به گزارش دانشجو آزاد:  مهدی جباری دبیر شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی استان کرمان: سال‌ها پیش، در میانه‌ی کشمکش‌ها و تحولات پرآشوب تاریخ، گروهی مسیر خود را از فطرت انسانی جدا کردند. آنان به جای تعامل و مسالمت راه سلطه‌جویی، استثمار و جهان‌خواری را در پیش گرفتند. در سایه‌ی این رویکرد، دیگر مهم نبود در کجای جهان زندگی می‌کنی یا چه رنگ پوستی داری؛ معیار برای آنها تنها یک چیز بود: تبعیت از اراده و میلشان.

در چنین جهانی، نوع حکومت یا نظام سیاسی هیچ اهمیتی نداشت؛ اگر نمی‌خواستی بنده و مطیع باشی، جایی برای زیستن باقی نمی‌مانْد. هر کس از پارادایم مدنظر خارج می‌شد، محکوم به نابودی بود حتی اگر مصدقی باشی که برای استقلال ملتت در حال تلاش هستی.

آمریکا، این نماد و پیش‌قراول استکبار جهانی، سال‌هاست نشان داده که در دشمنی و تجاوز، هیچ مرز و محدودیتی نمی‌شناسد. از طراحی کودتا در کشورهای گوناگون تا قتل‌عام ملت‌ها، از هیچ جنایتی ابا نداشته است. کشوری که هواپیمای مسافربری را بی‌هیچ شرم و عذری سرنگون می‌کند.

مسئله‌ی آمریکا با ایران، نه هسته‌ای است و نه موشکی؛ مشکل در «ذات مستقل و آزاده‌ی این ملت» است که نمی‌خواهد بندگی او را بپذیرد. اما پذیرش همین حقیقت برای برخی دشوار است؛ همانانی که با وجود همه‌ی این وقایع، هنوز دل به لبخندهای فریبنده‌ بسته‌اند و روز ها از کشوری به کشور دیگر به دنبال امضا های بلا تضمین می‌دوند.

تفکری که هنوز جهان را به جای خدامحورانه کدخدامحورانه می‌بیند، فراموش کرده است همان هایی که زمانی برای امضای کاغذی جشن گرفتند و خود را قهرمانش خواندند، امروز باید تکه‌پاره‌های همان‌ها را در زیر چرخ‌های صندلی پوسیده‌ی دموکراسی جست‌وجو کنند.

و اما سیزدهم آبان‌ماه، یادآور روزی است که در تاریخ این سرزمین به‌عنوان نماد مقاومت در برابر زورگویی و ستم مستکبران ثبت شده است؛ روزی که رخدادهای گوناگون و سرنوشت‌سازی را در دل خود جای داده، اما در عمق معنا، مفهومی واحد را فریاد می‌زند:

ایستادگی ملتی که هرگز در برابر ظلم سر فرود نیاورد و از مقابله با ستم‌پیشگان تاریخ هیچ بیمی به دل راه نداد.