به گزارش “دانشجوآزاد” به نقل از خبرنامه دانشجویان ایران: با نزدیک شدن به فضای انتخابات ریاست جمهوری التهاب سیاسی نیز در حال افزایش است. تمام گروه ها و جریان ها در صدد هستند که با هم افزایی تشکیلاتی در قالب ائتلاف، ایجاد جبهه سیاسی و یا وحدت بتوانند سهم بیشتری از کیک قدرت را برای خود برداشته و یا بر تحولات کشور تاثیر بیشتری بگذارند. اما شرایط تمامی گروه ها، نهادها تحت تاثیر دو جریان پر قدرت سیاسی کشور یعنی اصولگرایان و اصلاح طلبان است و مابفی نیز سعی می کنند که ضرباهنگ خود را هسته مرکزی این دو جریان هماهنگ و هم صدا کنند.
اما در شرایط فعلی و شش ماه مانده به انتخابات ریاست جمهوری هر دوی این جریان از وضعیت نامشخص و ناپایداری برخوردار هستند. اصولگریان که از ابتدا شکل گیری و حضور جدی در قدرت که از سال ۸۲ و در انتخابات شورای شهر و روستا آغاز شده مبنای کار تشکیلاتی خود را بر اساس اشخاص و وزن سیاسی آنها قرار داده اند و همیشه به صورت ریش سفیدانه امور سیاسی خود را سامان داده اند، حال این کار چقدر می تواند درست باشد یا خیر، موجبات حضور ده ساله آنها را در لایه مختلف قدرت به وجود آورد اما در یک سوی دیگر بازی قدرت، اصلاح طلبان قرار دارند که از ابتدای فعالیت خود، اصل را بر مشارکت ساختاری و ایجاد تشکیلات، حزب، گروه و دسته قرار داده اند و سعی کرده اند که همیشه در قالبی خاص سیاست ورزی کنند. از این رو نوع سیاست ورزی این دو جریان بسیار با یکدیگر متفاوت است.
به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ این روزها خبرهای خوبی از اردوگاه اصلاح طلبان به گوش نمی رسد. با وجود اینکه این جریان سیاسی خود را مدعی اقدمات مردم سالارانه و انتخابات دموکراتیک بوده است اما هنوز نتوانسته است که گروه ها و احزاب خود را گرد یک میز جمع نماید.
شورای عالی سیاست گذاری اصلاحات که برای انتخابات مجلس شکل گرفته بود و توانست کرسی های خوبی را کسب کند این روزها در فرایند انتخاب و حمایت از کاندیداتوری خاص برای انتخابات ریاست جمهوری با مشکل مواجه و دچار شکاف شده است.
اختلافی که منجر به خروج ۷ عضو از این شورا گشته و تلاش برای بازگرداندن و متقاعد کردن آنها جهت شرکت در این شورا راه به جایی نبرده است. ایجاد اختلاف در این شورا بیشتر به نوع چینش اعضا و حمایت از کاندیداتوری حسن روحانی باز می گردد.
اعضای که از این شورا خارج شده اند معتقدند که باید چینش اعضا بر اساس وزن احزاب و گروه های سیاسی باشد اما در حال حاضر این اشخاص هستند که وزن بیشتری پیدا کرده اند، از طرف دیگر دعوا بر سر حمایت از روحانی نیز بالا گرفته است، بخش عمده ای از احزاب اصلاح طلب معتقدند که روحانی به وعده های قبلی خود عمل نکرده است و نتوانسته انتظارات این جریان را برآورده نماید از این رو باید یک فرد دیگر و هم سنگ با روحانی از سوی اصلاحات معرفی شود و اصلاحات باید از روحانی باید عبور کند اما در بخش دیگری از این جریان در صدد است که روحانی به عنوان گزینه نهایی وارد کارزار انتخاباتی شود.
در این بین گروه اقلیت این شورا که در تلاش هستند که نظر سایر احزاب و گروه ها را با خود در جهت حمایت از روحانی جذب کند حتی منع احمدی نژاد توسط رهبرانقلاب را نیز به عنوان یک سناریو در جهت رد صلاحیت روحانی قلمداد کرده اند.
جلائی پور در گتفگو با روزنامه اعتماد به این مسئله اشاره کرده و منع احمدی نژاد را در واقع یک سناریو برای کاهش هزینه های احتمالی و رد صلاحیت حسن روحانی تحلیل کرده است. به هر حال این روزها حمایت از روحانی به عنوان یک چالش جدی در بین اصلاح طلبان تبدیل شده است و هنوز هیچ فردی هم نتوانسته که اضلاع مختلف این جریان سیاسی را نیز گرد هم آورد.
این اختلاف آنقدر بالاگرفته است که رئیس دولت اصلاحات وارد شده و به عنوان ریش سفید به دنبال آن است که اصلاح طلبان را گرد یک میز آورد. اما اختلافات عمیق تراز آن است که بتوان به ریش سفیدی افراد مختلف آن را حل کرد. از این رو شاید برخی از چهره های اصلاح طلب از حمایت قطعی حسن روحانی خبر دهند اما بسیاری بر این باورند که بخش قابل توجهی از جریان اصلاح طلب اگر نماینده مستقلی را وارد کارزار انتخاباتی نکند سکوت کرده و تلاشی در راستای حمایت از دولت روحانی انجام نخواهد داد.
به هر صورت این روزها اردوگاه اصلاح طلبان از لحاظ تشکیلاتی آشفته تر از اصولگریان است. اصولگرایان در حال گزینش نهایی کاندید خود هستند و اگر نیروهای مستقل وابسته به این جریان بازی آنها را خراب نکنند، روحانی در این دور کار سختی را در پیش دارد.