به گزارش دانشجو آزاد: نتانیاهو فکر کرد در شبی تاریک تمام فرماندهان ما را ترور می‌کند و ما تا بخواهیم از زمین بلند بشویم با لشکر خائنین داخلی و مردم خسته از مشکلات، به کمک آمریکا و با تکیه بر بی دو ها و اف سی پنج‌ها طومار ایران را می‌پیچد، سپس پیرکودکی ابله را بر می‌کشد به شاهی و البته به طرفه‌العینی مثل پدرانش نفله‌اش می‌کنند و نقشه تجزیه ایران را به اجرا می‌گذارند.

ساعت ۹ صبح اما همه فرماندهان سر جای خودشان بودند و شب از راه نرسیده قافله موشک‌ها به جلالت راهی تل‌آویو و حیفا شد.

به همت جوانان دانشگاه علم و صنعت، رادارهایی که قرار بود تا شش ماه هک شده بمانند از کما خارج شدند و رفته‌رفته نعش پهباد نهصد هرمس بود که بر زمین می‌افتاد.

جنگ شدت گرفت. ما ضربه خوردیم، محکم هم ضربه خوردیم، اما زمین نخوردیم. ایستادیم خون‌چکان، مثل رستم، مثل گیو مثل چمران
و برای اولین‌بار پیش چشم جهان ناباور خاک حیفا و تل‌آویو را به توبره کشیدیم.

خدای را، در هزارتوی تاریخ معاصر بگردید کدام ارتش در جهان پیدا می‌کنید که با تنی به‌شدت زخمی و دلی داغدار ده‌ها فرمانده، در یک نیمروز یک فوج سجیل به اسرائیل بکوبد و یک فوج فتاح به آمریکا، جز فرزندان ایران و نوادگان آرش و آریوبرزن!
دنیا نگرفته، شما هم خود را دست‌کم نگیرید!

*نویسنده کتاب آن بیست و سه نفر