به گزارش “دانشجو آزاد” به نقل از راه دانا؛ رهبر معظم انقلاب امسال را سال همدلی و همزبانی قرار دادند تا مردم و مسئولین در کنار هم و در جهت اهداف عالی انقلاب و نظام، مسیر پر پیچ و خم و دشوار را به راحتی طی نمایند و با همه ی تحریم ها و تهدیدات در فضایی آرام و خالی از هرگونه تنش به پایان برسانیم. اما سوء استفاده یک جریان حزبی به نام کارگزاران، مسیر ضیافت افطاری دولت را به سمت و سوی یک میتینگ سیاسی بُرد که خلاف ادب و چارچوب های حزبی بود.

همه از طیف های مختلف آمده بودند تا در کنار دولت به سرِ خوان رمضان الهی پس از یک روز طاقت فرسا دیداری تازه کنند و به تعامل و هم فکری بپردازند اما به ناگاه مراسمی که می شد از آن بهترین بهره مندی را نمود؛ بساطی شد برای تطهیر سران فتنه و خطاب قرار دادن رییس فتنه (میرحسین) به عنوان سید مظلوم!! و قرار دادن نظام به عنوان ظالم ! و تقاضایی برای رفع حصر!

دولت در انتخاب و دعوت از مدعوین، افرادی معاند از جمله عرب سرخی، امین زاده و قوچانی ها را دعوت می کند که شریک جرم سران فتنه بوده اند و در این وانفسا که ضیافتی با هزینه های میلیونی به میزبانی رییس محترم دولت برپا شده چرا می بایست بحث سران فتنه مجددا احیا شود و رییس جلسه (جناب روحانی) سکوت اختیار نمایند تا کرباسچی هر چه می خواهد در دفاع از سران فتنه بگوید و عده ای تنها کاری که می کنند ترک این جلسه می باشد و خالی کردن صحنه برای عرض اندام دیگران!
حال سوال این است که اگر فردی که به زعم دولتی ها دلواپسان خطاب می شود پشت تریبون این ضیافت قرار می گرفت و صحبتی در نقد عملکرد دولت می زد آیا این سکوت ریاست جلسه باز هم تداوم پیدا می نمود؟ و یا اینکه جلسه به سبک دیگری اداره می شده و حوادث دیگری رخ می داد؟

ای کاش این ضیافت برنامه ای می شد تا این ۳۰۰ فعال سیاسی راهکارهایی را برای برون رفت جامعه از وضعیت تحریم ها، تحقق اقتصاد مقاومتی و یا رصد فرمایشات مقام معظم رهبری در شب قبل از آن مراسم تخصیص می یافت و ای کاش…