عمومی و کف جامعه هستند.

فرقی ندارد از نماینده مجلس گرفته تا بازاری، از کارمند گرفته تا خانه‌دار، همه در صف گرفتن بلیط فیلم‌ها یا در حال تماشا هستند؛ هرچند ممکن است که بخشی از این اقشار هم دانشجو باشند اما تسهیلات قابل توجهی که قشر جوان و دانشجو را پای فیلم‌ها بکشاند و به قضاوت در این باره واردارد، دیده نمی‌شود.

دانشجویی که با دغدغه‌های مهم اقتصادی روربرو است، از هزینه‌های سنگین شهریه دانشگاه، اجاره‌بهای خوابگاه، کرایه‌های حمل و نقل درون و برون شهری، قیمت‌های هنگفت کتاب‌های درسی که غالبا با دلار تعیین می‌شوند و مواردی از این دست، دیگر حتی فکر خرید بلیط‌های جشنواره فجر را که در بازار سیاه جلوی درب سینماها به قیمت‌های نجومی می‌رسد را به سر خود راه نمی‌دهد.

این در حالی است که جشنواره بین‌المللی فیلم فجر معمولا در برخی از دانشگاه‌ها با روزهای پایانی امتحانات و در بعضی دیگر از دانشگاه‌‌ها به روزهای انتخاب واحد و بروبیای دانشجویان برای جفت و جور کردن واحدهای درسی می‌خورد و معلوم نیست که اصلا دغدغه‌ای برای مراجعه به سینماهای جشنواره و تماشای فیلم‌ها در دانشجویان باقی می‌ماند یانه!

در این میان، تعداد اندکی از دانشگاه‌ها باقی می‌مانند که در ایام جشنواره احتمالا به تعطیلی یک یا دو هفته‌ای بین دو ترم می‌رسند تا دانشجویان فرصتی برای رفتن به سینماهای پخش کننده فیلم‌های فجر پیدا کنند. هرچند در این دانشگاه‌ها نیز شانس فقط برای دانشجویان بومی فراهم است چراکه دانشجویان خوابگاهی در این ایتم به شهر و دیار خود بازمی‌گردند.

با این همه اما فقط جای خالی دانشجویان در صندلی‌های جشنواره بیم المللی فیلم فجر به چشم می‌خورد؛ قشر فرهیخته‌ای که علی رغم حضور قوی در مجامع فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و … سهم خاصی برای تماشای فیلم‌های جشنواره فجر ندارد و برای تهیه بلیط باید به این در و آن در بزند تا شاید بر حسب شانس، بلیطی از دوست و آشنا فراهم کرده و به تماشای آن بنشیند.

سهم‌های بلیط برای ادارات، سازمان‌های و نهادهای مختلف فرهنگی و اجتماعی، نمایندگان مجلس و … به صورت رایگان و روزانه در ایام جشنواره پخش می‌شوند و بعضا در کشوهای افراد خاک می‌خورند و باطل می‌شوند و اما صندلی‌های برخی از این فیلم‌ها در سینماهای مختلف خالی می‌ماند. این البته شایع نیست و برای همه فیلم‌های جشنواره ودر تمام سالن‌های اکران فیلم‌ها صدق نمی‌کند.

در سهم‌بندی ستاد برگزاری جشنواره و تقسیم‌بندی بلیط‌ها شاید سخت باشد که سازوکاری برای رساندن بلیط به دانشجویان تنظیم شود اما می‌شود پیشنهاد برگزاری جشنواره‌ فیلم فجری، مخصوص تماشای دانشجویان را داد تا بشود از منظر دقیق‌تری به نقطه‌نظرات دانشجویی درباره فیلم‌های شرکت کننده در جشنواره پرداخت.